กางเกงในชายแฟชั่นเซ็กซี่กางเกงนักเรียนชายเอวกลางผ้าไหมน้ำแข็งยืด ลดราคาหนักมาก จากตัวละ 100 บาท
เหลือ ตัวละ ฿23.78 บาท (ลด 76 เปอเซนต์)
วันอาทิตย์ที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2564
กางเกงในชายแฟชั่นเซ็กซี่กางเกงนักเรียนชายเอวกลางผ้าไหมน้ำแข็งยืด ลดราคาหนักมาก จากตัวละ 100 บาท เหลือ ตัวละ ฿23.78 บาท (ลด 76 เปอเซนต์)
วันศุกร์ที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562
นิยายมั่วมาก
.
.
.
.
.
.
สวัสดีครับ ผม กราฟ
เย็นนี้ผมมีนัดกับ กร ครับ กรเป็นเพื่อนใหม่ที่พึ่งรู้จักกัน และเย็นนี้กร ชวนผมไปเที่ยวบาร์แห่งหนึ่งในตัวเมืองครับ
17.30 ตอนนี้ผมแต่งตัวเสร็จแล้วครับกำลังยืนรอ กร อยู่หน้าโรงแรม ไม่นาน กรก็เดินเข้ามาพร้อมกับผู้ชายอีกคน “ ไงกราฟรอเรานานไม “ กรถามผม “ ไม่นานหรอ แล้วนั้นใครหรอกร “ ผมตอบกร แล้วถามถึงผู้ชายอีกคนที่มากับกร แต่สายตาของผู้ชายคนนั้นกลับส่งสายตาไม่เป็นมิตรมายังผม “ ออลืมไปนี้ ไอ้เคน มันเป็นตำรวจ เพื่อนเราเองวันนี้มันจะขอไปด้วยนะ กราฟจะว่าอะไรไม “ กรถามผมด้วยความเกรงใจ “ ไม่เป็นไรหรอกไปหลายคนสนุกดี วัสดีเคนเรากราฟนะยินดีที่รู้จัก “ ผมพูดแนะนำตัวกับเคน เคนเป็นคนเหนือจริงหรือเปล่าผมไม่รู้เพราะเคนผิวออกโทนคนผิวเข้ม หุ้นก็ดีใช้ได้มีกล้ามหน้าอก แต่ผมไม่ได้ชอบหรอกนะผมเพราะผมชอบผู้หญิง แต่ผมกำลังสงสัยว่าทำไมเคนถึงส่งสายตาแบบนั้นใส่ผม “ วัสดีเราเคน ไปกันเถอะรีบไปรีบกินรีบกลับ “ เคนตอบกลับผมด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจ แล้วหันไปพูดกับกร ผมละสงสัยจริงๆว่าผมไปทำอะไรให้เคนเขาไม่พอใจ “ ขอโทษนะกราฟ ไอ้เคนเป็นแบบนี้ประจำแหละ เราไปกันเถอะ “ กรพูดให้ผมเข้าใจก่อนที่พวกผมจะเดินทางไปผับที่อยู่ไม่ไกลนัก . . . ผับใจการเมืองเชียงใหม่
สถานที่รื้นเริงแห่งนี้เป็นสถานที่ ที่นักท่องราตรีมากมายทั้งคนไทยและคนต่างประเทศ ต่างมารวมกันเพื่อเป็นที่พักผ่อนยอนใจ หาคู่นอนรวมไปถึงการมีเพศสัมพันธ์ และการขายบริการของผู้ชายและผู้หญิง “ เรานั้งโต๊ะนี้ดีมั้ยกราฟ “ โต๊ะที่กรถามเป็นโต๊ะธรรมดาที่ติดกับหน้าเวทีมีนักท่องราตรีมากมายที่เต้นตามจังหวะของเพลง ทีผับกำลังเปิด “ ไอ้กรกูว่าเราไปโซนVIP ดีกว่าว่ะคนมันเยอะกูไม่ชอบ “ เคนบอกความต้องการของตัวเองเพราะคนเยอะจริง “ ว่าไงครับกราฟ กราฟจะนั่งนี้หรือโซน VIP ดี “ กรถามความคิดเห็นจากผม “ ผมนั่งไหนก็ได้ครับ “ ผมบอกก็กรไป แต่เคนยิ่งส่งสายตาหงุดหงิดมาหาผม “ กูนั่งนี้แหละ ถ้ามึงอยากไปนั่งโซนVIP ก็แล้วแต่มึง “ กรพูดกับเคนแต่กับไม่ได้มองเคน พวกเราจึงเลือกนั่งที่โซนธรรมดา เคนก็เช่นกัน พวกเราเริ่มสั่งเหล้ามากินเรื่อยๆ จนผมรู้สึกมึนๆที่หัวผมคงเมาแล้วสินะ “ กราฟดื่มมากไปแล้วนะครับ “ หน้าจะเป็นเสียงของกรที่บอกผม “ ไมมม…เมา.. อย่า..มา..สั่ง…
เคน “ รู้ว่าตัวเองคออ่อนแล้วยังเสือก แดกเอาแดกเอา “ ผมกำลังต่อว่าเพื่อนใหม่ของไอ้กรไม่สิผมรู้สึกว่าไอ้กรอาจไม่คิดกับมันแค่เพื่อนแน่ๆ ผมไม่ชอบขี้หน้าไอ้กราฟนี้เลย ผมจะเหล่าอะไรให้ฟัง ผมกับไอ้กรเป็นเพื่อนกับตั้งแต่สมัยผมอยู่อนุบาลพวกผมสนิทกันมาก ผมกับไอ้กรเรียนด้วยกันจนถึง ม.6 เรื่องเกิดขึ้นในวันจบการศึกษา วันปัญฉิมนิเทศพวกเราทั้งกลุ่มมากินเหล้ากันที่บ้านผม พวกผมกินเหล้าจนไอ้กรเมา เมาแบบไปไม่เป็น ผมเลยอาสาพยุงมันมาที่ห้องนอนของผม ผมไม่ได้จะทำอะไรมัน แต่เมื่อมาถึงห้อง มันกับผลักผมลงเตียงและขึ้นคร่อมผม ผมเองก็งงอยู่เฉยๆ มันพูดกับผมว่า “ เป็น….เมีย…..พี่นะน้อง “ มันพูดครางยานคงพอความเมา แต่มันยังไม่พอซุกไซ้ที่คอผม ตอนแรกผมก็พยายามดันตัวมันออก กับเปลี่ยนไปกับสัมผัสที่ไอ้กรมอดให้ รวมถึงผมก็ชอบไอ้กรมาก่อนหน้านี้ ผมพริกตัวบนมาอยู่ด้านบนแล้วบอกกลับมันว่า “ ถ้ามึงอยากขนานนี้เดียวกูจะสนองให้ แต่มึงต้องเป็นเมียกู “ ผมพูดจบไม่รอช้าประกบปากมันด้วยปากผมใช้ลิ้นสอดส่องหาความหวานภายในปากของไอ้กร ไม่นานไอ้กรก็ผลักผมออก ผมถอกเสื้อและกางเก้งออก ตอนนั้นผมคิดแต่ว่าจะทำทุกอยู่ขอแค่ได้เอามัน ไอ้กรเห็นผมถอดเสื้อออก มันก็ถอดชุดของมันออกเช่นกันมันผลักผมลงเตียงอีกครั้ง “ น้อง…ต้อง…เป็นเมียพี่สิ “ ไอ้กรประกบปากผม ผมยอมรับไอ้กรจูบเก่งมาก ไอ้กรเลือนลงมาซุกไซ้ที่คอผม ผมปล่อยให้ไอ้กรทำเรื่อยๆ มันดูดเม้มยอดอกผมทั้งสองข้างมันดูดยอดยอกผมเหมือนหน้าอกของผู้หญิง ผมทนให้มันกระตุ้นอารมณ์ผมอีกไม่ไหวแล้ว ผมพริกตัวขึ้นครอมผมอีกครั้งกดจูบมันอย่างบ้าครั่ง สร้างรอยแดงเต็มคอมันไปหมด ดูดยอดอกมัน มันร้องครางออกมา กับคำว่า ดีมาก ผมสร้างรอยแดงจนมาถึงแท่งเอ็นของมัน ของมันก็จัดว่าใหญ่นะครับแต่ของผมหนะใหญ่กว่า ผมจับขามันให้แยกออกจากกัน ไอ้กรมันก็ดิ้นใหญ่ใช้เท้าถีบผมอย่างแรงจนตกเตียง ผมเองก็ทนไม่ไหวทั้งหงุดหงิดที่ไอ้กรมันทำร้ายผม ผมมองขึ้นไปบนเตียงไอ้กรกำลังจะหนี้ผม ผมวิ่งไปจับมันแต่มันยังดิ้งผมเริ่มโมโหใช้หมัดชกเข้าที่ท้องมันเต็มๆ มันคุกเข่าล้มลงไปกุมท้องอยู่กับพื้น ผมอุ้มมันกลับขึ้นมาบนเตียงจับขามันแยกออกจากกัน ผมถอกแท่นเอ็นยักษ์ของตัวเองแล้วเอาไปจอที่ปากช่องรักของไอ้กร ผมกระแทกเข้าในช่องทางรักด้วยความโกรธ
“ อ้า…………………. เอาออกไปกูเจ็บ ไอ้เคน “ สงไสสติมันกับมาแล้ว
“ ไม่ทันแล้ววะ เป็นเมียกูนะ “ ผมไม่รอคำตอบเร่งกระแทกใส่มันไม่ยั้ง ช่องทางรักของไอ้กร มันทั้งรัดทั้งดูดท่อนเอ็นผม ผมอดใจไม่ไหวกระแทกเข้าไม่ยั้ง
“ อ้า…อ้า ..อ้า. อ่าอะอออ๊ะอ้าอ่า “ ไอ้กรครางถี่ขึ้นผมเองก็กระแทกเร็วขึ้น แรงขึ้น แต่ผมยังไม่ปลดปล่อยเลยชะลอกระแทกช้าลง แต่ยังคงความแรง
“ อะ.. อะ ไอ้ เคนกูเสียว เร็วๆ “ กรกำลังต้องการผม
“ ครางชื่อกูสิ กร บอกกูสิว่ามึงต้องการอะไร “
“ อืม อะ เคน เคน ครับ ช่วย อ๊า กระ แทรก แรงๆ อ้า อะ “ ขณะที่ไอ้กรพูดผมก็กระแทกเข้าแรงๆถี่จนมันบอกว่าไกล้ออกผม ก็เร่งกระแทกยิ่งกว่าเดิมจนปลดปล่อย จนนั้นผมก็เริ่มระเลงบทรักอีกครั้ง จนกระทั้งรอบที่4 รอบสุดท้าย
“อะ อะ เคนกูไม่ไหวแล้ว “ ไอ้กรร้องบอกผมอย่างอ่อยแรง ก่อนจะหลับไป
หลังจากนั้นผมกับไอ้กรก็ตกลงคบกันเป็นแฟนได้สักระยะ แต่พอมันรู้ว่าผมสอบติดตำรวจ มันก็เริ่มตีตัวห่างผม ผมทำทุกอย่างเพื่อให้มันกลับมาหาผม ตลอด 4 ปี จนเหลือเพียงวิธีสุดท้ายที่ผมจะเลือกทำในวันนี้ 50 หลังจากที่เพื่อนใหม่ไอ้กรที่ชื่อว่า กราฟ เมาไม้รู้สติ ส่วนไอ้กรก็ออกไปคุยโทรศัพท์กับแม่ด้านนอก ผมโทรสั่งให้ ดาบเจมส์ ไปส่งไอ้หน้าอ่อนที่โรงแรมโดยไม่ได้บอกไอ้ กร ดาบเจมส์ไปได้ไม่นานไอ้กรก็เดินเข้ามา “ ไอ้เคน กราฟไปไหน” ไอ้กรเข้ามาก็ถามหาไอ้หน้าอ่อนทันที่ ผมอยากรู้ว่ามันมีดีอะไรนักหนา
“กูบอกดาบเจมส์ไม่ส่งแล้ว” ผมตอบมันไปด้วนน้ำเสียงนิ่งๆ
“มึงทำยังนี้ได้ไงว่ะ กราฟมากับกูก็ต้องกลับ กับกูดิ มึงทำแบบนี้หักหน้ากูชัดๆ” ไอ้กรเริ่มมีน้ำโห โวยวายไส้ผมใหญ่ว่าผมหักหน้ามัน
“มึงมีธุระต้องไปต่อกับกู กูเลยโทรบอกดาบเจมส์มารับมันไปส่ง “ ผมบอกความจริงกับมัน
“กู ไม่ มี ธุ ระ ต้อง ไป กับ มึง “ ไอ้กรเน้นที่ละคำชัดๆ ที่แสดงออกว่ามันจะไม่ไปกับผม
“ มึงต้องไปกับกู กร “ ผมบอกมันว่ายังไงมันก็ต้องไปกับผม
“ กูจะกลับบ้าน “ มันพูดจบมันก็เดินออกจากโต๊ะทันที่ ผมรีบเดินตามมันไปจับที่คอมือดึงไว้
“ ปล่อยกูไอ้เคน กูไม่รู้ว่ามึงจะเข้ามายุ่งในชีวิตกูอีกทำไม “ ไอ้กรพูดกับผมด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ มันเป็นประโยคที่ทำให้ผมน้อยใจอยู่นิดๆ
“ กูไม่มีวันออกจากชีวิตมึงหรอกร อย่าลืมสิว่า กูเป็น ผัว มึง “ผมเน้นคำว่า ผัว เพื่อมันจะจำได้ว่าเราเคยได้กัน
“ กูไม่เคย มีผัวเป็นตำรวจ กูจะกับบ้าน ปล่อยกู “ ไอ้สะบัดมือออกจากมือของผมของผมแล้ว แล้วหันหลังเดินหนีผมไป ผมไม่รอช้าใช้ผ้าเช็คหน้าที่มียาสลบชนิดอ่อน แบบดม ประกบจมูกของไอ้กร ไม่เกิน 2 วินาทีไอ้กรก็สลบไป ผมรับร่างโปร่งที่เต็มไปด้วยกล้ามแล้วแบกมันขึ้นบ่า ไอ้กรมันหนักมากครับ หนักยันกับควายผมรักมันได้ยังไง ผมแบกร่างมันมาที่รถแล้วขับรถไปที่บ้านพักตำรวจของผมที่อยู่คนละจังหวะ ผมเอามันมาไว้ที่ห้องนอนผมก่อนที่จะใช้ใส่กุญแจมือทั้ง2ข้อส่วนขาให้โซ่ตวนที่ได้จากห้องขัง ล็อกขาไว้ทั้ง2ข้าง ผมจะไม่ทำอะไรมันตอนมันที่ไม่มีสติ ผมจะให้มันรู้ว่ามันคิดผิดที่ทิ้งผมไป ผมจะไม่ใจดีกับมันอีก ไม่ว่ายังไงผมก็จะเอามันมาเป็นเมีย . . . . กร
ผมลืมตาขึ้นมาพบกับพบกับเพดานที่ไม่คุ้นตาแถมมีโซ่บ้าๆนี้ล็อกทั้งมือทั้งขา ผมไม่ด้วยตะโกนโวยวายอะไรเพาะผมรู้ว่าโวยวายไปก็เหนื่อยเปล่าสู่เก็บแรงไว้จักการไอ้คนที่เอามันมาล็อกผมไว้ดีกว่า ผมมองไปที่นาฬิกา เป็นเวลา 16.40 น. ผมเองก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าผมมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง แต่ที่ผมรู้คงไม่พ้นเป็นฝีมือของไอ้เคนหรอก เมือคืนไอ้เคนมันบอกว่าผมทิ้งมันไป ใช้ครับเป็นผมเองที่เป็นคนเดินออกมา แต่ถ้าผมไม่เดินออกมา ผมกลัว ผมกลัวว่ามันจะเป็นเหมือนพ่อผม สมัยผมยังเด็กครอบครัวผมมีความสุขมากเลยความ พ่อผมเป็นตำรวจส่วนแม่ผมเป็นแค่แม่บ้านถึงอย่างนั้นครับครัวของผมก็ไม่ได้ขัดสนอะไรจนมาช่วงหนึ่ง พ่อผมจากคนที่ดีใจ ไม่เคยดุลูกดุเมียก็เปลี่ยนไป พ่อผมชอบดุแม่ของผมว่า แม่ของผมนั้นใช้เงินสุลุยสุร่ายไม่รู้จักเก็บเงิน ทั้งที่แม่ของผมนั้นเป็นคนที่ไม่ค่อยที่จะใช้เงินเพราะรู้ว่าพ่อเหนื่อยกว่าจะได้เงินมาแต่ละบาท ขนาดแม่อยากเสริมสวยตัดผมก็ยังไม่ไปทำเพราะกลัวว่าเงินจะไม่พอให้ผมไปโรงเรียน ผมรักแม่ของผมมากเพราะแม่ยอมที่จะอดขอแค่คนให้ครอบครับอิ่ม บางที่ผมก็เห็นแม่มากินอาหารที่เหลือจากผมและพ่อกิน ผมเห็นอย่างนั้นแล้วก็สงสารแม่ แต่แม่ไม่เคยแม้แต่จะบ่นหรือเถียงพ่อเลย ส่วนพ่อเองก็บ่นทุกวันว่าผมกับแม่ใช้เงินไม่ประหยัดจากนั้นพ่อก็ไม่ให้เงินแม่เก็บไว้อีกเลย พ่อบางที่ก็กับบ้านบ้างไม่กลับบ้าง จนวันนึ่งผมทนเห็นแม่ผมทุกมรมานไม่ไหวอยากให้แม่ระบายบ้าง ผมเลยถามแม่ว่า
“ แม่ครับพ่อไปไหนครับทำไมไม่กลับบ้านมาหากร”
“ พ่อของกรทำงานอยู่ไงครับ “
“ แม่กับพ่อเจอกันไดไงครับ “
จากนั้นแม่ก็เล่าให้ผมฟังว่า พ่อกับแม่ผมเป็นพนักงานบริษัทเดียวกัน พ่อผมเป็นคนหล่อมีสาวในโรงงานหลายคนที่แอบชอบ แต่แม่ผมไม่ได้ชอบพ่อผมหรอกนะ พ่อผมต่างหากที่ให้ขนมจีบแม่ผมทุกวันจน แม่ผมรัก จากนั้น 2 ปี พ่อกับแม่ผมไม่ได้แต่งงานกันนะครับแต่อยู่กินด้วยกัน มีวันหนึ่งที่พ่อผมมาบอกแม่ผมว่า แอบไปสอบได้เป็น ตำรวจนายสิบ อยากให้แม่ผมลาออกจากงานมาเป็นแม่บ้านที่แรกแม่ผมก็ไม่ยอมจนกะทั้งมีผม แม่ผมเลยออกจากงาน เงินเดือนทุกบาทของพ่อแม่จะเป็นคนเก็บไว้ ซื้อของที่จำเป็นภาคในบ้าน เท่าที่ผมฟังแม่ผมก็รู้สึกว่าแม่กับพ่อผมรักกันดี แต่ทำไมพ่อถึงเปลี่ยนไป ผ่านจากที่แม่เล่าให้ผมฟังไป สองสามวันก็มีผู้หญิงคนหนึ่งอุ้มท้องเดินมาบ้านผม บอกกับผมว่ามาหาแม่ผม ผู้หญิงคนนั้นมาบอกกับแม่ผมว่า เธอท้องกับพ่อผม เธออยากให้แม่ของผมเลิกกับพ่อของผมเพื่อเห็นแก่ลูกให้ท้องของเธอ
“ เห็นแก่ตัว เห็นแก่ตัวชัดๆ แล้วผมละใช่ลูกของพ่อหรอ “ผมด้ายแต่คิดในใจ
แม่ก็อึ่งนิดนึงแล้วบอกให้ผู้หญิงคนนั้นโทรเรียกพ่อผมมา พอพ่อของผมมาถึง แม่ของผมก็บอกพ่อของผมว่า
“ พี่เดช แก้วจะขอไปจากพี่เดชเอง พี่เดชเองก็ดูแลหญิงคนนี้กับเด็กนะจ้ะ ส่วนเจ้ากรพี่ไม่ต้องเป็นห่วง ลูกคนเดียวแก้วเลี้ยงคนเดียวได้ “ แม่ผมพูดก่อนที่พ่อผมจะพูดอะไร แม่พูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเฉย ไม่ได้อาลัยอาวรณ์ หรือ ห้ามไม่ให้พ่อไปเพราะแม่ไม่อยากให้เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ แม่มีเพียงน้ำตาที่ไหลออกจากตา
“ แก้ว พี่ขอโทษ “ แม่ผมได้แต่ยิ้มแล้วเรียกผมออกไป “ กรเราไปเถอะลูก “ ผมจำวันๆนั้นได้ดีผมกับแม่ออกจากบ้านโดยที่มีเงินติดตังแค่ 300 แม่พาผมขี่รถจากกรุงเทพมาเชียงใหม่ ที่เป็นบ้านเกิดของแม่โดยขี่รถไฟไป แม่บอกกับผมว่า
“ กรถ้าวันหนึ่งไม่มีแม่ กรต้องอยู่ให้ด้ายนะลูก “แม่ของผมบอกกับผม
“ ไม่เอากรจะอยู่กับแม่ “ ผมงอแงระหว่างขี่รถไฟ
“ แม่อยู่กับกรไม่ได้ตลอดเวลานะครับ ถ้าแม่ไม่อยู่กรต่ออยู่กับป้าทองนะครับ “ แม่บอกกับผม ตอนนั้นผมเองก็ใจคอไม่ดีเหมือนกัน ผมกับแม้ใช้เวลาเดินทางมาจากกรุงเทพ สองวันโดยที่ผมกับแม่ไม่ด้ายกินอะไรเลย ไม่ใช่แม่ไม่ซื้อให้ผมนะครับแต่เป็นผมเองที่กลับเงินจะหมดมี่อยากให้แม่ลำบาก แม่พาผมมาอยู่กับป้าทอง พี่สาวของแม่
“พี่ทองฉันกับลูกจะขอมาอยู่กับพี่ได้มั้ยจ้ะ คือฉันไม่มีที่ไป”
“ เอ็งจะมายงขออยู่ทำไม บ้านข้าก็เหมือนบ้านเอ็ง ข้อกับเอ็งก็มีกันอยู่สองคน จะให้ทิ้งเอ็งได้ไงแก้ว แค่เอ็งกับหลานข้าเลี้ยงได้ “
“ กร เข้าไปจัดห้องรอแม่ก่อนนะแม่มีเรื่องจะคุยกับป้าทอง “ หลังจากที่แม่ผมบอกผมเองก็เดินจะไปจัดของแต่ไม่รู้ว่าห้องไหนเลยเดินกลับจะไปหาแม่แต่ผมได้ยินแม่คุยกับป้าว่า
“พี่ทอง แก้วเป็นโรคมะเร็งปากมดลูก แก้วอยากให้พี่รับไอ้กร เป็นลูกพี่จะได้ไมจ้ะ”
“ แล้ว กร มันรู้รึเปล่าว่าเอ็งเป็นโรคมะเร็ง “
“ ชันไม่ได้บอกหรอกจะ ไม่อยากให้ลูกกังวล”
“ โรคมะเร็งรักษาเดียวก็หาย แก้วข้ารู้ว่าเอ็งห่วงลูก”
“ มันไม่หายหรอกจ๊ะพี่มันระยะสุดท้ายแล้ว อย่างอื่นชันไม่ห่วงหรอกพี่ ชันห่วงก็แต่เจ้ากล้ามัน “
“ แม่ แม่เป็นอะไรหรอครับ “ตอนนั้นผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามะเร็งคืออะไร
“กร ต่อไปนี้ป้าทองจะเป็นแม่ของลูกอีกคนนะ “ ผมหันไปทางป้าทองป้าทองยิ้มให้ผม
“ ครับแม่ “
ผมกับแม่อยู่ที่บ้านของป้าทองโดยที่ผมเรียกป้าทองว่าแม่เหมือนกัน ผมกับแม่อยู่ด้วยกันที่บ้านของป้าทองได้2ปีแม่ผมก็จากได้ด้วยโรคมะเร็ง ผมเสียใจมากจากนั้นก็มีแต่แม่ทองมี่ดูแลผมส่งผมเรียนจนจบ เพราะเหตุผมนี้ที่ทำให้ผมเกลียดตำรวจเกลียดพ่อตัวเอง เกลียดไอ้เหี้ยกร
“ไงมึงนอนรอกูสบายมั้ย “ ไอ้กรเปิดประตูออกมา ผมไม่ได้พูดอะไรกับมัน
“กูโครตเหนื่อยเลยว่ะไหนมาให้กูกอดหน่อย” มันกระโดดมากอดผมที่เตียงแล้วจะหอมแก้มผมแต่ผมหันหน้าหนีก่อน
“ปล่อยกูไอ้เหี้ยเคน “ผมไม้พูดเปล่าใช้มือที่ทุกล็อกด้วยกุญแจมือ ฟาดที่หน้าอกของมัน
“กูว่าเรามาคุยเรื่องของเรากันดีกว่า “ ไอ้เคนมันจะคุยเรื่องที่ผมหนี้มันมาหนะหรอ ผมไม่คุยกับมันหรอก
“กูไม่มีเรื่องจะคุยกับตำรวจอย่างมึง ไอ้เคนที่กูเคยรู้จักมันตายไปตั้งนานแล้ว “ ผมไม่พูดเปล่ายั้งใช้มือฟาดที่อกมันเรื่อยๆ
“แรงมึงเยอะดีนิดี ในเมื่อพูดดีๆไม่รู้เรื่องกูจะได้มีออมแรง คุยกับมึงด้วยภาษากาย “ไอ้กรมันจับมือผมรับขึ้นบนหัวเตียง ผมเองก็พยายามดิ้นไม่ให้มันมาจับเนื้อต้องตัวผม ทุบ!! เหตุการณ์ที่ผมเองก็ไม่คาดคิดว่าไอ้เคนมันจะกล้าต่อยที่ท้องน้อยผม ผมนอนตัวงอนึ่งอยู่บนเตียงด้วยความจุก
“ ไงมึงสิ้นฤทธิ์สักที่ มึงคงคิดว่ากูไมกล้า ทำมึงเจ็บ มึงคิดผิด กูจะทำทุกอย่างให้มึงเป็นของกู “
“ไอ้ชาติชั่ว “ ผมด่ามันไป
“กูเลวได้มากว่าที่มึงคิด ไอ้กร มึงจะโทษกูไม่ได้นะ มึงทำให้กูไม่มีทางเลือก”
ไอ้เคยมันกระชากเสื้อผ้าของผมขาดรูดลุ่ยไปหมด แรงกระชากของมันทำให้ตัวผมเต็มไปด้วยรอยแดงจากการเสียดสี มันไม่รอให้ผมเปิดปากด่ามัน มันประปากผมด้วยปากของมัน ร่างกายเปลือยเปล่าของผมถูมันสร้างรอยแดงเป็นจั้มๆ หน้ารังเกลียด
“ มึงไม่ชอบนักใช่ไหม ไอ้อาชีพตำรวจ กูจะเอามึงในเครื่องแบบนี้แหล “
“ไอ้เลว อ้า !!!” ขณะที่ผมกำลังด่ามันมันรูดซิบออกแล้ว เอาแท่งเอ็นใหญ่ของมันเข้ามาในช่องทางรักของผม โดยไม่การเปิดทาง
“เจ็บ เอาออกไปไอ้เลว “ ไอ้เคนมันไม่ฟังผมและไม่รอให้ผมปรับตัว กระแทกใส่ผมไม่ยัง
“ อ้า อ่า อ่า อะ มึงยังฟิตเหมือนเดินเลยว่ะไอ่กร มึงจำไว้นะว่ากูนี้หละคือ ผัวของมึง “ ไอ้เคนมันครางออกมา กระแทกผมอย่างไม่ยัง ที่สำคัญมันไม่ได้ถอดเครื่องแบบเลยด้วยซ้ำ
“ อ้า เคน กู เจ็บ เบาๆหน่อย “ ผมพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง น้ำตาของผมไหลออกมาจากตาทั้งที่ผมไม่อยากให้ไอ้เคนมันเห็น
“ ไอ้ กร กูขอโทษ “มันหันมาสบตากลับผม
“ กูเจ็บ อย่าพึงขยาบได้มั้ยเคน “ผมขอร้องมัน ไอ้เคนมันก็หยุดกระแทกผม
“ กรมึงเป็นของกูนะ “
“อืม” ผมตอบรับมันเพราะผมเองก็คิดถึงความอบอุ่นของร่างกายของมัน สัมผัสของมัน ผมจะคิดว่าสะว่า เป็นเซ็กเฟรน
“ อ้า อะอ่า อ้า อ้า อื้มม อื้มมม อ้า อ้า “ผมกับไอ้เคนครางประสานกัน
ตับ ตับ ตับ ตับ เสียงแรงที่มันกระแทกบวกกับเสียงของโซ่ตวน ยิ่งทำให้ไอ้เคนกระแทกผมแรงขึ้น
“ อะ เคน แรงๆหน่อย กูเสียว “
“ ครางชื่อกูสิ “
“ อ้า!!! เคน เคน อ่าาา เคน มึงแรง ปะไปแล้ว “ ไอ้เคนมันกระแทกเร็วๆรัวใส่ผมไม่ยั้ง หลังจากที่ผมบอกมันก็เปลี่ยนมาเป็นกระแทกช้าแต่เน้นๆใสมาที่ผม
“อ้า อึก เคน กู ไม้ไหวแล้ว “ ไอ้เคนกระแทกผมรัวไม่ยั้งอีก เลือดที่อาบหว่างขาของผมไม่เป็นที่สนใจเรายังร่วมรักกันต่อ จนไอ้เคนมันก้มหน้าจะจูบผม แต่ผมหันหน้าหนีไม่ให้มันจูบ
“ ไอ้กรกูไม่ไหวแล้ว “ มันแทกใส่ผมอีกไม่นานก็ปล่อยน้ำรักเข้ามาในตัวผม ผมเองก็เหมือนกัน หลังจากนั้นผมนอนหอบอยู่บนเตียง เลือดน้ำรักต่างเปรอเปลือนกางเก้งของไอ้เคนมันถอดชุดของมันออกทั้งหมดก่อนที่จะถามผม
“ ไอ้กร กู ของมึงอีกที่นะ” มันพูดขนาดผมกำลังหอบ มันไม่รอคำตอบซุกไซ้ผมอีกครั้ง
“เคน หลังจากจบคืนนี้มึงปล่อยกูได้ไม่ “
“ ไม่ “
……………………………………………
กรมึงต้องเป็นของกู มาว่ากูจะใช้วิธีไหนกู ต่อให้กูทำร้ายมึงมึงก็ต้องเป็นของกู
โทษที่นะครับพอดีคอมไรท์พัง หนะ When I got senicr, rape {เมื่อผมโดนรุ่นพี่ข่มขืน Author : Fuchs의 미오 ( ฟุมิโอะ )
สวัสดีครับ ผม กราฟ เป็นเพื่อน เร็น ตอนนี้ผมกำลังเที่ยวที่จังหวัดเชียงใหม่ เย็นนี้ผมมีนัดกับ กร ครับ กรเป็นเพื่อนใหม่ที่พึ่งรู้จักกัน และเย็นนี้กร ชวนผมไปเที่ยวบาร์แห่งหนึ่งในตัวเมืองครับ
17.30 ตอนนี้ผมแต่งตัวเสร็จแล้วครับกำลังยืนรอ กร อยู่หน้าโรงแรม ไม่นาน กรก็เดินเข้ามาพร้อมกับผู้ชายอีกคน “ ไงกราฟรอเรานานไม “ กรถามผม “ ไม่นานหรอ แล้วนั้นใครหรอกร “ ผมตอบกร แล้วถามถึงผู้ชายอีกคนที่มากับกร แต่สายตาของผู้ชายคนนั้นกลับส่งสายตาไม่เป็นมิตรมายังผม “ ออลืมไปนี้ ไอ้เคน มันเป็นตำรวจ เพื่อนเราเองวันนี้มันจะขอไปด้วยนะ กราฟจะว่าอะไรไม “ กรถามผมด้วยความเกรงใจ “ ไม่เป็นไรหรอกไปหลายคนสนุกดี วัสดีเคนเรากราฟนะยินดีที่รู้จัก “ ผมพูดแนะนำตัวกับเคน เคนเป็นคนเหนือจริงหรือเปล่าผมไม่รู้เพราะเคนผิวออกโทนคนผิวเข้ม หุ้นก็ดีใช้ได้มีกล้ามหน้าอก แต่ผมไม่ได้ชอบหรอกนะผมเพราะผมชอบผู้หญิง แต่ผมกำลังสงสัยว่าทำไมเคนถึงส่งสายตาแบบนั้นใส่ผม “ วัสดีเราเคน ไปกันเถอะรีบไปรีบกินรีบกลับ “ เคนตอบกลับผมด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจ แล้วหันไปพูดกับกร ผมละสงสัยจริงๆว่าผมไปทำอะไรให้เคนเขาไม่พอใจ “ ขอโทษนะกราฟ ไอ้เคนเป็นแบบนี้ประจำแหละ เราไปกันเถอะ “ กรพูดให้ผมเข้าใจก่อนที่พวกผมจะเดินทางไปผับที่อยู่ไม่ไกลนัก . . . ผับใจการเมืองเชียงใหม่
สถานที่รื้นเริงแห่งนี้เป็นสถานที่ ที่นักท่องราตรีมากมายทั้งคนไทยและคนต่างประเทศ ต่างมารวมกันเพื่อเป็นที่พักผ่อนยอนใจ หาคู่นอนรวมไปถึงการมีเพศสัมพันธ์ และการขายบริการของผู้ชายและผู้หญิง “ เรานั้งโต๊ะนี้ดีมั้ยกราฟ “ โต๊ะที่กรถามเป็นโต๊ะธรรมดาที่ติดกับหน้าเวทีมีนักท่องราตรีมากมายที่เต้นตามจังหวะของเพลง ทีผับกำลังเปิด “ ไอ้กรกูว่าเราไปโซนVIP ดีกว่าว่ะคนมันเยอะกูไม่ชอบ “ เคนบอกความต้องการของตัวเองเพราะคนเยอะจริง “ ว่าไงครับกราฟ กราฟจะนั่งนี้หรือโซน VIP ดี “ กรถามความคิดเห็นจากผม “ ผมนั่งไหนก็ได้ครับ “ ผมบอกก็กรไป แต่เคนยิ่งส่งสายตาหงุดหงิดมาหาผม “ กูนั่งนี้แหละ ถ้ามึงอยากไปนั่งโซนVIP ก็แล้วแต่มึง “ กรพูดกับเคนแต่กับไม่ได้มองเคน พวกเราจึงเลือกนั่งที่โซนธรรมดา เคนก็เช่นกัน พวกเราเริ่มสั่งเหล้ามากินเรื่อยๆ จนผมรู้สึกมึนๆที่หัวผมคงเมาแล้วสินะ “ กราฟดื่มมากไปแล้วนะครับ “ หน้าจะเป็นเสียงของกรที่บอกผม “ ไมมม…เมา.. อย่า..มา..สั่ง…
เคน “ รู้ว่าตัวเองคออ่อนแล้วยังเสือก แดกเอาแดกเอา “ ผมกำลังต่อว่าเพื่อนใหม่ของไอ้กรไม่สิผมรู้สึกว่าไอ้กรอาจไม่คิดกับมันแค่เพื่อนแน่ๆ ผมไม่ชอบขี้หน้าไอ้กราฟนี้เลย ผมจะเหล่าอะไรให้ฟัง ผมกับไอ้กรเป็นเพื่อนกับตั้งแต่สมัยผมอยู่อนุบาลพวกผมสนิทกันมาก ผมกับไอ้กรเรียนด้วยกันจนถึง ม.6 เรื่องเกิดขึ้นในวันจบการศึกษา วันปัญฉิมนิเทศพวกเราทั้งกลุ่มมากินเหล้ากันที่บ้านผม พวกผมกินเหล้าจนไอ้กรเมา เมาแบบไปไม่เป็น ผมเลยอาสาพยุงมันมาที่ห้องนอนของผม ผมไม่ได้จะทำอะไรมัน แต่เมื่อมาถึงห้อง มันกับผลักผมลงเตียงและขึ้นคร่อมผม ผมเองก็งงอยู่เฉยๆ มันพูดกับผมว่า “ เป็น….เมีย…..พี่นะน้อง “ มันพูดครางยานคงพอความเมา แต่มันยังไม่พอซุกไซ้ที่คอผม ตอนแรกผมก็พยายามดันตัวมันออก กับเปลี่ยนไปกับสัมผัสที่ไอ้กรมอดให้ รวมถึงผมก็ชอบไอ้กรมาก่อนหน้านี้ ผมพริกตัวบนมาอยู่ด้านบนแล้วบอกกลับมันว่า “ ถ้ามึงอยากขนานนี้เดียวกูจะสนองให้ แต่มึงต้องเป็นเมียกู “ ผมพูดจบไม่รอช้าประกบปากมันด้วยปากผมใช้ลิ้นสอดส่องหาความหวานภายในปากของไอ้กร ไม่นานไอ้กรก็ผลักผมออก ผมถอกเสื้อและกางเก้งออก ตอนนั้นผมคิดแต่ว่าจะทำทุกอยู่ขอแค่ได้เอามัน ไอ้กรเห็นผมถอดเสื้อออก มันก็ถอดชุดของมันออกเช่นกันมันผลักผมลงเตียงอีกครั้ง “ น้อง…ต้อง…เป็นเมียพี่สิ “ ไอ้กรประกบปากผม ผมยอมรับไอ้กรจูบเก่งมาก ไอ้กรเลือนลงมาซุกไซ้ที่คอผม ผมปล่อยให้ไอ้กรทำเรื่อยๆ มันดูดเม้มยอดอกผมทั้งสองข้างมันดูดยอดยอกผมเหมือนหน้าอกของผู้หญิง ผมทนให้มันกระตุ้นอารมณ์ผมอีกไม่ไหวแล้ว ผมพริกตัวขึ้นครอมผมอีกครั้งกดจูบมันอย่างบ้าครั่ง สร้างรอยแดงเต็มคอมันไปหมด ดูดยอดอกมัน มันร้องครางออกมา กับคำว่า ดีมาก ผมสร้างรอยแดงจนมาถึงแท่งเอ็นของมัน ของมันก็จัดว่าใหญ่นะครับแต่ของผมหนะใหญ่กว่า ผมจับขามันให้แยกออกจากกัน ไอ้กรมันก็ดิ้นใหญ่ใช้เท้าถีบผมอย่างแรงจนตกเตียง ผมเองก็ทนไม่ไหวทั้งหงุดหงิดที่ไอ้กรมันทำร้ายผม ผมมองขึ้นไปบนเตียงไอ้กรกำลังจะหนี้ผม ผมวิ่งไปจับมันแต่มันยังดิ้งผมเริ่มโมโหใช้หมัดชกเข้าที่ท้องมันเต็มๆ มันคุกเข่าล้มลงไปกุมท้องอยู่กับพื้น ผมอุ้มมันกลับขึ้นมาบนเตียงจับขามันแยกออกจากกัน ผมถอกแท่นเอ็นยักษ์ของตัวเองแล้วเอาไปจอที่ปากช่องรักของไอ้กร ผมกระแทกเข้าในช่องทางรักด้วยความโกรธ
“ อ้า…………………. เอาออกไปกูเจ็บ ไอ้เคน “ สงไสสติมันกับมาแล้ว
“ ไม่ทันแล้ววะ เป็นเมียกูนะ “ ผมไม่รอคำตอบเร่งกระแทกใส่มันไม่ยั้ง ช่องทางรักของไอ้กร มันทั้งรัดทั้งดูดท่อนเอ็นผม ผมอดใจไม่ไหวกระแทกเข้าไม่ยั้ง
“ อ้า…อ้า ..อ้า. อ่าอะอออ๊ะอ้าอ่า “ ไอ้กรครางถี่ขึ้นผมเองก็กระแทกเร็วขึ้น แรงขึ้น แต่ผมยังไม่ปลดปล่อยเลยชะลอกระแทกช้าลง แต่ยังคงความแรง
“ อะ.. อะ ไอ้ เคนกูเสียว เร็วๆ “ กรกำลังต้องการผม
“ ครางชื่อกูสิ กร บอกกูสิว่ามึงต้องการอะไร “
“ อืม อะ เคน เคน ครับ ช่วย อ๊า กระ แทรก แรงๆ อ้า อะ “ ขณะที่ไอ้กรพูดผมก็กระแทกเข้าแรงๆถี่จนมันบอกว่าไกล้ออกผม ก็เร่งกระแทกยิ่งกว่าเดิมจนปลดปล่อย จนนั้นผมก็เริ่มระเลงบทรักอีกครั้ง จนกระทั้งรอบที่4 รอบสุดท้าย
“อะ อะ เคนกูไม่ไหวแล้ว “ ไอ้กรร้องบอกผมอย่างอ่อยแรง ก่อนจะหลับไป
หลังจากนั้นผมกับไอ้กรก็ตกลงคบกันเป็นแฟนได้สักระยะ แต่พอมันรู้ว่าผมสอบติดตำรวจ มันก็เริ่มตีตัวห่างผม ผมทำทุกอย่างเพื่อให้มันกลับมาหาผม ตลอด 4 ปี จนเหลือเพียงวิธีสุดท้ายที่ผมจะเลือกทำในวันนี้ 50 หลังจากที่เพื่อนใหม่ไอ้กรที่ชื่อว่า กราฟ เมาไม้รู้สติ ส่วนไอ้กรก็ออกไปคุยโทรศัพท์กับแม่ด้านนอก ผมโทรสั่งให้ ดาบเจมส์ ไปส่งไอ้หน้าอ่อนที่โรงแรมโดยไม่ได้บอกไอ้ กร ดาบเจมส์ไปได้ไม่นานไอ้กรก็เดินเข้ามา “ ไอ้เคน กราฟไปไหน” ไอ้กรเข้ามาก็ถามหาไอ้หน้าอ่อนทันที่ ผมอยากรู้ว่ามันมีดีอะไรนักหนา
“กูบอกดาบเจมส์ไม่ส่งแล้ว” ผมตอบมันไปด้วนน้ำเสียงนิ่งๆ
“มึงทำยังนี้ได้ไงว่ะ กราฟมากับกูก็ต้องกลับ กับกูดิ มึงทำแบบนี้หักหน้ากูชัดๆ” ไอ้กรเริ่มมีน้ำโห โวยวายไส้ผมใหญ่ว่าผมหักหน้ามัน
“มึงมีธุระต้องไปต่อกับกู กูเลยโทรบอกดาบเจมส์มารับมันไปส่ง “ ผมบอกความจริงกับมัน
“กู ไม่ มี ธุ ระ ต้อง ไป กับ มึง “ ไอ้กรเน้นที่ละคำชัดๆ ที่แสดงออกว่ามันจะไม่ไปกับผม
“ มึงต้องไปกับกู กร “ ผมบอกมันว่ายังไงมันก็ต้องไปกับผม
“ กูจะกลับบ้าน “ มันพูดจบมันก็เดินออกจากโต๊ะทันที่ ผมรีบเดินตามมันไปจับที่คอมือดึงไว้
“ ปล่อยกูไอ้เคน กูไม่รู้ว่ามึงจะเข้ามายุ่งในชีวิตกูอีกทำไม “ ไอ้กรพูดกับผมด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ มันเป็นประโยคที่ทำให้ผมน้อยใจอยู่นิดๆ
“ กูไม่มีวันออกจากชีวิตมึงหรอกร อย่าลืมสิว่า กูเป็น ผัว มึง “ผมเน้นคำว่า ผัว เพื่อมันจะจำได้ว่าเราเคยได้กัน
“ กูไม่เคย มีผัวเป็นตำรวจ กูจะกับบ้าน ปล่อยกู “ ไอ้สะบัดมือออกจากมือของผมของผมแล้ว แล้วหันหลังเดินหนีผมไป ผมไม่รอช้าใช้ผ้าเช็คหน้าที่มียาสลบชนิดอ่อน แบบดม ประกบจมูกของไอ้กร ไม่เกิน 2 วินาทีไอ้กรก็สลบไป ผมรับร่างโปร่งที่เต็มไปด้วยกล้ามแล้วแบกมันขึ้นบ่า ไอ้กรมันหนักมากครับ หนักยันกับควายผมรักมันได้ยังไง ผมแบกร่างมันมาที่รถแล้วขับรถไปที่บ้านพักตำรวจของผมที่อยู่คนละจังหวะ ผมเอามันมาไว้ที่ห้องนอนผมก่อนที่จะใช้ใส่กุญแจมือทั้ง2ข้อส่วนขาให้โซ่ตวนที่ได้จากห้องขัง ล็อกขาไว้ทั้ง2ข้าง ผมจะไม่ทำอะไรมันตอนมันที่ไม่มีสติ ผมจะให้มันรู้ว่ามันคิดผิดที่ทิ้งผมไป ผมจะไม่ใจดีกับมันอีก ไม่ว่ายังไงผมก็จะเอามันมาเป็นเมีย . . . . กร
ผมลืมตาขึ้นมาพบกับพบกับเพดานที่ไม่คุ้นตาแถมมีโซ่บ้าๆนี้ล็อกทั้งมือทั้งขา ผมไม่ด้วยตะโกนโวยวายอะไรเพาะผมรู้ว่าโวยวายไปก็เหนื่อยเปล่าสู่เก็บแรงไว้จักการไอ้คนที่เอามันมาล็อกผมไว้ดีกว่า ผมมองไปที่นาฬิกา เป็นเวลา 16.40 น. ผมเองก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าผมมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง แต่ที่ผมรู้คงไม่พ้นเป็นฝีมือของไอ้เคนหรอก เมือคืนไอ้เคนมันบอกว่าผมทิ้งมันไป ใช้ครับเป็นผมเองที่เป็นคนเดินออกมา แต่ถ้าผมไม่เดินออกมา ผมกลัว ผมกลัวว่ามันจะเป็นเหมือนพ่อผม สมัยผมยังเด็กครอบครัวผมมีความสุขมากเลยความ พ่อผมเป็นตำรวจส่วนแม่ผมเป็นแค่แม่บ้านถึงอย่างนั้นครับครัวของผมก็ไม่ได้ขัดสนอะไรจนมาช่วงหนึ่ง พ่อผมจากคนที่ดีใจ ไม่เคยดุลูกดุเมียก็เปลี่ยนไป พ่อผมชอบดุแม่ของผมว่า แม่ของผมนั้นใช้เงินสุลุยสุร่ายไม่รู้จักเก็บเงิน ทั้งที่แม่ของผมนั้นเป็นคนที่ไม่ค่อยที่จะใช้เงินเพราะรู้ว่าพ่อเหนื่อยกว่าจะได้เงินมาแต่ละบาท ขนาดแม่อยากเสริมสวยตัดผมก็ยังไม่ไปทำเพราะกลัวว่าเงินจะไม่พอให้ผมไปโรงเรียน ผมรักแม่ของผมมากเพราะแม่ยอมที่จะอดขอแค่คนให้ครอบครับอิ่ม บางที่ผมก็เห็นแม่มากินอาหารที่เหลือจากผมและพ่อกิน ผมเห็นอย่างนั้นแล้วก็สงสารแม่ แต่แม่ไม่เคยแม้แต่จะบ่นหรือเถียงพ่อเลย ส่วนพ่อเองก็บ่นทุกวันว่าผมกับแม่ใช้เงินไม่ประหยัดจากนั้นพ่อก็ไม่ให้เงินแม่เก็บไว้อีกเลย พ่อบางที่ก็กับบ้านบ้างไม่กลับบ้าง จนวันนึ่งผมทนเห็นแม่ผมทุกมรมานไม่ไหวอยากให้แม่ระบายบ้าง ผมเลยถามแม่ว่า
“ แม่ครับพ่อไปไหนครับทำไมไม่กลับบ้านมาหากร”
“ พ่อของกรทำงานอยู่ไงครับ “
“ แม่กับพ่อเจอกันไดไงครับ “
จากนั้นแม่ก็เล่าให้ผมฟังว่า พ่อกับแม่ผมเป็นพนักงานบริษัทเดียวกัน พ่อผมเป็นคนหล่อมีสาวในโรงงานหลายคนที่แอบชอบ แต่แม่ผมไม่ได้ชอบพ่อผมหรอกนะ พ่อผมต่างหากที่ให้ขนมจีบแม่ผมทุกวันจน แม่ผมรัก จากนั้น 2 ปี พ่อกับแม่ผมไม่ได้แต่งงานกันนะครับแต่อยู่กินด้วยกัน มีวันหนึ่งที่พ่อผมมาบอกแม่ผมว่า แอบไปสอบได้เป็น ตำรวจนายสิบ อยากให้แม่ผมลาออกจากงานมาเป็นแม่บ้านที่แรกแม่ผมก็ไม่ยอมจนกะทั้งมีผม แม่ผมเลยออกจากงาน เงินเดือนทุกบาทของพ่อแม่จะเป็นคนเก็บไว้ ซื้อของที่จำเป็นภาคในบ้าน เท่าที่ผมฟังแม่ผมก็รู้สึกว่าแม่กับพ่อผมรักกันดี แต่ทำไมพ่อถึงเปลี่ยนไป ผ่านจากที่แม่เล่าให้ผมฟังไป สองสามวันก็มีผู้หญิงคนหนึ่งอุ้มท้องเดินมาบ้านผม บอกกับผมว่ามาหาแม่ผม ผู้หญิงคนนั้นมาบอกกับแม่ผมว่า เธอท้องกับพ่อผม เธออยากให้แม่ของผมเลิกกับพ่อของผมเพื่อเห็นแก่ลูกให้ท้องของเธอ
“ เห็นแก่ตัว เห็นแก่ตัวชัดๆ แล้วผมละใช่ลูกของพ่อหรอ “ผมด้ายแต่คิดในใจ
แม่ก็อึ่งนิดนึงแล้วบอกให้ผู้หญิงคนนั้นโทรเรียกพ่อผมมา พอพ่อของผมมาถึง แม่ของผมก็บอกพ่อของผมว่า
“ พี่เดช แก้วจะขอไปจากพี่เดชเอง พี่เดชเองก็ดูแลหญิงคนนี้กับเด็กนะจ้ะ ส่วนเจ้ากรพี่ไม่ต้องเป็นห่วง ลูกคนเดียวแก้วเลี้ยงคนเดียวได้ “ แม่ผมพูดก่อนที่พ่อผมจะพูดอะไร แม่พูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเฉย ไม่ได้อาลัยอาวรณ์ หรือ ห้ามไม่ให้พ่อไปเพราะแม่ไม่อยากให้เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ แม่มีเพียงน้ำตาที่ไหลออกจากตา
“ แก้ว พี่ขอโทษ “ แม่ผมได้แต่ยิ้มแล้วเรียกผมออกไป “ กรเราไปเถอะลูก “ ผมจำวันๆนั้นได้ดีผมกับแม่ออกจากบ้านโดยที่มีเงินติดตังแค่ 300 แม่พาผมขี่รถจากกรุงเทพมาเชียงใหม่ ที่เป็นบ้านเกิดของแม่โดยขี่รถไฟไป แม่บอกกับผมว่า
“ กรถ้าวันหนึ่งไม่มีแม่ กรต้องอยู่ให้ด้ายนะลูก “แม่ของผมบอกกับผม
“ ไม่เอากรจะอยู่กับแม่ “ ผมงอแงระหว่างขี่รถไฟ
“ แม่อยู่กับกรไม่ได้ตลอดเวลานะครับ ถ้าแม่ไม่อยู่กรต่ออยู่กับป้าทองนะครับ “ แม่บอกกับผม ตอนนั้นผมเองก็ใจคอไม่ดีเหมือนกัน ผมกับแม้ใช้เวลาเดินทางมาจากกรุงเทพ สองวันโดยที่ผมกับแม่ไม่ด้ายกินอะไรเลย ไม่ใช่แม่ไม่ซื้อให้ผมนะครับแต่เป็นผมเองที่กลับเงินจะหมดมี่อยากให้แม่ลำบาก แม่พาผมมาอยู่กับป้าทอง พี่สาวของแม่
“พี่ทองฉันกับลูกจะขอมาอยู่กับพี่ได้มั้ยจ้ะ คือฉันไม่มีที่ไป”
“ เอ็งจะมายงขออยู่ทำไม บ้านข้าก็เหมือนบ้านเอ็ง ข้อกับเอ็งก็มีกันอยู่สองคน จะให้ทิ้งเอ็งได้ไงแก้ว แค่เอ็งกับหลานข้าเลี้ยงได้ “
“ กร เข้าไปจัดห้องรอแม่ก่อนนะแม่มีเรื่องจะคุยกับป้าทอง “ หลังจากที่แม่ผมบอกผมเองก็เดินจะไปจัดของแต่ไม่รู้ว่าห้องไหนเลยเดินกลับจะไปหาแม่แต่ผมได้ยินแม่คุยกับป้าว่า
“พี่ทอง แก้วเป็นโรคมะเร็งปากมดลูก แก้วอยากให้พี่รับไอ้กร เป็นลูกพี่จะได้ไมจ้ะ”
“ แล้ว กร มันรู้รึเปล่าว่าเอ็งเป็นโรคมะเร็ง “
“ ชันไม่ได้บอกหรอกจะ ไม่อยากให้ลูกกังวล”
“ โรคมะเร็งรักษาเดียวก็หาย แก้วข้ารู้ว่าเอ็งห่วงลูก”
“ มันไม่หายหรอกจ๊ะพี่มันระยะสุดท้ายแล้ว อย่างอื่นชันไม่ห่วงหรอกพี่ ชันห่วงก็แต่เจ้ากล้ามัน “
“ แม่ แม่เป็นอะไรหรอครับ “ตอนนั้นผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามะเร็งคืออะไร
“กร ต่อไปนี้ป้าทองจะเป็นแม่ของลูกอีกคนนะ “ ผมหันไปทางป้าทองป้าทองยิ้มให้ผม
“ ครับแม่ “
ผมกับแม่อยู่ที่บ้านของป้าทองโดยที่ผมเรียกป้าทองว่าแม่เหมือนกัน ผมกับแม่อยู่ด้วยกันที่บ้านของป้าทองได้2ปีแม่ผมก็จากได้ด้วยโรคมะเร็ง ผมเสียใจมากจากนั้นก็มีแต่แม่ทองมี่ดูแลผมส่งผมเรียนจนจบ เพราะเหตุผมนี้ที่ทำให้ผมเกลียดตำรวจเกลียดพ่อตัวเอง เกลียดไอ้เหี้ยกร
“ไงมึงนอนรอกูสบายมั้ย “ ไอ้กรเปิดประตูออกมา ผมไม่ได้พูดอะไรกับมัน
“กูโครตเหนื่อยเลยว่ะไหนมาให้กูกอดหน่อย” มันกระโดดมากอดผมที่เตียงแล้วจะหอมแก้มผมแต่ผมหันหน้าหนีก่อน
“ปล่อยกูไอ้เหี้ยเคน “ผมไม้พูดเปล่าใช้มือที่ทุกล็อกด้วยกุญแจมือ ฟาดที่หน้าอกของมัน
“กูว่าเรามาคุยเรื่องของเรากันดีกว่า “ ไอ้เคนมันจะคุยเรื่องที่ผมหนี้มันมาหนะหรอ ผมไม่คุยกับมันหรอก
“กูไม่มีเรื่องจะคุยกับตำรวจอย่างมึง ไอ้เคนที่กูเคยรู้จักมันตายไปตั้งนานแล้ว “ ผมไม่พูดเปล่ายั้งใช้มือฟาดที่อกมันเรื่อยๆ
“แรงมึงเยอะดีนิดี ในเมื่อพูดดีๆไม่รู้เรื่องกูจะได้มีออมแรง คุยกับมึงด้วยภาษากาย “ไอ้กรมันจับมือผมรับขึ้นบนหัวเตียง ผมเองก็พยายามดิ้นไม่ให้มันมาจับเนื้อต้องตัวผม ทุบ!! เหตุการณ์ที่ผมเองก็ไม่คาดคิดว่าไอ้เคนมันจะกล้าต่อยที่ท้องน้อยผม ผมนอนตัวงอนึ่งอยู่บนเตียงด้วยความจุก
“ ไงมึงสิ้นฤทธิ์สักที่ มึงคงคิดว่ากูไมกล้า ทำมึงเจ็บ มึงคิดผิด กูจะทำทุกอย่างให้มึงเป็นของกู “
“ไอ้ชาติชั่ว “ ผมด่ามันไป
“กูเลวได้มากว่าที่มึงคิด ไอ้กร มึงจะโทษกูไม่ได้นะ มึงทำให้กูไม่มีทางเลือก”
ไอ้เคยมันกระชากเสื้อผ้าของผมขาดรูดลุ่ยไปหมด แรงกระชากของมันทำให้ตัวผมเต็มไปด้วยรอยแดงจากการเสียดสี มันไม่รอให้ผมเปิดปากด่ามัน มันประปากผมด้วยปากของมัน ร่างกายเปลือยเปล่าของผมถูมันสร้างรอยแดงเป็นจั้มๆ หน้ารังเกลียด
“ มึงไม่ชอบนักใช่ไหม ไอ้อาชีพตำรวจ กูจะเอามึงในเครื่องแบบนี้แหล “
“ไอ้เลว อ้า !!!” ขณะที่ผมกำลังด่ามันมันรูดซิบออกแล้ว เอาแท่งเอ็นใหญ่ของมันเข้ามาในช่องทางรักของผม โดยไม่การเปิดทาง
“เจ็บ เอาออกไปไอ้เลว “ ไอ้เคนมันไม่ฟังผมและไม่รอให้ผมปรับตัว กระแทกใส่ผมไม่ยัง
“ อ้า อ่า อ่า อะ มึงยังฟิตเหมือนเดินเลยว่ะไอ่กร มึงจำไว้นะว่ากูนี้หละคือ ผัวของมึง “ ไอ้เคนมันครางออกมา กระแทกผมอย่างไม่ยัง ที่สำคัญมันไม่ได้ถอดเครื่องแบบเลยด้วยซ้ำ
“ อ้า เคน กู เจ็บ เบาๆหน่อย “ ผมพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง น้ำตาของผมไหลออกมาจากตาทั้งที่ผมไม่อยากให้ไอ้เคนมันเห็น
“ ไอ้ กร กูขอโทษ “มันหันมาสบตากลับผม
“ กูเจ็บ อย่าพึงขยาบได้มั้ยเคน “ผมขอร้องมัน ไอ้เคนมันก็หยุดกระแทกผม
“ กรมึงเป็นของกูนะ “
“อืม” ผมตอบรับมันเพราะผมเองก็คิดถึงความอบอุ่นของร่างกายของมัน สัมผัสของมัน ผมจะคิดว่าสะว่า เป็นเซ็กเฟรน
“ อ้า อะอ่า อ้า อ้า อื้มม อื้มมม อ้า อ้า “ผมกับไอ้เคนครางประสานกัน
ตับ ตับ ตับ ตับ เสียงแรงที่มันกระแทกบวกกับเสียงของโซ่ตวน ยิ่งทำให้ไอ้เคนกระแทกผมแรงขึ้น
“ อะ เคน แรงๆหน่อย กูเสียว “
“ ครางชื่อกูสิ “
“ อ้า!!! เคน เคน อ่าาา เคน มึงแรง ปะไปแล้ว “ ไอ้เคนมันกระแทกเร็วๆรัวใส่ผมไม่ยั้ง หลังจากที่ผมบอกมันก็เปลี่ยนมาเป็นกระแทกช้าแต่เน้นๆใสมาที่ผม
“อ้า อึก เคน กู ไม้ไหวแล้ว “ ไอ้เคนกระแทกผมรัวไม่ยั้งอีก เลือดที่อาบหว่างขาของผมไม่เป็นที่สนใจเรายังร่วมรักกันต่อ จนไอ้เคนมันก้มหน้าจะจูบผม แต่ผมหันหน้าหนีไม่ให้มันจูบ
“ ไอ้กรกูไม่ไหวแล้ว “ มันแทกใส่ผมอีกไม่นานก็ปล่อยน้ำรักเข้ามาในตัวผม ผมเองก็เหมือนกัน หลังจากนั้นผมนอนหอบอยู่บนเตียง เลือดน้ำรักต่างเปรอเปลือนกางเก้งของไอ้เคนมันถอดชุดของมันออกทั้งหมดก่อนที่จะถามผม
“ ไอ้กร กู ของมึงอีกที่นะ” มันพูดขนาดผมกำลังหอบ มันไม่รอคำตอบซุกไซ้ผมอีกครั้ง
“เคน หลังจากจบคืนนี้มึงปล่อยกูได้ไม่ “
“ ไม่ “
……………………………………………
กรมึงต้องเป็นของกู มาว่ากูจะใช้วิธีไหนกู ต่อให้กูทำร้ายมึงมึงก็ต้องเป็นของกู
หลังจากผ่านคืนที่โหดร้าย ผมลืมตาขึ้นมาเจอเพียงเพดานสีขาวลายเรียบ ผมพยายามลุกขึ้นจากเตียงอย่างทุลักทุเล มองดูรอบห้อง เพื่อมองหาไอ้คนที่ผมให้ร่างกายของผมเจ็บปางตาย แต่สิ่งที่ผมเห็นคือถ้วยข้าวต้มและยาแก้ปวดที่ข้างถ้วยมีโน๊ตติดอยู่
{ กูไปทำงานก่อนแล้วกูจะรีบกลับไปหา กินข้าวต้มแล้วมึงอย่าลืมกินยานะ }
ผมอ่านโน้ตที่มันทิ้งไว้ให้พร้อมคำนึงคิดถึงสิ่งที่มันทำ
“ นี่หรอว่ะ สิ่งที่มึงบอกว่ารักกูนัก รักกูหนา “ ผมพูดคนเดียวเหมือนคนบ้าเนาะ สิ่งที่ผมคิดคือ ทำไมแค่ลางานแค่วันเดียวดูแลผมที่ป่วยเพราะมันเป็นคนทำไม่ได้ ความจริงคือผมไม่ได้สำคัญอะไรกับมันเลยใช่ไหม
ผมกินข้าวต้มที่มันทำไว้ให้ ส่วนพวกโซ่กุญแจมือมันเอาออกตั้งแต่ที่มันจับผมเย็ดแล้ว พอผมกินข้าวต้มเสร็จผมรวบรวมแรงที่มีลุกขึ้นจากเตียง ยิบกระเป๋าเป้ของผมแล้วเดินออกจากห้องนอนของไอ้เคน ตอนที่ผมเดินออกมานั้นมันก็มีอาการแสบเล็กน้อย ผมเองก็ไม่ได้ปลอกบางหรืออ่อยแอ อะไรมากนัก ผมเดินออกมาจากบ้านพักราชการ พอออกมามันกลับเป็นสถานีตำรวจครับ
ผมเดินออกอย่างไม่ได้กลัวอะไรจนมาถึงหน้าสถานีตำรวจ ผมนั่งรอที่ป้านรถเมย์อยู่นานไม่นาน ก็มีรถสองแถวขี่ผ่านมา ผมเลือกที่จะโปกรถสองแถวคันนั้น ผมไม่รู้หรอกครับว่าที่นี้ที่ไหนแต่ผมก็ต้องออกจากที่นี้ให้เร็วที่สุด ผมขึ้นรถสองแถวคันนั้นทั้งๆที่ไม่รู้จุดหมายปลายทาง ผมลองลวงหาเงินในกระเป๋าดูผมมีเงินติดตัวเองไม่กี่บาทเองครับ นี้หละหนาชีวิตผม
.
.
.
.
ผมนั่งรถสองแถวไปไกลจากสถานีตำรวจมาได้ค่อนข้างไกลแล้วครับ แต่รถสองแถวคันนี้ก็ด้ายชะรอความเร็วลง ผมไม่ได้สงสัยหรอกผมเคาอาจจะจอดรับผู้โดยสาร แต่ที่ผมต้องตกใจคือ คนขับไม่ได้จอดรับผู้โดยสารแต่อย่างไร แต่ข้างหน้าเป็นด่านตำรวจ สิ่งที่ผมกังวลคือมันคงจะไม่มีไอ้เหี้ยเคน รถสองแถวคันที่ผมขี่ต่อแถวเพื่อรับการตรวจ
“ กูเคยบอกมึงแล้วใช้ไมว่าอย่าคิดหนี !!! “ แล้วสิ่งที่ผมกลัวก็เป็นจริง ผู้โดยสารคนอื่นต่างแตกตื่นที่อยู่ดี มีตำรวจวิ่งเข้ามาในรถแล้วกระชากผมลงรถ
“กูไม่ลง “ ผมพยายามยื้อเอาไว้สุดชีวิต แต่ด้วยร่างกายที่ไม่แข็งแรงของผมทำให้ปลิวไปตามแรงกระชากของมัน
“ กูอุส่าใจดีปล่อยมึงไว้คนเดียว ฮึ สงสัยกูจะทำแรงไม่พอ มึงเลยมีแรงหนีกู “ หลังจากลงมาจากรถสองแถวไอ้เคนทำแสดงสีหน้าโกรธผม
“ เคนกูขอร้องอยุดเถอะ “ ผมมองหน้ามันแล้วขอร้องออกไป
“ ไม่ “ หลังจากมันตอบผมมันก็ดึงผมไปที่ด่านตำรวจ
“ ดาบเจมส์ วันนี้อยู่เวรกัน จ่าดำสองคนนะ ผมมีธุระ “ พอมันพูดจบก็พาผมที่รถมอเตอร์ไซร์ของตำรวจ
“ กูไม่ขึ้น “ ผมพูดแล้วหันหลังให้มัน
“ ได้..ถ้ามึงให้ขึ้นกูจะไปบอกกับน้าทองว่ามึงเป็น เมีย กู “ ไอ้เคนมันเอาเรื่องที่ผมมีอะไรกับมันมาต่อลองกับผม ผมเองก็ไม่ได้กลัวอะไรกับคำขู่ของมันเพราะแม่ทอง เองก็รู้รสนิยมของผมแล้วต้องเชื่อคำพูดของผมมากกว่า คำพูดของไอ้เคนแน่นอน
“ แล้วแต่มึง “ผมพูดออกมาอย่างไม่แคร์มัน
“ ถ้ามึงไม่ขึ้น กูจะจูบมึงตรงนี้หละ “ มันไม่พูดเปล่าทำท่าจะลงมาจากรถ
“ กูขึ้นแล้ว “ ผมรีบพูดเพราะผมรู้ว่ามันทำจริง
“กอดกูแน่นๆ”มันบอกกลับผม
“มึงฝันไปเถอะ” พอผมพูดจบไอ้เหี้ยเคนเองก็ขับรถออกตัวเองแรง จนผมเองที่ตอนแรกบอกว่าจะไม่กอดมัน กับกอดมันอย่างแน่น
ตลอดทางผมสองคนไม่ได้พูดอะไรกันจนรถมาจอดถึงบ้านพักของมัน
“ลง “มันพูดกับผมคำเดียวสั้นๆ แต่ผมลงจากรถได้ไม่นานมันก็กระชากขึ้นห้องอีกครั้ง
“มึงบอกกู ไม่เป็นหรอว่ะ อะไรๆก็เอาแต่กระชากกู” ผมพูดไปเพราะความโมโห
“เออ กูบอกมึงแล้วมึงเคยฟังกูไม่กร” มันเองก็ดูท่าทางโมโหเหมือนกัน
“ เคนกูว่าเราต้องคุยกันแบบจังจังแล้วว่ะ “ผมพยายามใจเย็นลงเพราะถ้าคุยกันด้วยอารมณ์ก็มีแต่ผมนี้แหละที่จะเสียเปรียบ
“เออกูก็ว่าอย่านั้นหละ “ไอ้เคนเองก็คิดเหมือนผม
“ เคนกูยอมรับว่ากูรักมึงแต่กูคงรักมึงไม่ได้ว่ะ “
“ กรกูรักมึงมากนะกูอยากรูว่าทำไมมึงถึงรักกูไม่ได้ แล้วตอนจบ ม.ปลายมึงหนีกูไปทำไม”
“ ที่กูรักมึงไม่ได้เพราะกูกลัวว่ะ และที่กูหนีมึงไปก็เพราะกูไม่อยากให้มึงมายึดติดอยู่แค่กู “
“ กูไม่เข้าใจมึง บอกว่ารักกูแต่อยากให้กูมีคนใหม่ แล้วที่มึงบอกว่ากลัว...กูไม่เข้าใจว่ามึงกลัวอะไร “
“มึงไม่จำเป็นต้องเข้าใจหรอก”
“แต่มึงเป็นของกูนะกร “
“ หยุดเถอะว่ะ ยิ่งอยู่กันไปแบบนี่เราสองคนยิ่งเจ็บ “
“ไม่มีวัน”ไอ้เคนหลังจากที่มันพูดแล้วมันก็ผลักผมลงเตียง
“มึงเป็นของกู หัวใจมึงเป็นของกู กูจะไม่ปล่อยให้มึงไปไหน”เคนพูดด้วยอารมณ์โมโหจัด
“ ไอ้เคน อะ อ้า อย่า “ เคนขึ้นครอมตัวกรก่อนที่จะดูดยอดอกที่มีผ้าบางๆกันอยู่อย่างแรง
“ ร้องเข้าไปเถอะมึง มึงเจ็บมึงก็จำเอาไว้ด้วยว่ากูเป็นผัวมึง “ เคนกระชากเสื้อตัวบางออกจากร่างกร จนกระดุมเสื้อหลุดทั้งแผง แรงเสียดสีทำให้ตัวกรแดงทั้งตัว
“ เคนกูยอมแล้ว กูเจ็บมึงเลิกทำอะไรแบบนี้สักที อึกกก “ กรยังพูดไม่ทันจบ เคนดึงกระชากผมกรก่อนจะประกบจูบอย่างรุนแรง จนมีเลือดซึมออกจากมุมปาก
“ ไอ้เคนกูเจ็บ อึก โอ๊ยยยย “ เคนไม่ได้พูดอะไร ดึงกระชากกางเกงโดยที่ไม่ปล่ดเข็มขัดที่เอวออก ทำให้เป็นแผลถลอกที่เอว เคนไม่สนใจว่ากรจะเจ็บอะไรทั้งนั้นยังจับขาของกรแยกออกจากกัน
“ พูดดีๆ..ไม่รู้เรื่องใช่มั้ย...ได้ “ เคนถอยกางเกงของตัวเองออกแล้วเดินเข้ามาครอมอีกครัง จับขาของกรแยกออกจากกัน นำแท่งเอ็นอันใหญ่ที่แข็งตัวเต็มที่มาจอที่ช่องทางรักของกร ในขณะที่กรใช้แรงที่มีขยาบหนีขึ้นไปบนหัวเตียง
“มึงจะหนี กูไปไหน กร “ เคนจับเอวของกรล็อกไว้กลับเตียงก่อนที่จะกระแทกเข้าไปให้ช่องทางรักจนมิดดามโดยที่ไม่มีการเปิดช่องทางรักก่อน ทำให้ช่องทางรักที่บวมอักเสพอยู่ก่อนนั้นซีกขาดมีเลือกซึกออกมา
“ อ่า......กูเจ็บ เคน อึก “ กรมีน้ำตาไหลออหมาเพราะความเจ็บปวด กรยังไม่ทันได้ปรับตัวกรก็กระแทกเข้าออกอย่างรุนแรงจนทำให้เตียงนอนโยกไปกระทบกับผนัง จนเกิดเสียงดัง ความโมโหของเคนยังไม่หยุดแค่นั้น เคนดึงกรขึ้นมาให้ท่าอุ้มแตง ท่านี้ทำเอากรแทบครั่ง เพราะแท่งเอ็นของเคนจะเข้าช่องทางรักของกรมากกว่าปกติ
“ เคน กู เสียว อะ แรง ระ แรง อึ “
“ ฮึ ครางชื่อกูสิ อ้า อึก แม่งขนาดบมยังดูดน้องกูขนาดนี้ อ้า “
“อ้า....เคน... เคน.. แรง. .ระ.แรง.. กู จะ ไม่ ไหว “ กรครางหวานดัวความเสียวส่าน
“ บอกกูสิ ใครผัวมึง “
“ .... “ กรเลือกที่จะไม่ตอบคำถามของคำถามของเคน
“ ตอบกูสิ “ เคนเค้นหาคำตอบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด และลดความถี่ในการกระแทกลง
“ อ้า เคน มึง อย่าอะ แกล้ง “ กรพูดด้วยความขัดใจ
“ มึงก็ ขย่มสิ กร เอาสิ อึม อย่างนั้น “ กรทนไม่ไหว ขย่มแท่งเอ็นของเคนอย่าเอาเป็น เอาตาย
“ ใครผัวมึง “ เคนถามอีกครั้ง
“...” กรเงียบอีกครั้ง แต่ยังขย่มแท่งเอ็นของเคนไม่หยุด
“ มึงจะตอบไม อึก “ เคนพูดจบพร้อมกระแทกสวนการขย่มของกร
“ อะ เคน อย่า อ้า อะ เคน กู มะ ไหว “ เคนกระแทกเข้าออกอย่างเร็วเพราะรู้ว่ากร ใกล้จะปลดปล่อย
“ ตอบ กู มา “ เคนยังกระแทกสวยถี่ยิบ ก่อนที่กรจะปลดปล่อย เคนใช้มือกำแกนกายของกรไว้แน่น
“ เคนกูทรมาน อะ “
“ตอบกูมาสิกร “
“ มะ มึง ไง อ้า “
“ มึงไหน “ เคนไม่พูดเปล่ากระแทกแท่งเอ็นไม่หยุด
“ มึงไง ปะ ปล่อยกูซักที อ้า “
“ พร้อมกัน “ เคนยังไม่ปล่อยมือแต่กระแทก ลัวๆไม่น่าก็ปลดปล่อยน้ำขาวสีขุนเข้าไปในช่องทางรักของกร และ คายมือออกให้ กร ปลดปล่อย ทั้งสองคนนอนหอบกันใหญ่
“ กร กู ขอ อีกนะ “
“ไม่มมมม....เอา..อ้า “
. . . เรื่องเสียวซีรีย์เกย์ รัก กามรมย์ http://www.tunwalai.com/story/238309 . เล่าเรื่องเสียวเกย์ รัก กามรมย์ http://www.tunwalai.com/story/234926/
สวัสดีครับ ผม กราฟ
เย็นนี้ผมมีนัดกับ กร ครับ กรเป็นเพื่อนใหม่ที่พึ่งรู้จักกัน และเย็นนี้กร ชวนผมไปเที่ยวบาร์แห่งหนึ่งในตัวเมืองครับ
17.30 ตอนนี้ผมแต่งตัวเสร็จแล้วครับกำลังยืนรอ กร อยู่หน้าโรงแรม ไม่นาน กรก็เดินเข้ามาพร้อมกับผู้ชายอีกคน “ ไงกราฟรอเรานานไม “ กรถามผม “ ไม่นานหรอ แล้วนั้นใครหรอกร “ ผมตอบกร แล้วถามถึงผู้ชายอีกคนที่มากับกร แต่สายตาของผู้ชายคนนั้นกลับส่งสายตาไม่เป็นมิตรมายังผม “ ออลืมไปนี้ ไอ้เคน มันเป็นตำรวจ เพื่อนเราเองวันนี้มันจะขอไปด้วยนะ กราฟจะว่าอะไรไม “ กรถามผมด้วยความเกรงใจ “ ไม่เป็นไรหรอกไปหลายคนสนุกดี วัสดีเคนเรากราฟนะยินดีที่รู้จัก “ ผมพูดแนะนำตัวกับเคน เคนเป็นคนเหนือจริงหรือเปล่าผมไม่รู้เพราะเคนผิวออกโทนคนผิวเข้ม หุ้นก็ดีใช้ได้มีกล้ามหน้าอก แต่ผมไม่ได้ชอบหรอกนะผมเพราะผมชอบผู้หญิง แต่ผมกำลังสงสัยว่าทำไมเคนถึงส่งสายตาแบบนั้นใส่ผม “ วัสดีเราเคน ไปกันเถอะรีบไปรีบกินรีบกลับ “ เคนตอบกลับผมด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจ แล้วหันไปพูดกับกร ผมละสงสัยจริงๆว่าผมไปทำอะไรให้เคนเขาไม่พอใจ “ ขอโทษนะกราฟ ไอ้เคนเป็นแบบนี้ประจำแหละ เราไปกันเถอะ “ กรพูดให้ผมเข้าใจก่อนที่พวกผมจะเดินทางไปผับที่อยู่ไม่ไกลนัก . . . ผับใจการเมืองเชียงใหม่
สถานที่รื้นเริงแห่งนี้เป็นสถานที่ ที่นักท่องราตรีมากมายทั้งคนไทยและคนต่างประเทศ ต่างมารวมกันเพื่อเป็นที่พักผ่อนยอนใจ หาคู่นอนรวมไปถึงการมีเพศสัมพันธ์ และการขายบริการของผู้ชายและผู้หญิง “ เรานั้งโต๊ะนี้ดีมั้ยกราฟ “ โต๊ะที่กรถามเป็นโต๊ะธรรมดาที่ติดกับหน้าเวทีมีนักท่องราตรีมากมายที่เต้นตามจังหวะของเพลง ทีผับกำลังเปิด “ ไอ้กรกูว่าเราไปโซนVIP ดีกว่าว่ะคนมันเยอะกูไม่ชอบ “ เคนบอกความต้องการของตัวเองเพราะคนเยอะจริง “ ว่าไงครับกราฟ กราฟจะนั่งนี้หรือโซน VIP ดี “ กรถามความคิดเห็นจากผม “ ผมนั่งไหนก็ได้ครับ “ ผมบอกก็กรไป แต่เคนยิ่งส่งสายตาหงุดหงิดมาหาผม “ กูนั่งนี้แหละ ถ้ามึงอยากไปนั่งโซนVIP ก็แล้วแต่มึง “ กรพูดกับเคนแต่กับไม่ได้มองเคน พวกเราจึงเลือกนั่งที่โซนธรรมดา เคนก็เช่นกัน พวกเราเริ่มสั่งเหล้ามากินเรื่อยๆ จนผมรู้สึกมึนๆที่หัวผมคงเมาแล้วสินะ “ กราฟดื่มมากไปแล้วนะครับ “ หน้าจะเป็นเสียงของกรที่บอกผม “ ไมมม…เมา.. อย่า..มา..สั่ง…
เคน “ รู้ว่าตัวเองคออ่อนแล้วยังเสือก แดกเอาแดกเอา “ ผมกำลังต่อว่าเพื่อนใหม่ของไอ้กรไม่สิผมรู้สึกว่าไอ้กรอาจไม่คิดกับมันแค่เพื่อนแน่ๆ ผมไม่ชอบขี้หน้าไอ้กราฟนี้เลย ผมจะเหล่าอะไรให้ฟัง ผมกับไอ้กรเป็นเพื่อนกับตั้งแต่สมัยผมอยู่อนุบาลพวกผมสนิทกันมาก ผมกับไอ้กรเรียนด้วยกันจนถึง ม.6 เรื่องเกิดขึ้นในวันจบการศึกษา วันปัญฉิมนิเทศพวกเราทั้งกลุ่มมากินเหล้ากันที่บ้านผม พวกผมกินเหล้าจนไอ้กรเมา เมาแบบไปไม่เป็น ผมเลยอาสาพยุงมันมาที่ห้องนอนของผม ผมไม่ได้จะทำอะไรมัน แต่เมื่อมาถึงห้อง มันกับผลักผมลงเตียงและขึ้นคร่อมผม ผมเองก็งงอยู่เฉยๆ มันพูดกับผมว่า “ เป็น….เมีย…..พี่นะน้อง “ มันพูดครางยานคงพอความเมา แต่มันยังไม่พอซุกไซ้ที่คอผม ตอนแรกผมก็พยายามดันตัวมันออก กับเปลี่ยนไปกับสัมผัสที่ไอ้กรมอดให้ รวมถึงผมก็ชอบไอ้กรมาก่อนหน้านี้ ผมพริกตัวบนมาอยู่ด้านบนแล้วบอกกลับมันว่า “ ถ้ามึงอยากขนานนี้เดียวกูจะสนองให้ แต่มึงต้องเป็นเมียกู “ ผมพูดจบไม่รอช้าประกบปากมันด้วยปากผมใช้ลิ้นสอดส่องหาความหวานภายในปากของไอ้กร ไม่นานไอ้กรก็ผลักผมออก ผมถอกเสื้อและกางเก้งออก ตอนนั้นผมคิดแต่ว่าจะทำทุกอยู่ขอแค่ได้เอามัน ไอ้กรเห็นผมถอดเสื้อออก มันก็ถอดชุดของมันออกเช่นกันมันผลักผมลงเตียงอีกครั้ง “ น้อง…ต้อง…เป็นเมียพี่สิ “ ไอ้กรประกบปากผม ผมยอมรับไอ้กรจูบเก่งมาก ไอ้กรเลือนลงมาซุกไซ้ที่คอผม ผมปล่อยให้ไอ้กรทำเรื่อยๆ มันดูดเม้มยอดอกผมทั้งสองข้างมันดูดยอดยอกผมเหมือนหน้าอกของผู้หญิง ผมทนให้มันกระตุ้นอารมณ์ผมอีกไม่ไหวแล้ว ผมพริกตัวขึ้นครอมผมอีกครั้งกดจูบมันอย่างบ้าครั่ง สร้างรอยแดงเต็มคอมันไปหมด ดูดยอดอกมัน มันร้องครางออกมา กับคำว่า ดีมาก ผมสร้างรอยแดงจนมาถึงแท่งเอ็นของมัน ของมันก็จัดว่าใหญ่นะครับแต่ของผมหนะใหญ่กว่า ผมจับขามันให้แยกออกจากกัน ไอ้กรมันก็ดิ้นใหญ่ใช้เท้าถีบผมอย่างแรงจนตกเตียง ผมเองก็ทนไม่ไหวทั้งหงุดหงิดที่ไอ้กรมันทำร้ายผม ผมมองขึ้นไปบนเตียงไอ้กรกำลังจะหนี้ผม ผมวิ่งไปจับมันแต่มันยังดิ้งผมเริ่มโมโหใช้หมัดชกเข้าที่ท้องมันเต็มๆ มันคุกเข่าล้มลงไปกุมท้องอยู่กับพื้น ผมอุ้มมันกลับขึ้นมาบนเตียงจับขามันแยกออกจากกัน ผมถอกแท่นเอ็นยักษ์ของตัวเองแล้วเอาไปจอที่ปากช่องรักของไอ้กร ผมกระแทกเข้าในช่องทางรักด้วยความโกรธ
“ อ้า…………………. เอาออกไปกูเจ็บ ไอ้เคน “ สงไสสติมันกับมาแล้ว
“ ไม่ทันแล้ววะ เป็นเมียกูนะ “ ผมไม่รอคำตอบเร่งกระแทกใส่มันไม่ยั้ง ช่องทางรักของไอ้กร มันทั้งรัดทั้งดูดท่อนเอ็นผม ผมอดใจไม่ไหวกระแทกเข้าไม่ยั้ง
“ อ้า…อ้า ..อ้า. อ่าอะอออ๊ะอ้าอ่า “ ไอ้กรครางถี่ขึ้นผมเองก็กระแทกเร็วขึ้น แรงขึ้น แต่ผมยังไม่ปลดปล่อยเลยชะลอกระแทกช้าลง แต่ยังคงความแรง
“ อะ.. อะ ไอ้ เคนกูเสียว เร็วๆ “ กรกำลังต้องการผม
“ ครางชื่อกูสิ กร บอกกูสิว่ามึงต้องการอะไร “
“ อืม อะ เคน เคน ครับ ช่วย อ๊า กระ แทรก แรงๆ อ้า อะ “ ขณะที่ไอ้กรพูดผมก็กระแทกเข้าแรงๆถี่จนมันบอกว่าไกล้ออกผม ก็เร่งกระแทกยิ่งกว่าเดิมจนปลดปล่อย จนนั้นผมก็เริ่มระเลงบทรักอีกครั้ง จนกระทั้งรอบที่4 รอบสุดท้าย
“อะ อะ เคนกูไม่ไหวแล้ว “ ไอ้กรร้องบอกผมอย่างอ่อยแรง ก่อนจะหลับไป
หลังจากนั้นผมกับไอ้กรก็ตกลงคบกันเป็นแฟนได้สักระยะ แต่พอมันรู้ว่าผมสอบติดตำรวจ มันก็เริ่มตีตัวห่างผม ผมทำทุกอย่างเพื่อให้มันกลับมาหาผม ตลอด 4 ปี จนเหลือเพียงวิธีสุดท้ายที่ผมจะเลือกทำในวันนี้ 50 หลังจากที่เพื่อนใหม่ไอ้กรที่ชื่อว่า กราฟ เมาไม้รู้สติ ส่วนไอ้กรก็ออกไปคุยโทรศัพท์กับแม่ด้านนอก ผมโทรสั่งให้ ดาบเจมส์ ไปส่งไอ้หน้าอ่อนที่โรงแรมโดยไม่ได้บอกไอ้ กร ดาบเจมส์ไปได้ไม่นานไอ้กรก็เดินเข้ามา “ ไอ้เคน กราฟไปไหน” ไอ้กรเข้ามาก็ถามหาไอ้หน้าอ่อนทันที่ ผมอยากรู้ว่ามันมีดีอะไรนักหนา
“กูบอกดาบเจมส์ไม่ส่งแล้ว” ผมตอบมันไปด้วนน้ำเสียงนิ่งๆ
“มึงทำยังนี้ได้ไงว่ะ กราฟมากับกูก็ต้องกลับ กับกูดิ มึงทำแบบนี้หักหน้ากูชัดๆ” ไอ้กรเริ่มมีน้ำโห โวยวายไส้ผมใหญ่ว่าผมหักหน้ามัน
“มึงมีธุระต้องไปต่อกับกู กูเลยโทรบอกดาบเจมส์มารับมันไปส่ง “ ผมบอกความจริงกับมัน
“กู ไม่ มี ธุ ระ ต้อง ไป กับ มึง “ ไอ้กรเน้นที่ละคำชัดๆ ที่แสดงออกว่ามันจะไม่ไปกับผม
“ มึงต้องไปกับกู กร “ ผมบอกมันว่ายังไงมันก็ต้องไปกับผม
“ กูจะกลับบ้าน “ มันพูดจบมันก็เดินออกจากโต๊ะทันที่ ผมรีบเดินตามมันไปจับที่คอมือดึงไว้
“ ปล่อยกูไอ้เคน กูไม่รู้ว่ามึงจะเข้ามายุ่งในชีวิตกูอีกทำไม “ ไอ้กรพูดกับผมด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ มันเป็นประโยคที่ทำให้ผมน้อยใจอยู่นิดๆ
“ กูไม่มีวันออกจากชีวิตมึงหรอกร อย่าลืมสิว่า กูเป็น ผัว มึง “ผมเน้นคำว่า ผัว เพื่อมันจะจำได้ว่าเราเคยได้กัน
“ กูไม่เคย มีผัวเป็นตำรวจ กูจะกับบ้าน ปล่อยกู “ ไอ้สะบัดมือออกจากมือของผมของผมแล้ว แล้วหันหลังเดินหนีผมไป ผมไม่รอช้าใช้ผ้าเช็คหน้าที่มียาสลบชนิดอ่อน แบบดม ประกบจมูกของไอ้กร ไม่เกิน 2 วินาทีไอ้กรก็สลบไป ผมรับร่างโปร่งที่เต็มไปด้วยกล้ามแล้วแบกมันขึ้นบ่า ไอ้กรมันหนักมากครับ หนักยันกับควายผมรักมันได้ยังไง ผมแบกร่างมันมาที่รถแล้วขับรถไปที่บ้านพักตำรวจของผมที่อยู่คนละจังหวะ ผมเอามันมาไว้ที่ห้องนอนผมก่อนที่จะใช้ใส่กุญแจมือทั้ง2ข้อส่วนขาให้โซ่ตวนที่ได้จากห้องขัง ล็อกขาไว้ทั้ง2ข้าง ผมจะไม่ทำอะไรมันตอนมันที่ไม่มีสติ ผมจะให้มันรู้ว่ามันคิดผิดที่ทิ้งผมไป ผมจะไม่ใจดีกับมันอีก ไม่ว่ายังไงผมก็จะเอามันมาเป็นเมีย . . . . กร
ผมลืมตาขึ้นมาพบกับพบกับเพดานที่ไม่คุ้นตาแถมมีโซ่บ้าๆนี้ล็อกทั้งมือทั้งขา ผมไม่ด้วยตะโกนโวยวายอะไรเพาะผมรู้ว่าโวยวายไปก็เหนื่อยเปล่าสู่เก็บแรงไว้จักการไอ้คนที่เอามันมาล็อกผมไว้ดีกว่า ผมมองไปที่นาฬิกา เป็นเวลา 16.40 น. ผมเองก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าผมมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง แต่ที่ผมรู้คงไม่พ้นเป็นฝีมือของไอ้เคนหรอก เมือคืนไอ้เคนมันบอกว่าผมทิ้งมันไป ใช้ครับเป็นผมเองที่เป็นคนเดินออกมา แต่ถ้าผมไม่เดินออกมา ผมกลัว ผมกลัวว่ามันจะเป็นเหมือนพ่อผม สมัยผมยังเด็กครอบครัวผมมีความสุขมากเลยความ พ่อผมเป็นตำรวจส่วนแม่ผมเป็นแค่แม่บ้านถึงอย่างนั้นครับครัวของผมก็ไม่ได้ขัดสนอะไรจนมาช่วงหนึ่ง พ่อผมจากคนที่ดีใจ ไม่เคยดุลูกดุเมียก็เปลี่ยนไป พ่อผมชอบดุแม่ของผมว่า แม่ของผมนั้นใช้เงินสุลุยสุร่ายไม่รู้จักเก็บเงิน ทั้งที่แม่ของผมนั้นเป็นคนที่ไม่ค่อยที่จะใช้เงินเพราะรู้ว่าพ่อเหนื่อยกว่าจะได้เงินมาแต่ละบาท ขนาดแม่อยากเสริมสวยตัดผมก็ยังไม่ไปทำเพราะกลัวว่าเงินจะไม่พอให้ผมไปโรงเรียน ผมรักแม่ของผมมากเพราะแม่ยอมที่จะอดขอแค่คนให้ครอบครับอิ่ม บางที่ผมก็เห็นแม่มากินอาหารที่เหลือจากผมและพ่อกิน ผมเห็นอย่างนั้นแล้วก็สงสารแม่ แต่แม่ไม่เคยแม้แต่จะบ่นหรือเถียงพ่อเลย ส่วนพ่อเองก็บ่นทุกวันว่าผมกับแม่ใช้เงินไม่ประหยัดจากนั้นพ่อก็ไม่ให้เงินแม่เก็บไว้อีกเลย พ่อบางที่ก็กับบ้านบ้างไม่กลับบ้าง จนวันนึ่งผมทนเห็นแม่ผมทุกมรมานไม่ไหวอยากให้แม่ระบายบ้าง ผมเลยถามแม่ว่า
“ แม่ครับพ่อไปไหนครับทำไมไม่กลับบ้านมาหากร”
“ พ่อของกรทำงานอยู่ไงครับ “
“ แม่กับพ่อเจอกันไดไงครับ “
จากนั้นแม่ก็เล่าให้ผมฟังว่า พ่อกับแม่ผมเป็นพนักงานบริษัทเดียวกัน พ่อผมเป็นคนหล่อมีสาวในโรงงานหลายคนที่แอบชอบ แต่แม่ผมไม่ได้ชอบพ่อผมหรอกนะ พ่อผมต่างหากที่ให้ขนมจีบแม่ผมทุกวันจน แม่ผมรัก จากนั้น 2 ปี พ่อกับแม่ผมไม่ได้แต่งงานกันนะครับแต่อยู่กินด้วยกัน มีวันหนึ่งที่พ่อผมมาบอกแม่ผมว่า แอบไปสอบได้เป็น ตำรวจนายสิบ อยากให้แม่ผมลาออกจากงานมาเป็นแม่บ้านที่แรกแม่ผมก็ไม่ยอมจนกะทั้งมีผม แม่ผมเลยออกจากงาน เงินเดือนทุกบาทของพ่อแม่จะเป็นคนเก็บไว้ ซื้อของที่จำเป็นภาคในบ้าน เท่าที่ผมฟังแม่ผมก็รู้สึกว่าแม่กับพ่อผมรักกันดี แต่ทำไมพ่อถึงเปลี่ยนไป ผ่านจากที่แม่เล่าให้ผมฟังไป สองสามวันก็มีผู้หญิงคนหนึ่งอุ้มท้องเดินมาบ้านผม บอกกับผมว่ามาหาแม่ผม ผู้หญิงคนนั้นมาบอกกับแม่ผมว่า เธอท้องกับพ่อผม เธออยากให้แม่ของผมเลิกกับพ่อของผมเพื่อเห็นแก่ลูกให้ท้องของเธอ
“ เห็นแก่ตัว เห็นแก่ตัวชัดๆ แล้วผมละใช่ลูกของพ่อหรอ “ผมด้ายแต่คิดในใจ
แม่ก็อึ่งนิดนึงแล้วบอกให้ผู้หญิงคนนั้นโทรเรียกพ่อผมมา พอพ่อของผมมาถึง แม่ของผมก็บอกพ่อของผมว่า
“ พี่เดช แก้วจะขอไปจากพี่เดชเอง พี่เดชเองก็ดูแลหญิงคนนี้กับเด็กนะจ้ะ ส่วนเจ้ากรพี่ไม่ต้องเป็นห่วง ลูกคนเดียวแก้วเลี้ยงคนเดียวได้ “ แม่ผมพูดก่อนที่พ่อผมจะพูดอะไร แม่พูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเฉย ไม่ได้อาลัยอาวรณ์ หรือ ห้ามไม่ให้พ่อไปเพราะแม่ไม่อยากให้เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ แม่มีเพียงน้ำตาที่ไหลออกจากตา
“ แก้ว พี่ขอโทษ “ แม่ผมได้แต่ยิ้มแล้วเรียกผมออกไป “ กรเราไปเถอะลูก “ ผมจำวันๆนั้นได้ดีผมกับแม่ออกจากบ้านโดยที่มีเงินติดตังแค่ 300 แม่พาผมขี่รถจากกรุงเทพมาเชียงใหม่ ที่เป็นบ้านเกิดของแม่โดยขี่รถไฟไป แม่บอกกับผมว่า
“ กรถ้าวันหนึ่งไม่มีแม่ กรต้องอยู่ให้ด้ายนะลูก “แม่ของผมบอกกับผม
“ ไม่เอากรจะอยู่กับแม่ “ ผมงอแงระหว่างขี่รถไฟ
“ แม่อยู่กับกรไม่ได้ตลอดเวลานะครับ ถ้าแม่ไม่อยู่กรต่ออยู่กับป้าทองนะครับ “ แม่บอกกับผม ตอนนั้นผมเองก็ใจคอไม่ดีเหมือนกัน ผมกับแม้ใช้เวลาเดินทางมาจากกรุงเทพ สองวันโดยที่ผมกับแม่ไม่ด้ายกินอะไรเลย ไม่ใช่แม่ไม่ซื้อให้ผมนะครับแต่เป็นผมเองที่กลับเงินจะหมดมี่อยากให้แม่ลำบาก แม่พาผมมาอยู่กับป้าทอง พี่สาวของแม่
“พี่ทองฉันกับลูกจะขอมาอยู่กับพี่ได้มั้ยจ้ะ คือฉันไม่มีที่ไป”
“ เอ็งจะมายงขออยู่ทำไม บ้านข้าก็เหมือนบ้านเอ็ง ข้อกับเอ็งก็มีกันอยู่สองคน จะให้ทิ้งเอ็งได้ไงแก้ว แค่เอ็งกับหลานข้าเลี้ยงได้ “
“ กร เข้าไปจัดห้องรอแม่ก่อนนะแม่มีเรื่องจะคุยกับป้าทอง “ หลังจากที่แม่ผมบอกผมเองก็เดินจะไปจัดของแต่ไม่รู้ว่าห้องไหนเลยเดินกลับจะไปหาแม่แต่ผมได้ยินแม่คุยกับป้าว่า
“พี่ทอง แก้วเป็นโรคมะเร็งปากมดลูก แก้วอยากให้พี่รับไอ้กร เป็นลูกพี่จะได้ไมจ้ะ”
“ แล้ว กร มันรู้รึเปล่าว่าเอ็งเป็นโรคมะเร็ง “
“ ชันไม่ได้บอกหรอกจะ ไม่อยากให้ลูกกังวล”
“ โรคมะเร็งรักษาเดียวก็หาย แก้วข้ารู้ว่าเอ็งห่วงลูก”
“ มันไม่หายหรอกจ๊ะพี่มันระยะสุดท้ายแล้ว อย่างอื่นชันไม่ห่วงหรอกพี่ ชันห่วงก็แต่เจ้ากล้ามัน “
“ แม่ แม่เป็นอะไรหรอครับ “ตอนนั้นผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามะเร็งคืออะไร
“กร ต่อไปนี้ป้าทองจะเป็นแม่ของลูกอีกคนนะ “ ผมหันไปทางป้าทองป้าทองยิ้มให้ผม
“ ครับแม่ “
ผมกับแม่อยู่ที่บ้านของป้าทองโดยที่ผมเรียกป้าทองว่าแม่เหมือนกัน ผมกับแม่อยู่ด้วยกันที่บ้านของป้าทองได้2ปีแม่ผมก็จากได้ด้วยโรคมะเร็ง ผมเสียใจมากจากนั้นก็มีแต่แม่ทองมี่ดูแลผมส่งผมเรียนจนจบ เพราะเหตุผมนี้ที่ทำให้ผมเกลียดตำรวจเกลียดพ่อตัวเอง เกลียดไอ้เหี้ยกร
“ไงมึงนอนรอกูสบายมั้ย “ ไอ้กรเปิดประตูออกมา ผมไม่ได้พูดอะไรกับมัน
“กูโครตเหนื่อยเลยว่ะไหนมาให้กูกอดหน่อย” มันกระโดดมากอดผมที่เตียงแล้วจะหอมแก้มผมแต่ผมหันหน้าหนีก่อน
“ปล่อยกูไอ้เหี้ยเคน “ผมไม้พูดเปล่าใช้มือที่ทุกล็อกด้วยกุญแจมือ ฟาดที่หน้าอกของมัน
“กูว่าเรามาคุยเรื่องของเรากันดีกว่า “ ไอ้เคนมันจะคุยเรื่องที่ผมหนี้มันมาหนะหรอ ผมไม่คุยกับมันหรอก
“กูไม่มีเรื่องจะคุยกับตำรวจอย่างมึง ไอ้เคนที่กูเคยรู้จักมันตายไปตั้งนานแล้ว “ ผมไม่พูดเปล่ายั้งใช้มือฟาดที่อกมันเรื่อยๆ
“แรงมึงเยอะดีนิดี ในเมื่อพูดดีๆไม่รู้เรื่องกูจะได้มีออมแรง คุยกับมึงด้วยภาษากาย “ไอ้กรมันจับมือผมรับขึ้นบนหัวเตียง ผมเองก็พยายามดิ้นไม่ให้มันมาจับเนื้อต้องตัวผม ทุบ!! เหตุการณ์ที่ผมเองก็ไม่คาดคิดว่าไอ้เคนมันจะกล้าต่อยที่ท้องน้อยผม ผมนอนตัวงอนึ่งอยู่บนเตียงด้วยความจุก
“ ไงมึงสิ้นฤทธิ์สักที่ มึงคงคิดว่ากูไมกล้า ทำมึงเจ็บ มึงคิดผิด กูจะทำทุกอย่างให้มึงเป็นของกู “
“ไอ้ชาติชั่ว “ ผมด่ามันไป
“กูเลวได้มากว่าที่มึงคิด ไอ้กร มึงจะโทษกูไม่ได้นะ มึงทำให้กูไม่มีทางเลือก”
ไอ้เคยมันกระชากเสื้อผ้าของผมขาดรูดลุ่ยไปหมด แรงกระชากของมันทำให้ตัวผมเต็มไปด้วยรอยแดงจากการเสียดสี มันไม่รอให้ผมเปิดปากด่ามัน มันประปากผมด้วยปากของมัน ร่างกายเปลือยเปล่าของผมถูมันสร้างรอยแดงเป็นจั้มๆ หน้ารังเกลียด
“ มึงไม่ชอบนักใช่ไหม ไอ้อาชีพตำรวจ กูจะเอามึงในเครื่องแบบนี้แหล “
“ไอ้เลว อ้า !!!” ขณะที่ผมกำลังด่ามันมันรูดซิบออกแล้ว เอาแท่งเอ็นใหญ่ของมันเข้ามาในช่องทางรักของผม โดยไม่การเปิดทาง
“เจ็บ เอาออกไปไอ้เลว “ ไอ้เคนมันไม่ฟังผมและไม่รอให้ผมปรับตัว กระแทกใส่ผมไม่ยัง
“ อ้า อ่า อ่า อะ มึงยังฟิตเหมือนเดินเลยว่ะไอ่กร มึงจำไว้นะว่ากูนี้หละคือ ผัวของมึง “ ไอ้เคนมันครางออกมา กระแทกผมอย่างไม่ยัง ที่สำคัญมันไม่ได้ถอดเครื่องแบบเลยด้วยซ้ำ
“ อ้า เคน กู เจ็บ เบาๆหน่อย “ ผมพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง น้ำตาของผมไหลออกมาจากตาทั้งที่ผมไม่อยากให้ไอ้เคนมันเห็น
“ ไอ้ กร กูขอโทษ “มันหันมาสบตากลับผม
“ กูเจ็บ อย่าพึงขยาบได้มั้ยเคน “ผมขอร้องมัน ไอ้เคนมันก็หยุดกระแทกผม
“ กรมึงเป็นของกูนะ “
“อืม” ผมตอบรับมันเพราะผมเองก็คิดถึงความอบอุ่นของร่างกายของมัน สัมผัสของมัน ผมจะคิดว่าสะว่า เป็นเซ็กเฟรน
“ อ้า อะอ่า อ้า อ้า อื้มม อื้มมม อ้า อ้า “ผมกับไอ้เคนครางประสานกัน
ตับ ตับ ตับ ตับ เสียงแรงที่มันกระแทกบวกกับเสียงของโซ่ตวน ยิ่งทำให้ไอ้เคนกระแทกผมแรงขึ้น
“ อะ เคน แรงๆหน่อย กูเสียว “
“ ครางชื่อกูสิ “
“ อ้า!!! เคน เคน อ่าาา เคน มึงแรง ปะไปแล้ว “ ไอ้เคนมันกระแทกเร็วๆรัวใส่ผมไม่ยั้ง หลังจากที่ผมบอกมันก็เปลี่ยนมาเป็นกระแทกช้าแต่เน้นๆใสมาที่ผม
“อ้า อึก เคน กู ไม้ไหวแล้ว “ ไอ้เคนกระแทกผมรัวไม่ยั้งอีก เลือดที่อาบหว่างขาของผมไม่เป็นที่สนใจเรายังร่วมรักกันต่อ จนไอ้เคนมันก้มหน้าจะจูบผม แต่ผมหันหน้าหนีไม่ให้มันจูบ
“ ไอ้กรกูไม่ไหวแล้ว “ มันแทกใส่ผมอีกไม่นานก็ปล่อยน้ำรักเข้ามาในตัวผม ผมเองก็เหมือนกัน หลังจากนั้นผมนอนหอบอยู่บนเตียง เลือดน้ำรักต่างเปรอเปลือนกางเก้งของไอ้เคนมันถอดชุดของมันออกทั้งหมดก่อนที่จะถามผม
“ ไอ้กร กู ของมึงอีกที่นะ” มันพูดขนาดผมกำลังหอบ มันไม่รอคำตอบซุกไซ้ผมอีกครั้ง
“เคน หลังจากจบคืนนี้มึงปล่อยกูได้ไม่ “
“ ไม่ “
……………………………………………
กรมึงต้องเป็นของกู มาว่ากูจะใช้วิธีไหนกู ต่อให้กูทำร้ายมึงมึงก็ต้องเป็นของกู
โทษที่นะครับพอดีคอมไรท์พัง หนะ When I got senicr, rape {เมื่อผมโดนรุ่นพี่ข่มขืน Author : Fuchs의 미오 ( ฟุมิโอะ )
สวัสดีครับ ผม กราฟ เป็นเพื่อน เร็น ตอนนี้ผมกำลังเที่ยวที่จังหวัดเชียงใหม่ เย็นนี้ผมมีนัดกับ กร ครับ กรเป็นเพื่อนใหม่ที่พึ่งรู้จักกัน และเย็นนี้กร ชวนผมไปเที่ยวบาร์แห่งหนึ่งในตัวเมืองครับ
17.30 ตอนนี้ผมแต่งตัวเสร็จแล้วครับกำลังยืนรอ กร อยู่หน้าโรงแรม ไม่นาน กรก็เดินเข้ามาพร้อมกับผู้ชายอีกคน “ ไงกราฟรอเรานานไม “ กรถามผม “ ไม่นานหรอ แล้วนั้นใครหรอกร “ ผมตอบกร แล้วถามถึงผู้ชายอีกคนที่มากับกร แต่สายตาของผู้ชายคนนั้นกลับส่งสายตาไม่เป็นมิตรมายังผม “ ออลืมไปนี้ ไอ้เคน มันเป็นตำรวจ เพื่อนเราเองวันนี้มันจะขอไปด้วยนะ กราฟจะว่าอะไรไม “ กรถามผมด้วยความเกรงใจ “ ไม่เป็นไรหรอกไปหลายคนสนุกดี วัสดีเคนเรากราฟนะยินดีที่รู้จัก “ ผมพูดแนะนำตัวกับเคน เคนเป็นคนเหนือจริงหรือเปล่าผมไม่รู้เพราะเคนผิวออกโทนคนผิวเข้ม หุ้นก็ดีใช้ได้มีกล้ามหน้าอก แต่ผมไม่ได้ชอบหรอกนะผมเพราะผมชอบผู้หญิง แต่ผมกำลังสงสัยว่าทำไมเคนถึงส่งสายตาแบบนั้นใส่ผม “ วัสดีเราเคน ไปกันเถอะรีบไปรีบกินรีบกลับ “ เคนตอบกลับผมด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจ แล้วหันไปพูดกับกร ผมละสงสัยจริงๆว่าผมไปทำอะไรให้เคนเขาไม่พอใจ “ ขอโทษนะกราฟ ไอ้เคนเป็นแบบนี้ประจำแหละ เราไปกันเถอะ “ กรพูดให้ผมเข้าใจก่อนที่พวกผมจะเดินทางไปผับที่อยู่ไม่ไกลนัก . . . ผับใจการเมืองเชียงใหม่
สถานที่รื้นเริงแห่งนี้เป็นสถานที่ ที่นักท่องราตรีมากมายทั้งคนไทยและคนต่างประเทศ ต่างมารวมกันเพื่อเป็นที่พักผ่อนยอนใจ หาคู่นอนรวมไปถึงการมีเพศสัมพันธ์ และการขายบริการของผู้ชายและผู้หญิง “ เรานั้งโต๊ะนี้ดีมั้ยกราฟ “ โต๊ะที่กรถามเป็นโต๊ะธรรมดาที่ติดกับหน้าเวทีมีนักท่องราตรีมากมายที่เต้นตามจังหวะของเพลง ทีผับกำลังเปิด “ ไอ้กรกูว่าเราไปโซนVIP ดีกว่าว่ะคนมันเยอะกูไม่ชอบ “ เคนบอกความต้องการของตัวเองเพราะคนเยอะจริง “ ว่าไงครับกราฟ กราฟจะนั่งนี้หรือโซน VIP ดี “ กรถามความคิดเห็นจากผม “ ผมนั่งไหนก็ได้ครับ “ ผมบอกก็กรไป แต่เคนยิ่งส่งสายตาหงุดหงิดมาหาผม “ กูนั่งนี้แหละ ถ้ามึงอยากไปนั่งโซนVIP ก็แล้วแต่มึง “ กรพูดกับเคนแต่กับไม่ได้มองเคน พวกเราจึงเลือกนั่งที่โซนธรรมดา เคนก็เช่นกัน พวกเราเริ่มสั่งเหล้ามากินเรื่อยๆ จนผมรู้สึกมึนๆที่หัวผมคงเมาแล้วสินะ “ กราฟดื่มมากไปแล้วนะครับ “ หน้าจะเป็นเสียงของกรที่บอกผม “ ไมมม…เมา.. อย่า..มา..สั่ง…
เคน “ รู้ว่าตัวเองคออ่อนแล้วยังเสือก แดกเอาแดกเอา “ ผมกำลังต่อว่าเพื่อนใหม่ของไอ้กรไม่สิผมรู้สึกว่าไอ้กรอาจไม่คิดกับมันแค่เพื่อนแน่ๆ ผมไม่ชอบขี้หน้าไอ้กราฟนี้เลย ผมจะเหล่าอะไรให้ฟัง ผมกับไอ้กรเป็นเพื่อนกับตั้งแต่สมัยผมอยู่อนุบาลพวกผมสนิทกันมาก ผมกับไอ้กรเรียนด้วยกันจนถึง ม.6 เรื่องเกิดขึ้นในวันจบการศึกษา วันปัญฉิมนิเทศพวกเราทั้งกลุ่มมากินเหล้ากันที่บ้านผม พวกผมกินเหล้าจนไอ้กรเมา เมาแบบไปไม่เป็น ผมเลยอาสาพยุงมันมาที่ห้องนอนของผม ผมไม่ได้จะทำอะไรมัน แต่เมื่อมาถึงห้อง มันกับผลักผมลงเตียงและขึ้นคร่อมผม ผมเองก็งงอยู่เฉยๆ มันพูดกับผมว่า “ เป็น….เมีย…..พี่นะน้อง “ มันพูดครางยานคงพอความเมา แต่มันยังไม่พอซุกไซ้ที่คอผม ตอนแรกผมก็พยายามดันตัวมันออก กับเปลี่ยนไปกับสัมผัสที่ไอ้กรมอดให้ รวมถึงผมก็ชอบไอ้กรมาก่อนหน้านี้ ผมพริกตัวบนมาอยู่ด้านบนแล้วบอกกลับมันว่า “ ถ้ามึงอยากขนานนี้เดียวกูจะสนองให้ แต่มึงต้องเป็นเมียกู “ ผมพูดจบไม่รอช้าประกบปากมันด้วยปากผมใช้ลิ้นสอดส่องหาความหวานภายในปากของไอ้กร ไม่นานไอ้กรก็ผลักผมออก ผมถอกเสื้อและกางเก้งออก ตอนนั้นผมคิดแต่ว่าจะทำทุกอยู่ขอแค่ได้เอามัน ไอ้กรเห็นผมถอดเสื้อออก มันก็ถอดชุดของมันออกเช่นกันมันผลักผมลงเตียงอีกครั้ง “ น้อง…ต้อง…เป็นเมียพี่สิ “ ไอ้กรประกบปากผม ผมยอมรับไอ้กรจูบเก่งมาก ไอ้กรเลือนลงมาซุกไซ้ที่คอผม ผมปล่อยให้ไอ้กรทำเรื่อยๆ มันดูดเม้มยอดอกผมทั้งสองข้างมันดูดยอดยอกผมเหมือนหน้าอกของผู้หญิง ผมทนให้มันกระตุ้นอารมณ์ผมอีกไม่ไหวแล้ว ผมพริกตัวขึ้นครอมผมอีกครั้งกดจูบมันอย่างบ้าครั่ง สร้างรอยแดงเต็มคอมันไปหมด ดูดยอดอกมัน มันร้องครางออกมา กับคำว่า ดีมาก ผมสร้างรอยแดงจนมาถึงแท่งเอ็นของมัน ของมันก็จัดว่าใหญ่นะครับแต่ของผมหนะใหญ่กว่า ผมจับขามันให้แยกออกจากกัน ไอ้กรมันก็ดิ้นใหญ่ใช้เท้าถีบผมอย่างแรงจนตกเตียง ผมเองก็ทนไม่ไหวทั้งหงุดหงิดที่ไอ้กรมันทำร้ายผม ผมมองขึ้นไปบนเตียงไอ้กรกำลังจะหนี้ผม ผมวิ่งไปจับมันแต่มันยังดิ้งผมเริ่มโมโหใช้หมัดชกเข้าที่ท้องมันเต็มๆ มันคุกเข่าล้มลงไปกุมท้องอยู่กับพื้น ผมอุ้มมันกลับขึ้นมาบนเตียงจับขามันแยกออกจากกัน ผมถอกแท่นเอ็นยักษ์ของตัวเองแล้วเอาไปจอที่ปากช่องรักของไอ้กร ผมกระแทกเข้าในช่องทางรักด้วยความโกรธ
“ อ้า…………………. เอาออกไปกูเจ็บ ไอ้เคน “ สงไสสติมันกับมาแล้ว
“ ไม่ทันแล้ววะ เป็นเมียกูนะ “ ผมไม่รอคำตอบเร่งกระแทกใส่มันไม่ยั้ง ช่องทางรักของไอ้กร มันทั้งรัดทั้งดูดท่อนเอ็นผม ผมอดใจไม่ไหวกระแทกเข้าไม่ยั้ง
“ อ้า…อ้า ..อ้า. อ่าอะอออ๊ะอ้าอ่า “ ไอ้กรครางถี่ขึ้นผมเองก็กระแทกเร็วขึ้น แรงขึ้น แต่ผมยังไม่ปลดปล่อยเลยชะลอกระแทกช้าลง แต่ยังคงความแรง
“ อะ.. อะ ไอ้ เคนกูเสียว เร็วๆ “ กรกำลังต้องการผม
“ ครางชื่อกูสิ กร บอกกูสิว่ามึงต้องการอะไร “
“ อืม อะ เคน เคน ครับ ช่วย อ๊า กระ แทรก แรงๆ อ้า อะ “ ขณะที่ไอ้กรพูดผมก็กระแทกเข้าแรงๆถี่จนมันบอกว่าไกล้ออกผม ก็เร่งกระแทกยิ่งกว่าเดิมจนปลดปล่อย จนนั้นผมก็เริ่มระเลงบทรักอีกครั้ง จนกระทั้งรอบที่4 รอบสุดท้าย
“อะ อะ เคนกูไม่ไหวแล้ว “ ไอ้กรร้องบอกผมอย่างอ่อยแรง ก่อนจะหลับไป
หลังจากนั้นผมกับไอ้กรก็ตกลงคบกันเป็นแฟนได้สักระยะ แต่พอมันรู้ว่าผมสอบติดตำรวจ มันก็เริ่มตีตัวห่างผม ผมทำทุกอย่างเพื่อให้มันกลับมาหาผม ตลอด 4 ปี จนเหลือเพียงวิธีสุดท้ายที่ผมจะเลือกทำในวันนี้ 50 หลังจากที่เพื่อนใหม่ไอ้กรที่ชื่อว่า กราฟ เมาไม้รู้สติ ส่วนไอ้กรก็ออกไปคุยโทรศัพท์กับแม่ด้านนอก ผมโทรสั่งให้ ดาบเจมส์ ไปส่งไอ้หน้าอ่อนที่โรงแรมโดยไม่ได้บอกไอ้ กร ดาบเจมส์ไปได้ไม่นานไอ้กรก็เดินเข้ามา “ ไอ้เคน กราฟไปไหน” ไอ้กรเข้ามาก็ถามหาไอ้หน้าอ่อนทันที่ ผมอยากรู้ว่ามันมีดีอะไรนักหนา
“กูบอกดาบเจมส์ไม่ส่งแล้ว” ผมตอบมันไปด้วนน้ำเสียงนิ่งๆ
“มึงทำยังนี้ได้ไงว่ะ กราฟมากับกูก็ต้องกลับ กับกูดิ มึงทำแบบนี้หักหน้ากูชัดๆ” ไอ้กรเริ่มมีน้ำโห โวยวายไส้ผมใหญ่ว่าผมหักหน้ามัน
“มึงมีธุระต้องไปต่อกับกู กูเลยโทรบอกดาบเจมส์มารับมันไปส่ง “ ผมบอกความจริงกับมัน
“กู ไม่ มี ธุ ระ ต้อง ไป กับ มึง “ ไอ้กรเน้นที่ละคำชัดๆ ที่แสดงออกว่ามันจะไม่ไปกับผม
“ มึงต้องไปกับกู กร “ ผมบอกมันว่ายังไงมันก็ต้องไปกับผม
“ กูจะกลับบ้าน “ มันพูดจบมันก็เดินออกจากโต๊ะทันที่ ผมรีบเดินตามมันไปจับที่คอมือดึงไว้
“ ปล่อยกูไอ้เคน กูไม่รู้ว่ามึงจะเข้ามายุ่งในชีวิตกูอีกทำไม “ ไอ้กรพูดกับผมด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ มันเป็นประโยคที่ทำให้ผมน้อยใจอยู่นิดๆ
“ กูไม่มีวันออกจากชีวิตมึงหรอกร อย่าลืมสิว่า กูเป็น ผัว มึง “ผมเน้นคำว่า ผัว เพื่อมันจะจำได้ว่าเราเคยได้กัน
“ กูไม่เคย มีผัวเป็นตำรวจ กูจะกับบ้าน ปล่อยกู “ ไอ้สะบัดมือออกจากมือของผมของผมแล้ว แล้วหันหลังเดินหนีผมไป ผมไม่รอช้าใช้ผ้าเช็คหน้าที่มียาสลบชนิดอ่อน แบบดม ประกบจมูกของไอ้กร ไม่เกิน 2 วินาทีไอ้กรก็สลบไป ผมรับร่างโปร่งที่เต็มไปด้วยกล้ามแล้วแบกมันขึ้นบ่า ไอ้กรมันหนักมากครับ หนักยันกับควายผมรักมันได้ยังไง ผมแบกร่างมันมาที่รถแล้วขับรถไปที่บ้านพักตำรวจของผมที่อยู่คนละจังหวะ ผมเอามันมาไว้ที่ห้องนอนผมก่อนที่จะใช้ใส่กุญแจมือทั้ง2ข้อส่วนขาให้โซ่ตวนที่ได้จากห้องขัง ล็อกขาไว้ทั้ง2ข้าง ผมจะไม่ทำอะไรมันตอนมันที่ไม่มีสติ ผมจะให้มันรู้ว่ามันคิดผิดที่ทิ้งผมไป ผมจะไม่ใจดีกับมันอีก ไม่ว่ายังไงผมก็จะเอามันมาเป็นเมีย . . . . กร
ผมลืมตาขึ้นมาพบกับพบกับเพดานที่ไม่คุ้นตาแถมมีโซ่บ้าๆนี้ล็อกทั้งมือทั้งขา ผมไม่ด้วยตะโกนโวยวายอะไรเพาะผมรู้ว่าโวยวายไปก็เหนื่อยเปล่าสู่เก็บแรงไว้จักการไอ้คนที่เอามันมาล็อกผมไว้ดีกว่า ผมมองไปที่นาฬิกา เป็นเวลา 16.40 น. ผมเองก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าผมมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง แต่ที่ผมรู้คงไม่พ้นเป็นฝีมือของไอ้เคนหรอก เมือคืนไอ้เคนมันบอกว่าผมทิ้งมันไป ใช้ครับเป็นผมเองที่เป็นคนเดินออกมา แต่ถ้าผมไม่เดินออกมา ผมกลัว ผมกลัวว่ามันจะเป็นเหมือนพ่อผม สมัยผมยังเด็กครอบครัวผมมีความสุขมากเลยความ พ่อผมเป็นตำรวจส่วนแม่ผมเป็นแค่แม่บ้านถึงอย่างนั้นครับครัวของผมก็ไม่ได้ขัดสนอะไรจนมาช่วงหนึ่ง พ่อผมจากคนที่ดีใจ ไม่เคยดุลูกดุเมียก็เปลี่ยนไป พ่อผมชอบดุแม่ของผมว่า แม่ของผมนั้นใช้เงินสุลุยสุร่ายไม่รู้จักเก็บเงิน ทั้งที่แม่ของผมนั้นเป็นคนที่ไม่ค่อยที่จะใช้เงินเพราะรู้ว่าพ่อเหนื่อยกว่าจะได้เงินมาแต่ละบาท ขนาดแม่อยากเสริมสวยตัดผมก็ยังไม่ไปทำเพราะกลัวว่าเงินจะไม่พอให้ผมไปโรงเรียน ผมรักแม่ของผมมากเพราะแม่ยอมที่จะอดขอแค่คนให้ครอบครับอิ่ม บางที่ผมก็เห็นแม่มากินอาหารที่เหลือจากผมและพ่อกิน ผมเห็นอย่างนั้นแล้วก็สงสารแม่ แต่แม่ไม่เคยแม้แต่จะบ่นหรือเถียงพ่อเลย ส่วนพ่อเองก็บ่นทุกวันว่าผมกับแม่ใช้เงินไม่ประหยัดจากนั้นพ่อก็ไม่ให้เงินแม่เก็บไว้อีกเลย พ่อบางที่ก็กับบ้านบ้างไม่กลับบ้าง จนวันนึ่งผมทนเห็นแม่ผมทุกมรมานไม่ไหวอยากให้แม่ระบายบ้าง ผมเลยถามแม่ว่า
“ แม่ครับพ่อไปไหนครับทำไมไม่กลับบ้านมาหากร”
“ พ่อของกรทำงานอยู่ไงครับ “
“ แม่กับพ่อเจอกันไดไงครับ “
จากนั้นแม่ก็เล่าให้ผมฟังว่า พ่อกับแม่ผมเป็นพนักงานบริษัทเดียวกัน พ่อผมเป็นคนหล่อมีสาวในโรงงานหลายคนที่แอบชอบ แต่แม่ผมไม่ได้ชอบพ่อผมหรอกนะ พ่อผมต่างหากที่ให้ขนมจีบแม่ผมทุกวันจน แม่ผมรัก จากนั้น 2 ปี พ่อกับแม่ผมไม่ได้แต่งงานกันนะครับแต่อยู่กินด้วยกัน มีวันหนึ่งที่พ่อผมมาบอกแม่ผมว่า แอบไปสอบได้เป็น ตำรวจนายสิบ อยากให้แม่ผมลาออกจากงานมาเป็นแม่บ้านที่แรกแม่ผมก็ไม่ยอมจนกะทั้งมีผม แม่ผมเลยออกจากงาน เงินเดือนทุกบาทของพ่อแม่จะเป็นคนเก็บไว้ ซื้อของที่จำเป็นภาคในบ้าน เท่าที่ผมฟังแม่ผมก็รู้สึกว่าแม่กับพ่อผมรักกันดี แต่ทำไมพ่อถึงเปลี่ยนไป ผ่านจากที่แม่เล่าให้ผมฟังไป สองสามวันก็มีผู้หญิงคนหนึ่งอุ้มท้องเดินมาบ้านผม บอกกับผมว่ามาหาแม่ผม ผู้หญิงคนนั้นมาบอกกับแม่ผมว่า เธอท้องกับพ่อผม เธออยากให้แม่ของผมเลิกกับพ่อของผมเพื่อเห็นแก่ลูกให้ท้องของเธอ
“ เห็นแก่ตัว เห็นแก่ตัวชัดๆ แล้วผมละใช่ลูกของพ่อหรอ “ผมด้ายแต่คิดในใจ
แม่ก็อึ่งนิดนึงแล้วบอกให้ผู้หญิงคนนั้นโทรเรียกพ่อผมมา พอพ่อของผมมาถึง แม่ของผมก็บอกพ่อของผมว่า
“ พี่เดช แก้วจะขอไปจากพี่เดชเอง พี่เดชเองก็ดูแลหญิงคนนี้กับเด็กนะจ้ะ ส่วนเจ้ากรพี่ไม่ต้องเป็นห่วง ลูกคนเดียวแก้วเลี้ยงคนเดียวได้ “ แม่ผมพูดก่อนที่พ่อผมจะพูดอะไร แม่พูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเฉย ไม่ได้อาลัยอาวรณ์ หรือ ห้ามไม่ให้พ่อไปเพราะแม่ไม่อยากให้เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ แม่มีเพียงน้ำตาที่ไหลออกจากตา
“ แก้ว พี่ขอโทษ “ แม่ผมได้แต่ยิ้มแล้วเรียกผมออกไป “ กรเราไปเถอะลูก “ ผมจำวันๆนั้นได้ดีผมกับแม่ออกจากบ้านโดยที่มีเงินติดตังแค่ 300 แม่พาผมขี่รถจากกรุงเทพมาเชียงใหม่ ที่เป็นบ้านเกิดของแม่โดยขี่รถไฟไป แม่บอกกับผมว่า
“ กรถ้าวันหนึ่งไม่มีแม่ กรต้องอยู่ให้ด้ายนะลูก “แม่ของผมบอกกับผม
“ ไม่เอากรจะอยู่กับแม่ “ ผมงอแงระหว่างขี่รถไฟ
“ แม่อยู่กับกรไม่ได้ตลอดเวลานะครับ ถ้าแม่ไม่อยู่กรต่ออยู่กับป้าทองนะครับ “ แม่บอกกับผม ตอนนั้นผมเองก็ใจคอไม่ดีเหมือนกัน ผมกับแม้ใช้เวลาเดินทางมาจากกรุงเทพ สองวันโดยที่ผมกับแม่ไม่ด้ายกินอะไรเลย ไม่ใช่แม่ไม่ซื้อให้ผมนะครับแต่เป็นผมเองที่กลับเงินจะหมดมี่อยากให้แม่ลำบาก แม่พาผมมาอยู่กับป้าทอง พี่สาวของแม่
“พี่ทองฉันกับลูกจะขอมาอยู่กับพี่ได้มั้ยจ้ะ คือฉันไม่มีที่ไป”
“ เอ็งจะมายงขออยู่ทำไม บ้านข้าก็เหมือนบ้านเอ็ง ข้อกับเอ็งก็มีกันอยู่สองคน จะให้ทิ้งเอ็งได้ไงแก้ว แค่เอ็งกับหลานข้าเลี้ยงได้ “
“ กร เข้าไปจัดห้องรอแม่ก่อนนะแม่มีเรื่องจะคุยกับป้าทอง “ หลังจากที่แม่ผมบอกผมเองก็เดินจะไปจัดของแต่ไม่รู้ว่าห้องไหนเลยเดินกลับจะไปหาแม่แต่ผมได้ยินแม่คุยกับป้าว่า
“พี่ทอง แก้วเป็นโรคมะเร็งปากมดลูก แก้วอยากให้พี่รับไอ้กร เป็นลูกพี่จะได้ไมจ้ะ”
“ แล้ว กร มันรู้รึเปล่าว่าเอ็งเป็นโรคมะเร็ง “
“ ชันไม่ได้บอกหรอกจะ ไม่อยากให้ลูกกังวล”
“ โรคมะเร็งรักษาเดียวก็หาย แก้วข้ารู้ว่าเอ็งห่วงลูก”
“ มันไม่หายหรอกจ๊ะพี่มันระยะสุดท้ายแล้ว อย่างอื่นชันไม่ห่วงหรอกพี่ ชันห่วงก็แต่เจ้ากล้ามัน “
“ แม่ แม่เป็นอะไรหรอครับ “ตอนนั้นผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามะเร็งคืออะไร
“กร ต่อไปนี้ป้าทองจะเป็นแม่ของลูกอีกคนนะ “ ผมหันไปทางป้าทองป้าทองยิ้มให้ผม
“ ครับแม่ “
ผมกับแม่อยู่ที่บ้านของป้าทองโดยที่ผมเรียกป้าทองว่าแม่เหมือนกัน ผมกับแม่อยู่ด้วยกันที่บ้านของป้าทองได้2ปีแม่ผมก็จากได้ด้วยโรคมะเร็ง ผมเสียใจมากจากนั้นก็มีแต่แม่ทองมี่ดูแลผมส่งผมเรียนจนจบ เพราะเหตุผมนี้ที่ทำให้ผมเกลียดตำรวจเกลียดพ่อตัวเอง เกลียดไอ้เหี้ยกร
“ไงมึงนอนรอกูสบายมั้ย “ ไอ้กรเปิดประตูออกมา ผมไม่ได้พูดอะไรกับมัน
“กูโครตเหนื่อยเลยว่ะไหนมาให้กูกอดหน่อย” มันกระโดดมากอดผมที่เตียงแล้วจะหอมแก้มผมแต่ผมหันหน้าหนีก่อน
“ปล่อยกูไอ้เหี้ยเคน “ผมไม้พูดเปล่าใช้มือที่ทุกล็อกด้วยกุญแจมือ ฟาดที่หน้าอกของมัน
“กูว่าเรามาคุยเรื่องของเรากันดีกว่า “ ไอ้เคนมันจะคุยเรื่องที่ผมหนี้มันมาหนะหรอ ผมไม่คุยกับมันหรอก
“กูไม่มีเรื่องจะคุยกับตำรวจอย่างมึง ไอ้เคนที่กูเคยรู้จักมันตายไปตั้งนานแล้ว “ ผมไม่พูดเปล่ายั้งใช้มือฟาดที่อกมันเรื่อยๆ
“แรงมึงเยอะดีนิดี ในเมื่อพูดดีๆไม่รู้เรื่องกูจะได้มีออมแรง คุยกับมึงด้วยภาษากาย “ไอ้กรมันจับมือผมรับขึ้นบนหัวเตียง ผมเองก็พยายามดิ้นไม่ให้มันมาจับเนื้อต้องตัวผม ทุบ!! เหตุการณ์ที่ผมเองก็ไม่คาดคิดว่าไอ้เคนมันจะกล้าต่อยที่ท้องน้อยผม ผมนอนตัวงอนึ่งอยู่บนเตียงด้วยความจุก
“ ไงมึงสิ้นฤทธิ์สักที่ มึงคงคิดว่ากูไมกล้า ทำมึงเจ็บ มึงคิดผิด กูจะทำทุกอย่างให้มึงเป็นของกู “
“ไอ้ชาติชั่ว “ ผมด่ามันไป
“กูเลวได้มากว่าที่มึงคิด ไอ้กร มึงจะโทษกูไม่ได้นะ มึงทำให้กูไม่มีทางเลือก”
ไอ้เคยมันกระชากเสื้อผ้าของผมขาดรูดลุ่ยไปหมด แรงกระชากของมันทำให้ตัวผมเต็มไปด้วยรอยแดงจากการเสียดสี มันไม่รอให้ผมเปิดปากด่ามัน มันประปากผมด้วยปากของมัน ร่างกายเปลือยเปล่าของผมถูมันสร้างรอยแดงเป็นจั้มๆ หน้ารังเกลียด
“ มึงไม่ชอบนักใช่ไหม ไอ้อาชีพตำรวจ กูจะเอามึงในเครื่องแบบนี้แหล “
“ไอ้เลว อ้า !!!” ขณะที่ผมกำลังด่ามันมันรูดซิบออกแล้ว เอาแท่งเอ็นใหญ่ของมันเข้ามาในช่องทางรักของผม โดยไม่การเปิดทาง
“เจ็บ เอาออกไปไอ้เลว “ ไอ้เคนมันไม่ฟังผมและไม่รอให้ผมปรับตัว กระแทกใส่ผมไม่ยัง
“ อ้า อ่า อ่า อะ มึงยังฟิตเหมือนเดินเลยว่ะไอ่กร มึงจำไว้นะว่ากูนี้หละคือ ผัวของมึง “ ไอ้เคนมันครางออกมา กระแทกผมอย่างไม่ยัง ที่สำคัญมันไม่ได้ถอดเครื่องแบบเลยด้วยซ้ำ
“ อ้า เคน กู เจ็บ เบาๆหน่อย “ ผมพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง น้ำตาของผมไหลออกมาจากตาทั้งที่ผมไม่อยากให้ไอ้เคนมันเห็น
“ ไอ้ กร กูขอโทษ “มันหันมาสบตากลับผม
“ กูเจ็บ อย่าพึงขยาบได้มั้ยเคน “ผมขอร้องมัน ไอ้เคนมันก็หยุดกระแทกผม
“ กรมึงเป็นของกูนะ “
“อืม” ผมตอบรับมันเพราะผมเองก็คิดถึงความอบอุ่นของร่างกายของมัน สัมผัสของมัน ผมจะคิดว่าสะว่า เป็นเซ็กเฟรน
“ อ้า อะอ่า อ้า อ้า อื้มม อื้มมม อ้า อ้า “ผมกับไอ้เคนครางประสานกัน
ตับ ตับ ตับ ตับ เสียงแรงที่มันกระแทกบวกกับเสียงของโซ่ตวน ยิ่งทำให้ไอ้เคนกระแทกผมแรงขึ้น
“ อะ เคน แรงๆหน่อย กูเสียว “
“ ครางชื่อกูสิ “
“ อ้า!!! เคน เคน อ่าาา เคน มึงแรง ปะไปแล้ว “ ไอ้เคนมันกระแทกเร็วๆรัวใส่ผมไม่ยั้ง หลังจากที่ผมบอกมันก็เปลี่ยนมาเป็นกระแทกช้าแต่เน้นๆใสมาที่ผม
“อ้า อึก เคน กู ไม้ไหวแล้ว “ ไอ้เคนกระแทกผมรัวไม่ยั้งอีก เลือดที่อาบหว่างขาของผมไม่เป็นที่สนใจเรายังร่วมรักกันต่อ จนไอ้เคนมันก้มหน้าจะจูบผม แต่ผมหันหน้าหนีไม่ให้มันจูบ
“ ไอ้กรกูไม่ไหวแล้ว “ มันแทกใส่ผมอีกไม่นานก็ปล่อยน้ำรักเข้ามาในตัวผม ผมเองก็เหมือนกัน หลังจากนั้นผมนอนหอบอยู่บนเตียง เลือดน้ำรักต่างเปรอเปลือนกางเก้งของไอ้เคนมันถอดชุดของมันออกทั้งหมดก่อนที่จะถามผม
“ ไอ้กร กู ของมึงอีกที่นะ” มันพูดขนาดผมกำลังหอบ มันไม่รอคำตอบซุกไซ้ผมอีกครั้ง
“เคน หลังจากจบคืนนี้มึงปล่อยกูได้ไม่ “
“ ไม่ “
……………………………………………
กรมึงต้องเป็นของกู มาว่ากูจะใช้วิธีไหนกู ต่อให้กูทำร้ายมึงมึงก็ต้องเป็นของกู
หลังจากผ่านคืนที่โหดร้าย ผมลืมตาขึ้นมาเจอเพียงเพดานสีขาวลายเรียบ ผมพยายามลุกขึ้นจากเตียงอย่างทุลักทุเล มองดูรอบห้อง เพื่อมองหาไอ้คนที่ผมให้ร่างกายของผมเจ็บปางตาย แต่สิ่งที่ผมเห็นคือถ้วยข้าวต้มและยาแก้ปวดที่ข้างถ้วยมีโน๊ตติดอยู่
{ กูไปทำงานก่อนแล้วกูจะรีบกลับไปหา กินข้าวต้มแล้วมึงอย่าลืมกินยานะ }
ผมอ่านโน้ตที่มันทิ้งไว้ให้พร้อมคำนึงคิดถึงสิ่งที่มันทำ
“ นี่หรอว่ะ สิ่งที่มึงบอกว่ารักกูนัก รักกูหนา “ ผมพูดคนเดียวเหมือนคนบ้าเนาะ สิ่งที่ผมคิดคือ ทำไมแค่ลางานแค่วันเดียวดูแลผมที่ป่วยเพราะมันเป็นคนทำไม่ได้ ความจริงคือผมไม่ได้สำคัญอะไรกับมันเลยใช่ไหม
ผมกินข้าวต้มที่มันทำไว้ให้ ส่วนพวกโซ่กุญแจมือมันเอาออกตั้งแต่ที่มันจับผมเย็ดแล้ว พอผมกินข้าวต้มเสร็จผมรวบรวมแรงที่มีลุกขึ้นจากเตียง ยิบกระเป๋าเป้ของผมแล้วเดินออกจากห้องนอนของไอ้เคน ตอนที่ผมเดินออกมานั้นมันก็มีอาการแสบเล็กน้อย ผมเองก็ไม่ได้ปลอกบางหรืออ่อยแอ อะไรมากนัก ผมเดินออกมาจากบ้านพักราชการ พอออกมามันกลับเป็นสถานีตำรวจครับ
ผมเดินออกอย่างไม่ได้กลัวอะไรจนมาถึงหน้าสถานีตำรวจ ผมนั่งรอที่ป้านรถเมย์อยู่นานไม่นาน ก็มีรถสองแถวขี่ผ่านมา ผมเลือกที่จะโปกรถสองแถวคันนั้น ผมไม่รู้หรอกครับว่าที่นี้ที่ไหนแต่ผมก็ต้องออกจากที่นี้ให้เร็วที่สุด ผมขึ้นรถสองแถวคันนั้นทั้งๆที่ไม่รู้จุดหมายปลายทาง ผมลองลวงหาเงินในกระเป๋าดูผมมีเงินติดตัวเองไม่กี่บาทเองครับ นี้หละหนาชีวิตผม
.
.
.
.
ผมนั่งรถสองแถวไปไกลจากสถานีตำรวจมาได้ค่อนข้างไกลแล้วครับ แต่รถสองแถวคันนี้ก็ด้ายชะรอความเร็วลง ผมไม่ได้สงสัยหรอกผมเคาอาจจะจอดรับผู้โดยสาร แต่ที่ผมต้องตกใจคือ คนขับไม่ได้จอดรับผู้โดยสารแต่อย่างไร แต่ข้างหน้าเป็นด่านตำรวจ สิ่งที่ผมกังวลคือมันคงจะไม่มีไอ้เหี้ยเคน รถสองแถวคันที่ผมขี่ต่อแถวเพื่อรับการตรวจ
“ กูเคยบอกมึงแล้วใช้ไมว่าอย่าคิดหนี !!! “ แล้วสิ่งที่ผมกลัวก็เป็นจริง ผู้โดยสารคนอื่นต่างแตกตื่นที่อยู่ดี มีตำรวจวิ่งเข้ามาในรถแล้วกระชากผมลงรถ
“กูไม่ลง “ ผมพยายามยื้อเอาไว้สุดชีวิต แต่ด้วยร่างกายที่ไม่แข็งแรงของผมทำให้ปลิวไปตามแรงกระชากของมัน
“ กูอุส่าใจดีปล่อยมึงไว้คนเดียว ฮึ สงสัยกูจะทำแรงไม่พอ มึงเลยมีแรงหนีกู “ หลังจากลงมาจากรถสองแถวไอ้เคนทำแสดงสีหน้าโกรธผม
“ เคนกูขอร้องอยุดเถอะ “ ผมมองหน้ามันแล้วขอร้องออกไป
“ ไม่ “ หลังจากมันตอบผมมันก็ดึงผมไปที่ด่านตำรวจ
“ ดาบเจมส์ วันนี้อยู่เวรกัน จ่าดำสองคนนะ ผมมีธุระ “ พอมันพูดจบก็พาผมที่รถมอเตอร์ไซร์ของตำรวจ
“ กูไม่ขึ้น “ ผมพูดแล้วหันหลังให้มัน
“ ได้..ถ้ามึงให้ขึ้นกูจะไปบอกกับน้าทองว่ามึงเป็น เมีย กู “ ไอ้เคนมันเอาเรื่องที่ผมมีอะไรกับมันมาต่อลองกับผม ผมเองก็ไม่ได้กลัวอะไรกับคำขู่ของมันเพราะแม่ทอง เองก็รู้รสนิยมของผมแล้วต้องเชื่อคำพูดของผมมากกว่า คำพูดของไอ้เคนแน่นอน
“ แล้วแต่มึง “ผมพูดออกมาอย่างไม่แคร์มัน
“ ถ้ามึงไม่ขึ้น กูจะจูบมึงตรงนี้หละ “ มันไม่พูดเปล่าทำท่าจะลงมาจากรถ
“ กูขึ้นแล้ว “ ผมรีบพูดเพราะผมรู้ว่ามันทำจริง
“กอดกูแน่นๆ”มันบอกกลับผม
“มึงฝันไปเถอะ” พอผมพูดจบไอ้เหี้ยเคนเองก็ขับรถออกตัวเองแรง จนผมเองที่ตอนแรกบอกว่าจะไม่กอดมัน กับกอดมันอย่างแน่น
ตลอดทางผมสองคนไม่ได้พูดอะไรกันจนรถมาจอดถึงบ้านพักของมัน
“ลง “มันพูดกับผมคำเดียวสั้นๆ แต่ผมลงจากรถได้ไม่นานมันก็กระชากขึ้นห้องอีกครั้ง
“มึงบอกกู ไม่เป็นหรอว่ะ อะไรๆก็เอาแต่กระชากกู” ผมพูดไปเพราะความโมโห
“เออ กูบอกมึงแล้วมึงเคยฟังกูไม่กร” มันเองก็ดูท่าทางโมโหเหมือนกัน
“ เคนกูว่าเราต้องคุยกันแบบจังจังแล้วว่ะ “ผมพยายามใจเย็นลงเพราะถ้าคุยกันด้วยอารมณ์ก็มีแต่ผมนี้แหละที่จะเสียเปรียบ
“เออกูก็ว่าอย่านั้นหละ “ไอ้เคนเองก็คิดเหมือนผม
“ เคนกูยอมรับว่ากูรักมึงแต่กูคงรักมึงไม่ได้ว่ะ “
“ กรกูรักมึงมากนะกูอยากรูว่าทำไมมึงถึงรักกูไม่ได้ แล้วตอนจบ ม.ปลายมึงหนีกูไปทำไม”
“ ที่กูรักมึงไม่ได้เพราะกูกลัวว่ะ และที่กูหนีมึงไปก็เพราะกูไม่อยากให้มึงมายึดติดอยู่แค่กู “
“ กูไม่เข้าใจมึง บอกว่ารักกูแต่อยากให้กูมีคนใหม่ แล้วที่มึงบอกว่ากลัว...กูไม่เข้าใจว่ามึงกลัวอะไร “
“มึงไม่จำเป็นต้องเข้าใจหรอก”
“แต่มึงเป็นของกูนะกร “
“ หยุดเถอะว่ะ ยิ่งอยู่กันไปแบบนี่เราสองคนยิ่งเจ็บ “
“ไม่มีวัน”ไอ้เคนหลังจากที่มันพูดแล้วมันก็ผลักผมลงเตียง
“มึงเป็นของกู หัวใจมึงเป็นของกู กูจะไม่ปล่อยให้มึงไปไหน”เคนพูดด้วยอารมณ์โมโหจัด
***** 25% *****
“ ไอ้เคน อะ อ้า อย่า “ เคนขึ้นครอมตัวกรก่อนที่จะดูดยอดอกที่มีผ้าบางๆกันอยู่อย่างแรง
“ ร้องเข้าไปเถอะมึง มึงเจ็บมึงก็จำเอาไว้ด้วยว่ากูเป็นผัวมึง “ เคนกระชากเสื้อตัวบางออกจากร่างกร จนกระดุมเสื้อหลุดทั้งแผง แรงเสียดสีทำให้ตัวกรแดงทั้งตัว
“ เคนกูยอมแล้ว กูเจ็บมึงเลิกทำอะไรแบบนี้สักที อึกกก “ กรยังพูดไม่ทันจบ เคนดึงกระชากผมกรก่อนจะประกบจูบอย่างรุนแรง จนมีเลือดซึมออกจากมุมปาก
“ ไอ้เคนกูเจ็บ อึก โอ๊ยยยย “ เคนไม่ได้พูดอะไร ดึงกระชากกางเกงโดยที่ไม่ปล่ดเข็มขัดที่เอวออก ทำให้เป็นแผลถลอกที่เอว เคนไม่สนใจว่ากรจะเจ็บอะไรทั้งนั้นยังจับขาของกรแยกออกจากกัน
“ พูดดีๆ..ไม่รู้เรื่องใช่มั้ย...ได้ “ เคนถอยกางเกงของตัวเองออกแล้วเดินเข้ามาครอมอีกครัง จับขาของกรแยกออกจากกัน นำแท่งเอ็นอันใหญ่ที่แข็งตัวเต็มที่มาจอที่ช่องทางรักของกร ในขณะที่กรใช้แรงที่มีขยาบหนีขึ้นไปบนหัวเตียง
“มึงจะหนี กูไปไหน กร “ เคนจับเอวของกรล็อกไว้กลับเตียงก่อนที่จะกระแทกเข้าไปให้ช่องทางรักจนมิดดามโดยที่ไม่มีการเปิดช่องทางรักก่อน ทำให้ช่องทางรักที่บวมอักเสพอยู่ก่อนนั้นซีกขาดมีเลือกซึกออกมา
“ อ่า......กูเจ็บ เคน อึก “ กรมีน้ำตาไหลออหมาเพราะความเจ็บปวด กรยังไม่ทันได้ปรับตัวกรก็กระแทกเข้าออกอย่างรุนแรงจนทำให้เตียงนอนโยกไปกระทบกับผนัง จนเกิดเสียงดัง ความโมโหของเคนยังไม่หยุดแค่นั้น เคนดึงกรขึ้นมาให้ท่าอุ้มแตง ท่านี้ทำเอากรแทบครั่ง เพราะแท่งเอ็นของเคนจะเข้าช่องทางรักของกรมากกว่าปกติ
“ เคน กู เสียว อะ แรง ระ แรง อึ “
“ ฮึ ครางชื่อกูสิ อ้า อึก แม่งขนาดบมยังดูดน้องกูขนาดนี้ อ้า “
“อ้า....เคน... เคน.. แรง. .ระ.แรง.. กู จะ ไม่ ไหว “ กรครางหวานดัวความเสียวส่าน
“ บอกกูสิ ใครผัวมึง “
“ .... “ กรเลือกที่จะไม่ตอบคำถามของคำถามของเคน
“ ตอบกูสิ “ เคนเค้นหาคำตอบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด และลดความถี่ในการกระแทกลง
“ อ้า เคน มึง อย่าอะ แกล้ง “ กรพูดด้วยความขัดใจ
“ มึงก็ ขย่มสิ กร เอาสิ อึม อย่างนั้น “ กรทนไม่ไหว ขย่มแท่งเอ็นของเคนอย่าเอาเป็น เอาตาย
“ ใครผัวมึง “ เคนถามอีกครั้ง
“...” กรเงียบอีกครั้ง แต่ยังขย่มแท่งเอ็นของเคนไม่หยุด
“ มึงจะตอบไม อึก “ เคนพูดจบพร้อมกระแทกสวนการขย่มของกร
“ อะ เคน อย่า อ้า อะ เคน กู มะ ไหว “ เคนกระแทกเข้าออกอย่างเร็วเพราะรู้ว่ากร ใกล้จะปลดปล่อย
“ ตอบ กู มา “ เคนยังกระแทกสวยถี่ยิบ ก่อนที่กรจะปลดปล่อย เคนใช้มือกำแกนกายของกรไว้แน่น
“ เคนกูทรมาน อะ “
“ตอบกูมาสิกร “
“ มะ มึง ไง อ้า “
“ มึงไหน “ เคนไม่พูดเปล่ากระแทกแท่งเอ็นไม่หยุด
“ มึงไง ปะ ปล่อยกูซักที อ้า “
“ พร้อมกัน “ เคนยังไม่ปล่อยมือแต่กระแทก ลัวๆไม่น่าก็ปลดปล่อยน้ำขาวสีขุนเข้าไปในช่องทางรักของกร และ คายมือออกให้ กร ปลดปล่อย ทั้งสองคนนอนหอบกันใหญ่
“ กร กู ขอ อีกนะ “
“ไม่มมมม....เอา..อ้า “
. . . เรื่องเสียวซีรีย์เกย์ รัก กามรมย์ http://www.tunwalai.com/story/238309 . เล่าเรื่องเสียวเกย์ รัก กามรมย์ http://www.tunwalai.com/story/234926/
ผมถูกข่มขืน NC.20+
นิยายวาย Yaoi สนุก ฟิน โกรธ แค้น หื่น ซาดิส กามรมย์ อิโรติก18+
นวนิยายแนวแก้แค้น ฉุด ลาก กระชาก จับกด ปล้ำ สุดท้ายก็รักกัน ฟินมากเรื่องนี้
นิยายเรื่องราวของตำรวจหนุ่มสุดหื่น ที่เผลอมีอะไรกับหนุ่มน้อย นำมาซึ่งเรื่องราวต่างๆ
นิยายสุดดาร์ค เรื่องราวของหนุ่มหล่อถูกจับไปขายตัวในซ่องเกย์ นี่มันคือนรก
เมื่อลูกติดของภรรยาใหม่ของพ่อ มาอยู่ที่บ้านด้วย ...การกลั่นแกล้งแบบหื่นๆ จึงเกิดขึ้น สะใจจริงๆ
เพื่อนรักที่หื่นมาก ที่เผลอมีใจให้กันโดยไม่ได้ตั้งใจ และมากมายด้วยอารมณ์พิศวาส
เกมส์หื่น ที่ต้องออกตามหาหนุ่มน้อยสดใส กระชากความบริสุทธิ์ ได้แล้วทิ้ง เหยื่อต่อไปอาจเป็นคุณ
7. จำเลยพิศวาส
เรื่องราวของชายหนุ่มที่ถูกรังแกในอดีต และผ่านไปสิบปีเขากลับมาแก้แค้น และเหยื่อในการแก้แค้นสวาทคือเด็กหนุ่มคนนั้น
นวนิยายรักโรแมนติกซ์ อิโรติกสุดฟิน ดราม่า สนุกครบทุกอารมณ์ อ่านแล้ววางไม่ลง
นิยายวาย “พิศวาสรัก พญานาคราช” ไม่ว่าชาตินี้เจ้าจะเกิดเป็นชาย ...แต่รักของข้ามิเคยเสื่อมคลาย
ข้าจะรักเจ้าไปทุกภพทุกชาติไป ความตายมิอาจพรากรักของเราสองได้ นวนิยายวาย แนวเร้นลับกับความเชื่อที่มียาวนานของคนไทย “พญานาค”ครบทุกรสชาติ หวาน อิน ฟิน อิโรติก สนุก
10. ไอ้ลูกเป็ดขี้เหร่ กับเทพบุตรหล่อเท่ (หื่น)
เมื่อกะเทยน้อย หน้าผี ไปหลงรักหนุ่มหล่อ รวย เท่ สมาร์ท .... แต่ด้วยที่หน้าตาไม่ดี ทำให้ได้แค่แอบรักเท่านั้น
โชคชะตาช่างแกล้งหรือไร ทำยังไงจะได้ผู้ชายคนนี้เป็นผัว ทำยังไงดีนะ
เมื่อกะเทยน้อย หน้าผี ไปหลงรักหนุ่มหล่อ รวย เท่ สมาร์ท .... แต่ด้วยที่หน้าตาไม่ดี ทำให้ได้แค่แอบรักเท่านั้น
โชคชะตาช่างแกล้งหรือไร ทำยังไงจะได้ผู้ชายคนนี้เป็นผัว ทำยังไงดีนะ
วันพุธที่ 23 มกราคม พ.ศ. 2562
ไอ้ลูกเป็ดขี้เหร่ กับเทพบุตรหล่อเท่ห์ (สุดหื่น)
ไอ้ลูกเป็ดขี้เหร่ กับเทพบุตรหล่อเท่ห์ (สุดหื่น)
เมื่อพูดถึงความขี้เหร่แล้ว
คงไม่มีใครเกิน เป็ด ปริภัทร
ปริภัทร
เป็นกะเทยน้อยคนหนึ่งที่รักสวยรักงาม แต่ด้วยเคราะห์กรรม พันธุกรรม เวรกรรม
อะไรก็แล้วแต่ ทำให้เธอแพ้เครื่องสำอางทำให้ใบหน้ามีสิว มีมากขึ้นมากขึ้น เรื่อยๆ
ไม่มีทีท่าว่าจะหาย ..สิวเยอะมาก...สิวของเธอมีทุกพื้นที่ในตารางหน้า มันเยอะมากๆ
เยอะจนทุกคนเรียกเธอว่า หน้าสิว หน้าผี หน้าลูกรัง (ถนน)
จะมีดีอย่างเดียวก็ตรงผิวพรรณของเธอเท่านั้น
ที่ขาวเนียน ไม่มีที่ติ รูปร่างอรชร อ้อนแอ้น เหมือนหญิงสาวเลยก็ว่าได้
และไม่ว่าปริภัทรเดินไปไหนมาไหนทุกคนที่พบเห็นเธอจะจ้องมอง...หัวเราะราวกับว่าเธอเป็นตัวประหลาด
ด้วยความที่ว่าหน้าสิวนั้นเอง ...สิวเขรอะ
ความรู้สึกแบบนี้เป็นความรู้สึกที่อยู่ในใจมานานแสนนาน...ความน้อยเนื้อตำใจ...ความน้อยใจในโชคชะตา...ไปทำบาปทำกรรมอะไรมาล่ะถึงได้มีหน้าตาอัปลักษณ์แบบนี้....
ปริภัทรไม่เคยมีแฟน..ไม่เคยรักใคร
แค่คิดจะรักก็รู้แล้วว่าผลที่ได้รับจะเป็นอย่างไร หน้าตาแบบนี้ใครจะเอา
แต่นับตั้งแต่วันนั้น
วันที่เธอสะดุดล้มเกือบหน้าคว่ำที่ร้านค้าแห่งหนึ่ง
และได้มีบุรุษหนุ่มรูปงามได้ช่วยประคองเธอเอาไว้ได้ทัน
เธอก็ตกหลุมรักผู้ชายคนนั้นทันที ภายใต้การแอบรักนั้น
มีความเจียมตัวเจียมตนอยู่ด้วย
คนที่หน้าตาดีมักจะน่าประทับใจเมื่อแรกเห็นมากกว่าคนมีหน้าตาขี้ริ้วขี้เหร่
ระดับหล่อขั้นเทพอย่างเขาคงไม่มองคนขี้ริ้วขี้เหร่ให้เสียเวลาหรอก
ไม่เป็นไร แค่ได้รักเขา ได้เห็นเขาก็ดีที่สุดแล้ว
มองกระจกเงา...เห็นใบหน้าเรา....ใจสะอื้น
คิดยิ่งขมขื่น...กล้ำกลืนแต่น้ำตา
....ขี้ริ้วขี้เหร่... ไม่เรี่ยมเร้โสภา
อยากมีผิวขาวเหมือนงา....ไฉนเกิดมาเป็นคนผิวดำ
บทเพลงฝนซาฟ้าใส ..
ปริภัทร
ถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกได้อย่างลึกซึ้งมากที่สุด เสมือนว่าบทเพลงนี้ถูกแต่งมาเพื่อเขายังไงยังงัน
เด็กหนุ่มในสภาพกายที่อรชรอ่อนแอ้น
สะโอดสะอง ราวกับหญิงสาว เดินเข้าไปหาเพื่อนๆ
ที่นัดหมายกันซ้อมเชียร์หลีดเดอร์ของโรงเรียน
แตทุกสายตาต่างมองมาที่เขาราวกับตัวประหลาด
..
ปริภัทรเดินน้ำตาไหลออกมาคลอแก้มตะปุ่มตะป่ำ
... วันนี้เขาโดนเพื่อนๆที่โรงเรียนเรียกเธอว่า กะเทยหน้าผี หน้าปรุ หน้าเน่า
หน้าเละ หน้าอัปลักษณ์ หน้า.... สุดแล้วแต่พวกเขาจะเรียก ... ไม่โกรธพวกเขาหรอชนะ
แต่แค่น้อยใจในโชคชะตาตัวเองเท่านั้นเอง
"หน้าแบบนี้ ...
ยังใจกล้าหน้าด้านมาสมัครเป็นหลีดอีก..อีผี"
“คนอะไรไม่สำเหนียกหนังหน้าตัวเองเอาซะเลย...
อีปรุ”
“หน้าผีๆ แบบมัน ไปเป็นหลีด
นักกีฬาคงตกใจกลัวหมด”
“ทำไมต้องไปว่าเป็ดด้วย... เป็ดเขาเต้นสวยออก
แต่หลีดเขาให้นางฟ้าเต้นรำนะเป็ด เขาไม่ได้ให้ผีมาเต้น เนอะ”
..
ร่างบางเดินเข้าไปในอุโบสถโบสถ์แห่งหนึ่ง...
ในวัดอะไรก็ไม่รู้ ...ที่เขาวิ่งเข้ามา
(ขนาดวิ่งเข้ามาในวัดยังมีคนแซวว่า...ผีวิ่งเข้าวัด) ปริภัทรนั่งน้ำตาไหลอยู่ในโบสถ์
อยู่นานสองนานจนเริ่มทำใจได้
หลับตาพิจารณาร่างกายของตัวเอง ....
ทำยังไงนะ สิวจะหายสักที
ทำไมสิวเยอะจัง
ทำไม
ทำไม
ทำไม
ทำไม
ทำไม.
.
.
ทำไมเราเกิดมาโชคร้ายจัง
ถ้าจะอัปลักษณ์ขนาดนี้
อย่าเป็นคนเลยจะดีกว่า
"อย่าน้อยใจไปเลย..นะโยม"
พระภิกษุสงฆ์รูปหนึ่ง
ที่นั่งเจริญสมาธิภาวนา อยู่ตรงหน้าพระพุทรูปพระประธานของโบสถ์พุทธสถาน พูดขึ้นมา
น้ำเสียงวังเวงเย็นยะเยือก
ปริภัทรตกใจมากถึงมากที่สุด
ตอนที่เขาเข้ามาในโบสถ์ เขามั่นใจได้ว่าตอนที่เข้ามา ในนี้ไม่มีใครอยู่เลยสักคน
แล้วพระท่านมาได้อย่างไร แล้วมาตั้งแต่ตอนไหน แล้วทำไมเรามองไม่เห็นตอนเข้ามา
... โครงหน้าสวยๆ
ของชายหนุ่มรูปร่างงดงาม ก้มลงกราบพระภิกษุสงฆ์ตรงหน้าด้วยความเคารพ จริงใจ
.
"สังขารทั้งหลายเป็นของไม่เที่ยง
...จงยังประโยชน์ส่วนตนและส่วนท่าน ...ให้ถึงพร้อมด้วยความไม่ประมาทเถิด"
..
"หลวงตาครับ...ทำไม...ทะทะทำไม...
ผมถึงได้มีหน้าตาเป็นแบบนี้"
ปริภัทรถามไปน้ำตาไหลไป สะอึกสะอื้น
จนแทบไม่มีน้ำตาจะไหลออกมา น่าสงสารมากๆ ทำไมนะทำไม คนเราชอบเอาเรื่องแย่ๆ ปมด้อยของคนอื่นมาล้อเลียนด้วยนะ
ฮื้อๆ
....
ปริภัทร
เงยหน้าให้พระภิกษุที่นั่งอยู่ตรงหน้า ดูใบหน้าของเขาแบบเต็มๆ
ซึ่งทุกคนเมื่อได้เห็นใบหน้าของเขาจะหวาดกลัว แต่พระท่านกลับนิ่งเฉย และพูดว่า
..
"ในอดีตที่ผ่านมา
...รู้ไปก็ไม่มีประโยชน์...มีแต่จะทำให้เป็นทุกข์ ...
โยมจงอยู่กับปัจจุบันเถิด"
...
"จะอยู่ยังไงครับ .. ก็..
ก็มีแต่คนว่า... อยากมีหน้าตาที่ปกติกับเขาบ้าง"
..
"หลับตาสิ."
..
ปริภัทรหลับตา
พระภิกษุสงฆ์ได้ให้ธรรมอย่างหนึ่ง กับ ปริภัทร
หลังจากที่ได้รับฟังเด็กหนุ่มก็เลิกน้ำตาไหล และยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
..
"หนังสือสวดมนต์เล่มนี้ ...
สวดมนต์แล้วแผ่เมตตา
อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้แก่ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับกับโยม
แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง"
..
ปริภัทรก้มกราบขอบคุณ 3 ครั้ง ...แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมา
....ก็ไม่เห็นพระสงฆ์ที่พูดคุยด้วยเมื่อสักครู่ .....
เรื่องมหัศจรรย์นี้ ทำให้ปริภัทรสงสัยเป็นอย่างมาก
.... แต่อะไรก็ตามที่ทำแล้วให้หน้าดีขึ้นปริภัทรจะยอมทำทุกอย่าง
..
ปริภัทรหยิบหนังสือสวดมนต์เล่มเล็กๆนั้นขึ้นมา
สวดมนต์ทันที ในโบสถ์ตอนนั้นเลย เมื่อสวดมนต์เสร็จก็แผ่เมตตากรวดน้ำ
...แล้วเดินกลับบ้าน อย่างมีความสุข มีกำลังใจ
แต่
แต่กำลังใจก็หดหายไป เมื่อ.....
.
“แม่ครับ แม่ครับ
หน้าพี่เขาเป็นอะไรครับ”
เด็กอายุสามขวบคนหนึ่งถามมารดาของตนเมื่อเกิดความสงสัยในสิ่งที่พบเห็น.
“อย่าไปมองลูก ..เดี่ยวติด”
“ติดอะไรครับแม่”
“ติดยางคางคกไง....ไปกันเถอะ น่ากลัว
ป่ะลูกไป รีบตามแม่มา”
เด็กชายคนนั้นมองไปยังสิ่งที่มารดาได้พูดถึง
....
และรู้สึกตื่นกลัวตามที่ผู้เป็นแม่ได้บอกกล่าว
ใบหน้าที่เต็มไปด้วยตุ่มสิวหนองเต็มหน้าไปหมด
ไม่มีตรงไหนเลยที่ไม่มีตุ่ม... มันเหมือนอะไรก็ไม่รู้ ช่างน่ากลัวเหลือเกิน...
.
.
ปริภัทร ..เจ็บแปล้บ !!!!🌑 หัวใจแทบสลาย
แม้ว่ารอบนี้จะเป็นครั้งที่นับไม่ถ้วนของเขา
...แต่มันก็เจ็บปวดใจทุกครั้งที่ได้ยิน
ปริภัทรเดินไปเรื่อยๆ
จนกระทั้งไปเจอกับเพื่อนๆ ที่โรงเรียน พวกเขาคงมาหาจับจ่ายซื้อของกันที่ตลาดพอดี .
“จะไปไหนเหรอเป็ด
เดินคนเดียวไม่กลัวเหรอ”
เสียงของเพื่อนกลุ่มหนึ่งถามปริภัทร
“อ่อ..ไม่อะ กำลังจะกลับบ้าน
บ้านอยู่ตรงนี้เอง” ปริภัทรอมยิ้ม บ้านของเขาอยู่ใกล้ๆ หากแต่ไม่มีเพื่อนๆ
คนไหนรู้เลยว่าปริภัทรพักอยู่ที่นี่ เพราะหน้าตาของเขานั่นเอง...
.
“แต่หน้าอย่างเป็ด ...ไม่ต้องกลัวหรอก
เพราะมีหน้าตาเป็นอาวุธ สิบล้อยังหักหลบเลยนะ”
พูดจบเสียงหัวเราะก็ดังขึ้นมา
ด้วยความสนุกสนานชอบใจ
คนล้อ อาจสนุกปาก
เพราะสร้างเสียงหัวเราะให้คนอื่นได้ แต่คนที่ถูกล้อล่ะ
เคยคิดถึงความรู้สึกของคนเหล่านั้นหรือไม่ เรากำลังเอาเรื่องพวกนี้มาสร้างความสนุก
โดยไม่คิดถึงจิตใจผู้อื่นหรือเปล่า??
ความรู้สึกคนมันไม่เท่ากัน
คุณคิดว่าเรื่องนิดเดียว ไม่เป็นไรหรอก
“แหม ล้อเล่นๆนะเป็ด...อย่าโกรธพวกเรานะ”
แต่คนโดนล้ออาจะไม่ได้รู้สึกแบบนั้น....ปริภัทรน้ำตาตกใน
ความเสียใจก่อตัวขึ้นจนทำให้ตัวเขาเองแทบจะเป็นคนที่ไม่มั่นใจในตัวเองไปซะแล้ว
เพราะเกรงว่าตัวเองจะเป็นที่รังเกียจของสังคม
“อื้ม..ไม่เป็นไร เราชินละ
เดี่ยวเราไปก่อนนะ”.
ปริภัทรมองผ่านคลินิกผิวหนัง....
พ้นไปได้ไม่กี่ก้าวก็เดินกลับเข้าไปในที่แห่งนี้
.
เงินฝาก ปริภัทรเก็บหอมรอมริบ
มาตั้งนานได้เวลาใช้มันสักที...รักษาหน้านี่แหละ ไม่อยากทุกข์ใจแล้ว
🏥ธรรมสิริเฟสแคร์
คลีนิคผิวหนัง
“ไม่ต้องอายหมอนะครับ
...ไหนขอหมอตรวจหน้าหน่อยนะ”
ปริภัทร มองไปยังนายแพทย์
ที่หน้าตาดียังกะเทพบุตร... แม้อายุจะมากซะหน่อย แต่เขายังหล่อมากๆ...
แถมยังไม่มีทีท่ารังเกียจใบหน้าของตนเลยแม้แต่น้อย
ก็เขาเป็นหมอ อะเนาะ ...
“สิวเยอะมากเลยนะครับ ..น่าจะเกิดจากฮอร์โมนเพศผิดปกติด้วย
..ดีนะที่หนูไม่แกะไม่บีบ..เพราะถ้างันมันจะเป็นหลุมเป็นแผลได้
แผลอาจติดเชื้อลามหนักเข้าไปอีก แต่ตัดสินใจถูกแล้วครับที่มาหาหมอ
หมอขอถ่ายรูปได้ไหม”
“ถ่ายทำไมครับ”
“ถ่ายเอาไว้ เพราะหมอจะรักษาให้หาย
แล้วเทียบก่อนหลังไง”
“ได้ครับ”
นายแพทย์ธรรมสิริ ถ่ายรูปสองสามรูป
ก่อนจะทายาลงไปที่หน้าของปริภัทร แล้วทำอะไรต่อมิอะไรไปเรื่อยๆ
“ห้ามบีบ แกะ เด็ดขาดนะครับ “
“ไม่บีบครีบหมอ
....ผมแทบไม่ยุ่งกับมันเลย”ปริภัทรตอบ
“ดีแล้วครับ
..อย่าบีบแกะนะครับ..เดี่ยวหมอให้ยาไปทาน ควบคู่กับยาทา นะครับ ......อาจมีผลข้างเคียงบ้าง
....”
.
อะไรไม่รู้ทำให้ปริภัทรรู้สึกมีความหวังขึ้นมา
.... แม้เขาจะผ่านการรักษาหน้ามาสิบกว่าที่แล้ว และก็ไม่ได้ผล
แต่ทำไมครานี่ถึงรู้สึกว่า ต้องหายแน่ๆ
ปริภัทร เดินออกมาจากคลีนิคผิวหนัง
และเดินทางกลับบ้าน ...เมื่อกลับไปถึงบ้าน. พี่ชาย พี่สาว แม่ พ่อ
กำลังทานข้าวกันอยู่
“ปริภัทร..มาทานข้าวด้วยกันสิลูก”.
“ผมทานมาละครับแม่”
เด็กหนุ่มรูปร่างบางผิวขาว
มองไปที่โต๊ะอาหาร มองไปที่หน้าของคนทุกคน
ทุกคนในครอบครัวหน้าตาปกติหมด ใสกิ๊ก
ไม่มีสิวแม้แต่เม็ดเดียว..มีแต่เขาคนเดียวที่เป็นแบบนี้
#😭😔😔😔😔
7 วันต่อมา
"หน้าดีขึ้นเยอะเลยนะเนี้ย
....ผิวก็เหมือนจะขาวขึ้นด้วยนะเนี้ย .จำแทบไม่ได้เลย"
ปริภัทร ยิ้มดีใจ
ที่ได้รับคำชมจากคุณหมอธรรมสิริ แพทย์ผิวหนังที่คลินิกแห่งหนึ่ง
...เด็กหนุ่มยังต้องรักษาหน้าอีกเยอะมาก แม้สิวจะลด แต่ก็ยังมีสิวเยอะอยู่
แต่ก็ถือว่าเป็นนิมิตหมายที่ดี ทำให้มีกำลังใจในการสู้ต่อไป
..
"ผมกลับบ้านละครับ...สวัสดีครับ"
"กลับบ้านดีๆนะ"
"ครับหมอ"
ปริภัทรเดินกลับบ้านด้วยสุขภาพจิตที่ดีขึ้น
...สิ่งที่ไม่เหมือนกับวันที่ผ่านๆมา คือ วันนี้ไม่มีใครมองเขาเป็นตัวประหลาดอีก
เริ่มกลายเป็นคนธรรมดาๆ แล้ว เย้ๆๆๆๆ
.
#ไปหาพี่คนนั้นดีกว่า ....
วันนี้เขาคนนั้นจะมาวิ่งไหมนะ
🏃🏼♂️🏃🏻♀️🏃🏼♂️🏃🏻♀️🌳🌲🏃🏻♀️🏃🏼♂️🏃🏻♀️🏃🏼♂️
.
สวนสาธารณที่นี่คนยังพลุกพล่าน เช่นเคย.
"ป้าครับ เต้าหู้ขิง 2 ครับ "
ปริภัทรยืนรอป้าบัวตักน้ำเต้าหู้
อย่างอารมณ์ดี ...เด็กหนุ่มชะเง้อมองหาใครบางคน..
วันนี้เขาคนนั้นจะมาออกกำลังกายรึเปล่านะ ไม่เจอหลายวันแล้ว
.
"ป้าครับ ... เอาอื้ม
(คิดๆ).....เอาน้ำเต้าหู้ขิง 4 ถุงครับ"
.
เสียงเข้มๆ ของคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ทำให้ปริภัทรต้องรีบหันไปมอง
ทันทีที่เห็น..ก็แทบจะเอาหน้ากากอนามัย 😷ปิดหน้าแทบไม่ทัน
....ชายในฝันของเขามายืนซื้อน้ำเต้าหู้แบบชิดใกล้ตัวซะขนาดนี้จะทำไงดี
.
หัวใจเต้น ตุ๊บๆ 💗💓💗💓ตุ๊บๆ💗💓💗💓ตุบๆๆตุ๊บๆ💗💓💗💓ตุบๆๆตุบๆๆ
"หนุ่มๆ ...เต้าหู้ขิงเหลือแค่ ๒
ถุงเท่านั้นเองจร้า "
ป้าบัวบอกหฤษณ์ ... ชายหนุ่มยิ้มจืดๆ
ด้วยความเสียดาย
"รับแค่ สองถุงก็ได้ครับ" ชายหนุ่มยิ้ม อย่างน้อยก็ได้กิน
"จร้า"
"ป้า..ผมยกเลิกนะ ไม่เอาละ".
พูดจบปริภัทรรีบเดินหนีไปทันที ตั้งใจว่าจะ เสียสละน้ำเต้าหู้ให้เขาคนนั้น...
แต่แกล้งเนียนยกเลิกซะงัน และก็ไม่กล้าอยู่ใกล้เขาแล้ว จะตายแล้ว
คนอะไรก็ไม่รู้หล่อแบบหล่อมากๆ หล่อแบบสุดยอด หล่อแบบยังกะเทพบุตรชั้นฟ้า
"รู้สึกดีจัง...
ที่ได้ทำอะไรเพื่อคนที่เรารัก" ปริภัทรยิ้มในใจ
.
"เธอๆ เดี่ยวก่อน...
เดี่ยวก่อนดิ"
เสียงเรียกที่ดังมาจากข้างหลังทำให้ ปริภัทร
ต้องหันหลังไปมอง (เรียกใครอะ)
...เรียกเราเหรอ ...อ้าวนี้คิดว่าเราเป็นผู้หญิงอีกคนละ .....ปริภัทรพิจารณาดีๆ
ปรากฏว่าคนที่วิ่งตามเขามาคือ ผู้ชายคนนั้น คนที่ปริภัทรหลงรักมานานแสนนาน
คนที่ปริภัทรแอบนำน้ำเต้าหู้ไปแขวนไว้ที่กระจกข้างรถยนต์ของชายคนนั้น
ตอนนี่เขามาหาเราแล้ว
ทำไงดี
..
เด็กหนุ่มหลบเข้าไปในมุมมืดๆ กลัว
กลัวว่าถ้าเขาเห็นหน้าเรา เขาอาจจะรังเกียจเราก็ได้
" อ่ะๆ พี่ให้"
หฤษณ์ ยื่นขนมถุงหนึ่งให้
คนที่อยู่ข้างหน้า ชายหนุ่มแปลกใจที่ทำไมเด็กคนนี้ถึงพยายามที่จะหลบหน้าหลบตา
"รับไปดิ"
"ขอบคุณครับ"
"เป็นผู้ชายเหรอ ...
นึกว่าเป็นผู้หญิง ..แล้วไม่สบายเหรอ ใส่หน้ากากอนามัยปิดหน้า"
ปริภัทร ได้ยืนอยู่ใกล้ๆ
เขาเป็นครั้งที่สอง หลังจากที่เจอกันที่ร้านขายของ อุปกรณ์เดินป่า ยิ่งมองเห็นเขา
ยิ่งทำให้ปริภัทรรู้สึกว่าตัวเองต้อยต่ำไปมากยิ่งขึ้น
เขาหล่อมาก
เขาครบ
เขารูปร่างดี หน้าตาดี การงานดี การเงินดี
สุขภาพจิตดี ดีทุกอย่าง
แล้วเราละ ????
เราผี ...หน้าผี หน้าคางคก
หน้าล้มลงไปบนถนนลูกรัง หน้าเน่า
เขาเทพบุตร เรามันผี
..
.
.
"อ้าว.. ถามไม่ตอบ" หฤษณ์ งง
กับเด็กคนนี้ ....แต่เขาตั้งใจไว้ว่าจะให้ขนมนี้ ก็อยากทำให้สำเร็จ
"รับไปสิ พี่ตั้งใจให้นะเนี้ย"
ปริภัทร รีบรับของในมือเขา
"ขอบใจ"
เด็กหนุ่มพูดห้วนๆ ...
แล้วรีบเดินออกไปให้เร็วที่สุด
สุดท้ายก็วิ่งๆ วิ่งๆๆๆๆๆ
.
.เขาต่างกับเรามาก
แต่เราก็รักเขามาก
..
...
ทำไมนะ ทำไม
ปริภัทรวิ่งมาจนกระทั้งถึงวัดนั้น ...
วัดที่เขาเคยไปกราบพระในโบสถ์ แล้วเจอกับพระสงฆ์รูปนั้น
แสงเทียนในโบสถ์สว่างไสว ...
ต้องมีใครอยู่ในนั้นแน่ๆ
ปริภัทรเดินเข้าไปในโบสถ์นั้นทันที
...... ตอนนี้่จิตใจของปริภัทรล่องลอยมากๆ
ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มันทุกข์เหลือเกิน
ทุกข์ที่หลงรักใครคนหนึ่งที่สูงค่าเกินไขว่คว้ามาครอบครอง
"ว้าว... หน้าดีขึ้นเยอะมากๆ
เลยนะเนี้ย"
หมอธรรมสิริ.... ยิ้ม...
ดีใจกับผลการรักษาหน้าของเขา....
ซึ่งปกติแล้วการรักษาหน้าจะไม่รวดเร็วไม่เห็นผลแตกต่างชัดเจนได้มากมายถึงขนาดนี้
...แต่สำหรับเคสนี้ .....ปริภัทรคือความมหรรศจรรย์ที่แพทย์ผิวหนังอย่างเขาก็พึ่งพบเจอในช่วงตลอดระยะเวลาสิบกว่าปีที่รักษาผิวหนังมา ...#เป็นไปได้ไง
"สวดมนต์ วันละกี่รอบครับ...ปริภัทร"
แพทย์หนุ่มใหญ่วัยสามสิบสี่ปี ถามขึ้นมา
เขารักษาหน้าของปริภัทรมาเกือบปี ได้ฟัง ได้รู้ ได้เห็นพัฒนาการของเด็กหนุ่มคนนี้
เป็นไปในทางที่ดีขึ้น ไม่ว่าจะเป็นร่างกายและจิตใจ
"เป็ด... ก็สวดทุกวันครับคุณหมอ ...
ความจริงไม่ทุกวันหรอกครับ บางวันก็ติดภารกิจแต่ก็ท่องในใจเอา .... "
"ท่อง ภาวนาคิดในใจ
ก็ถือว่าสวดมนต์อยู่นะ"
"เช่นนั้น... เป็ดขอตอบเป็น
สวดมนต์ทุกวันครับ วันละกี่รอบอันนี้ไม่แน่ใจ แต่ทุกวันแน่นอนครับ" ปริภัทรยิ้ม
ในขณะที่หมอธรรมสิริซึ่งกำลังบำรุงหน้าของเด็กหนุ่มให้ใสยิ่งขึ้นก็หัวเราะออกมา
"ขำอะไรครับคุณหมอ"
..
"ขำเรานะสิ"
..
"แล้วหมอว่า ...
การสวดมนต์ช่วยได้จริงไหม"
"คิดว่า การสวดมนต์
ก็ทำให้จิตใจเราไม่เครียด และผ่อนคลาย
ทำให้ผิวพรรณสดใส...ส่วนเรื่องเจ้ากรรมนายเวรนี้หมอบอกไม่ได้
แต่หมอก็เชื่อเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน 5555" หมอธรรมสิริยิ้ม
แพทย์หนุ่มมองหน้าของปริภัทร
ด้วยความภาคภูมิใจ 🤔
นอกจากใบหน้าจะใส ไร้สิวแล้ว สิ่งหนึ่งที่ต้องยอมรับคือโครงหน้าของเด็กหนุ่มคนนี้
และรูปร่างของเขาด้วย 😊
ปริภัทร เป็นผู้ชายที่มีโครงหน้าสวยมาก
หน้าเรียวเล็ก คิ้ว ตา จมูก ปาก หู เส้นผม
ทุกอย่างมันคือความลงตัวที่เหมาะเจาะอะไรจะขนาดนี้ แล้วยังไม่พอ หุ่นทรงของปริภัทร
ดีมาก ดีจนไม่คิดว่าคนคนนี้จะเป็นผู้ชายมาก่อน🌻
ร่างบางๆ ของปริภัทรเดินออกมาจากคลินิกผิวหนังแห่งหนึ่ง....
เด็กหนุ่มยังสวมหน้ากากอนามัยปิดหน้าอยู่ เพราะยังไม่มั่นใจในตัวเองมากนัก
...เดินไปยังรถเข็นขายน้ำเต้าหู้ ที่เขาซื้อเป็นประจำ
..
"ป้าครับ น้ำเต้าหู้ขิง 2
ถุงครับ"
..
ปริภัทรไม่ได้ซื้อให้ตัวเอง
แต่เขาซื้อไปให้ใครคนหนึ่ง .... ซึ่งเป็นคนที่เขาแอบหลงรัก ....
รักคนคนนี้มานานแสนนาน และยิ่งนานวันก็มีแต่จะมากขึ้น มากขึ้น
"กินให้อร่อยนะ...
จะได้สุขภาพแข็งแรง"
แขวนห้อยไว้เสร็จเรียบร้อย
ก็เดินจากไป ไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้่ำ
ว่าความลับที่เขาว่ากันว่า ไม่มีในโลก .... และมันก็ไม่มีัในโลกนี้จริง ๆ
หฤษณ์
มองไปยังเขาคนนั้นที่เอาน้ำเต้าหู้มาให้ชายหนุ่ม แทบจะทุกครั้งเลยก็ว่าได้
ที่เขามาวิ่งออกกำลังกายที่สวนสาธารณแห่งนี้
คนเดียวกันกับที่ยอมสละน้ำเต้าหู้ให้เขาเมื่อหลายวันก่อน
"ที่แท้ก็เด็กคนนี้นี่เอง ....
ไปแกล้งดีกว่า"
หฤษณ์พูดกับตัวเอง...นึกสนุก
อยากทำความรู้จักกับเด็กคนนี้
ร่างสูงในชุดวิ่งออกกำลังกาย
วิ่งเข้าไปหาเด็กคนนั้น... สะกิดที่หลังเบาๆ
.
ปริภัทร หยุดเดิน
เมื่อรู้สึกว่ามีใครคนหนึ่งมาสะกิดที่หัวไหล่เขาเบาๆ
และเมื่อหันกลับไป ก็แทบจะตกใจ ...😳😳😳เพราะไม่ใช่ใครแต่เป็นเขานั้นเอง💓💓
เห้ย !!! มาได้ไง มาตั้งแต่ตอนไหนเนี้ย
หวังว่าเขาคงไม่เห็นเราตอนนั้นนะ ..... ตุบๆ ตุบๆ💓💓
ปริภัทรหัวใจเต้นแรง สั่น หวั่นไหว ...
เมื่อยืนอยู่ตรงหน้าเขาในระยะประชิด 💓💓💓💓💓
"น้องครับ...น้องใช่คนวันนั้นหรือเปล่า"
❓
หฤษณ์ ทำสีหน้าปกติ เขามองไปยังเด็กคนนี้
ผู้หญิงอะไรตัดผมสั้นซะเหมือนผู้ชายเลย แถมยังบอกว่าตัวเองเป็นผู้ชายอีก. ‼️
"อ้าว ตอบสิครับฺ
พี่ถามอยู่เนี้ย" ⁉️
"ใช่ครับ..แล้วทำไม".
ปริภัทรตอบห้วนๆ
มองหน้าหล่อๆของเขาที่กำลังมองสบตาตัวเองเช่นกัน...แววตาคมกริบเร้าร้อนคู่นั้นเหมือนมีพลังดึงดูดพิเศษแฝงอยู่
แค่ได้สบตาก็แทบละลายสลายไป ณ ตรงนี้เลย
หฤษณ์ สบตาหวานๆ คู่นั้น
แววตาของเด็กคนนี้สวยมาก ตาหยาดเยิ้มฉ่ำวาว ขนตาหนาๆ เป็นแพโค้งงอนขึ้นสวยงาม
"เปล่าครับ ..แวะมาทัก"
หฤษณ์ รู้สึกแปลกใจ
ทำไมเด็กคนนี้ถึงหลบหน้าหลบตาเขา ก้มหน้าก้มตาตลอดเวลา ?
ทำไม
"อ่อๆ ครับ เดี่ยวผมไปก่อนนะ"
ปริภัทรรีบเดินหนี
แต่หฤษณ์เองรีบวิ่งตามไปติดๆ ขายาวๆ วิ่งดักหน้า.
"จะหนีไปไหนครับ...ว่าแต่ชื่ออะไรเนี้ย"
ปริภัทรหลบหน้า..เขาไม่มั่นใจ..กลัวเขารังเกียจตัวเอง
... เด็กหนุ่มยังฝังใจเรื่องภาพลักษณ์ภายนอกอยู่.
"เอ๋า....แล้วชื่ออะไรเนี้ย
ถามหลายรอบละ"
"เป็ด".
"ชื่อเป็ด ..มาร์เป็ดเหรอ".
"ชื่อเป็ดเฉยๆ..ครับ"
"อ่อ...ว่าแต่ไปวิ่งด้วยกันป่าว..ป่ะๆ"
😎
"ไม่เอา...". 😒
"แล้วจะก้มหน้าก้มตาทำไมเนี้ย.."
หฤษณ์ถาม ชายหนุ่มจับไปที่คาง แล้วเงยขึ้น เอียงหน้าดูซ้ายขวา
"หน้าก็ปกติดีนิ
แล้วใส่หน้าปากปิดหน้าทำไมเนี้ย" ว่าแล้วก็แกะสายคล้องหูทั้งสองข้างดึงหน้ากากอนามัยออก...
"ก็หน้าตาน่ารักดีนิ..สวยเลยนะเนี้ยถ้าไม่เป็นทอม"🤗
ปริภัทร หัวใจเต้นแทบจะละลายแล้ว
เดี่ยวก็จับนู้นจับนี้ เดี่ยวก็ดูหน้าเรา เดี่ยวก็ลูบหัวขยี้ศรีษะให้ผมยุ่งเหยิง
มือของเขาที่จับมาที่ปลายคาง
ใบหน้าคมคายหล่อเหลาเอียงหน้าโน้มเข้ามา..ห่างกันไม่ถึงคืบ ทำเอาปริภัทรขนลุกซู่ไปทั้งตัว
"ถ้าเป็นผู้หญิง..จะสวยแบบสุดๆเลยนะเนี้ย"🤗
ปริภัทร ปัดมือเขาออก. ..
"ผมเป็นผู้ชายครับ..คือไม่ได้..คือผมไม่ใช่ผู้หญิง...คุณไม่ต้องมาจับคางผมก็ได้"
หฤษณ์ ยืนนิ่ง สงสัย
"พูดจริงหรือพูดเล่น.." 😳😢เขาทำสีหน้าตกใจ
"ไม่สนิท
ไม่รู้จักกัน...จะพูดเล่นทำไม" ปริภัทรพูดห้วนๆ
..แล้วรีบเดินออกไปให้เร็วที่สุด..สุดท้ายก็วิ่งๆๆ
เมื่อแน่ใจว่าเขาไม่ได้ตามมา ..ปริภัทรจึงหยุดเดิน
แล้วนั่งลง.
"หู้ยยยย เกือบไปแล้ว
ทำไมใจเต้นแรงจัง"
ถึงจะชอบเขามากแค่ไหน
แต่ก็พอรู้ว่าเขาเป็นชายแท้ ไม่มารักมาหลงเพศเดียวกันแบบเขาหรอก
หฤษณ์ยัง งง ตกใจไม่หาย 😳😳😳😳😳เด็กคนนั้นเป็นผู้ชายจริงเหรอ
ทำไมหน้าถึงเหมือนผู้หญิงจัง ..เขาแน่ใจว่าหน้าใสใสๆนั้นไม่ได้แต่งหน้าเลย
ทำไมถึงได้น่ารักขนาดนั้น ที่สำคัญยังเป็นคนที่แอบเอาน้ำเต้าหู้ ของกินอื่นๆ
มาให้เขาทุกครั้งที่มาวิ่งออกกำลังกาย ... เขาคงอายแน่ๆ เพราะใบหน้าแดงก่ำ
สุดท้ายก็วิ่งหนีไป ....
ชื่อเป็ดเหรอ หฤษณ์ ยิ้ม
เจอกันคราวหลัง โดนแน่ๆ.
ยิ่งเป็นผู้ชาย ด้วยยิ่งดี จะแกล้งให้เข็ด
ร่างสูงแข็งแรงในชุดเสื้อยืดคอกลมสีดำ
ช่วงล่างสวมกางเกงยีนส์สีซีด.ปักโลโก้สินค้าแบรนด์เนมยี้ห้อหนึ่งที่เจ้าของซื้อมาได้สี่ห้าปีมาแล้ว
นานๆทีถึงหยิบออกมาใช้งาน สวมรองเท้าสีน่้ำตาล ดูแล้วชุดออกจะธรรมดาๆ ด้วยซ้ำ
แต่เมื่ออยู่ในตัวของ "หฤษณ์" กลับดูเด่นสะดุดตา เท่ สมาร์ท
ใครที่พบเห็นต้องหันกลับไปมองว่าชายคนนี้คือดาราพระเอกละคร ดารา
นายแบบที่ไหนหรือเปล่า .
"อยู่ไหนนะ ..."
หฤษณ์ มองไปรอบๆบริเวณสวนสาธารณะ
ในเวลาเย็นๆ
ผู้คนมากมายที่รักสุขภาพต่างออกมาวิ่งออกกำลังกายกันมากมายพอสมควร วันนี้เขาไม่ได้มาวิ่งออกกำลังกาย
แต่มาหาเด็กคนนั้นโดยเฉพาะ
ร่างของใครคนหนึ่งที่ยืนอยู่ใต้ต้นไม้
...น่าจะเป็นปริภัทรหรือเปล่านะ ....
“””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””
.ไอ้ลูกเป็ดขี้เหร่ กับเทพบุตรหล่อเท่ห์ (สุดหื่น)
เรื่องราวของกะเทยน้อยเจ้ากรรม
เกิดมาหน้าเป็นสิวเป็นตุ่ม เห่อ หนอง เต็มใบหน้าไปหมด
ชนิดที่ว่าไม่มีตรงไหนเลยที่ไม่มีสิวขึ้น นำมาซึ่งความน้อยใจในโชคชะตา ...
แต่ก็ใช่ว่าจะรักใครไม่เป็น ปริภัทรแอบรักชายหนุ่มคนหนึ่ง ที่สมบูรณ์แบบมากๆ
หล่อราวกับเทพบุตร .
มันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน ....
เทพบุตรอย่างเขาจะมาสนใจผีปรุ อย่างเรามันก็เป็นไปไม่ได้ ปริภัทรพยายามดูแลตัวเอง
และจะอัพตัวเองได้หรือไม่ และจะพิชิตหัวใจเทพบุตรสุดหล่อหื่นได้หรือไม่
อีกทั้งความฝันของปริภัทรที่วาดฝันเอาไว้จะเป็นอย่างไร
เรื่องราวมากมายหลายอย่างที่เข้ามาในชีวิตของปริภัทร สนุกสนาน ซึ้ง หวาน สวีท
อิโรติก ฟิน
.พิเศษ เดือนมกราคม เป็นเดือนเกิดของไรท์ ไรท์จะแจกนิยายฟรี 1 เรื่อง สำหรับแฟนๆที่ซื้อเรื่องนี้ค่ะ
อีเมล์ติดต่อไรท์ pallnarak@gmail.com
Line : ninephoom
โอนเงิน 100 บาท มาที่บัญชี
3160486095
กรุงไทย ...ภูมิภัทร นะราศี
โอนแล้ว แจ้งสลิปมาเลยจร้า
โอนแล้ว แจ้งสลิปมาเลยจร้า
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)