นิยายมั่วมาก

. . . . . .
สวัสดีครับ ผม กราฟ
เย็นนี้ผมมีนัดกับ กร ครับ กรเป็นเพื่อนใหม่ที่พึ่งรู้จักกัน และเย็นนี้กร ชวนผมไปเที่ยวบาร์แห่งหนึ่งในตัวเมืองครับ
17.30 ตอนนี้ผมแต่งตัวเสร็จแล้วครับกำลังยืนรอ กร อยู่หน้าโรงแรม ไม่นาน กรก็เดินเข้ามาพร้อมกับผู้ชายอีกคน “ ไงกราฟรอเรานานไม “ กรถามผม “ ไม่นานหรอ แล้วนั้นใครหรอกร “ ผมตอบกร แล้วถามถึงผู้ชายอีกคนที่มากับกร แต่สายตาของผู้ชายคนนั้นกลับส่งสายตาไม่เป็นมิตรมายังผม “ ออลืมไปนี้ ไอ้เคน มันเป็นตำรวจ เพื่อนเราเองวันนี้มันจะขอไปด้วยนะ กราฟจะว่าอะไรไม “ กรถามผมด้วยความเกรงใจ “ ไม่เป็นไรหรอกไปหลายคนสนุกดี วัสดีเคนเรากราฟนะยินดีที่รู้จัก “ ผมพูดแนะนำตัวกับเคน เคนเป็นคนเหนือจริงหรือเปล่าผมไม่รู้เพราะเคนผิวออกโทนคนผิวเข้ม หุ้นก็ดีใช้ได้มีกล้ามหน้าอก แต่ผมไม่ได้ชอบหรอกนะผมเพราะผมชอบผู้หญิง แต่ผมกำลังสงสัยว่าทำไมเคนถึงส่งสายตาแบบนั้นใส่ผม “ วัสดีเราเคน ไปกันเถอะรีบไปรีบกินรีบกลับ “ เคนตอบกลับผมด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจ แล้วหันไปพูดกับกร ผมละสงสัยจริงๆว่าผมไปทำอะไรให้เคนเขาไม่พอใจ “ ขอโทษนะกราฟ ไอ้เคนเป็นแบบนี้ประจำแหละ เราไปกันเถอะ “ กรพูดให้ผมเข้าใจก่อนที่พวกผมจะเดินทางไปผับที่อยู่ไม่ไกลนัก . . . ผับใจการเมืองเชียงใหม่
สถานที่รื้นเริงแห่งนี้เป็นสถานที่ ที่นักท่องราตรีมากมายทั้งคนไทยและคนต่างประเทศ ต่างมารวมกันเพื่อเป็นที่พักผ่อนยอนใจ หาคู่นอนรวมไปถึงการมีเพศสัมพันธ์ และการขายบริการของผู้ชายและผู้หญิง “ เรานั้งโต๊ะนี้ดีมั้ยกราฟ “ โต๊ะที่กรถามเป็นโต๊ะธรรมดาที่ติดกับหน้าเวทีมีนักท่องราตรีมากมายที่เต้นตามจังหวะของเพลง ทีผับกำลังเปิด “ ไอ้กรกูว่าเราไปโซนVIP ดีกว่าว่ะคนมันเยอะกูไม่ชอบ “ เคนบอกความต้องการของตัวเองเพราะคนเยอะจริง “ ว่าไงครับกราฟ กราฟจะนั่งนี้หรือโซน VIP ดี “ กรถามความคิดเห็นจากผม “ ผมนั่งไหนก็ได้ครับ “ ผมบอกก็กรไป แต่เคนยิ่งส่งสายตาหงุดหงิดมาหาผม “ กูนั่งนี้แหละ ถ้ามึงอยากไปนั่งโซนVIP ก็แล้วแต่มึง “ กรพูดกับเคนแต่กับไม่ได้มองเคน พวกเราจึงเลือกนั่งที่โซนธรรมดา เคนก็เช่นกัน พวกเราเริ่มสั่งเหล้ามากินเรื่อยๆ จนผมรู้สึกมึนๆที่หัวผมคงเมาแล้วสินะ “ กราฟดื่มมากไปแล้วนะครับ “ หน้าจะเป็นเสียงของกรที่บอกผม “ ไมมม…เมา.. อย่า..มา..สั่ง…
เคน “ รู้ว่าตัวเองคออ่อนแล้วยังเสือก แดกเอาแดกเอา “ ผมกำลังต่อว่าเพื่อนใหม่ของไอ้กรไม่สิผมรู้สึกว่าไอ้กรอาจไม่คิดกับมันแค่เพื่อนแน่ๆ ผมไม่ชอบขี้หน้าไอ้กราฟนี้เลย ผมจะเหล่าอะไรให้ฟัง ผมกับไอ้กรเป็นเพื่อนกับตั้งแต่สมัยผมอยู่อนุบาลพวกผมสนิทกันมาก ผมกับไอ้กรเรียนด้วยกันจนถึง ม.6 เรื่องเกิดขึ้นในวันจบการศึกษา วันปัญฉิมนิเทศพวกเราทั้งกลุ่มมากินเหล้ากันที่บ้านผม พวกผมกินเหล้าจนไอ้กรเมา เมาแบบไปไม่เป็น ผมเลยอาสาพยุงมันมาที่ห้องนอนของผม ผมไม่ได้จะทำอะไรมัน แต่เมื่อมาถึงห้อง มันกับผลักผมลงเตียงและขึ้นคร่อมผม ผมเองก็งงอยู่เฉยๆ มันพูดกับผมว่า “ เป็น….เมีย…..พี่นะน้อง “ มันพูดครางยานคงพอความเมา แต่มันยังไม่พอซุกไซ้ที่คอผม ตอนแรกผมก็พยายามดันตัวมันออก กับเปลี่ยนไปกับสัมผัสที่ไอ้กรมอดให้ รวมถึงผมก็ชอบไอ้กรมาก่อนหน้านี้ ผมพริกตัวบนมาอยู่ด้านบนแล้วบอกกลับมันว่า “ ถ้ามึงอยากขนานนี้เดียวกูจะสนองให้ แต่มึงต้องเป็นเมียกู “ ผมพูดจบไม่รอช้าประกบปากมันด้วยปากผมใช้ลิ้นสอดส่องหาความหวานภายในปากของไอ้กร ไม่นานไอ้กรก็ผลักผมออก ผมถอกเสื้อและกางเก้งออก ตอนนั้นผมคิดแต่ว่าจะทำทุกอยู่ขอแค่ได้เอามัน ไอ้กรเห็นผมถอดเสื้อออก มันก็ถอดชุดของมันออกเช่นกันมันผลักผมลงเตียงอีกครั้ง “ น้อง…ต้อง…เป็นเมียพี่สิ “ ไอ้กรประกบปากผม ผมยอมรับไอ้กรจูบเก่งมาก ไอ้กรเลือนลงมาซุกไซ้ที่คอผม ผมปล่อยให้ไอ้กรทำเรื่อยๆ มันดูดเม้มยอดอกผมทั้งสองข้างมันดูดยอดยอกผมเหมือนหน้าอกของผู้หญิง ผมทนให้มันกระตุ้นอารมณ์ผมอีกไม่ไหวแล้ว ผมพริกตัวขึ้นครอมผมอีกครั้งกดจูบมันอย่างบ้าครั่ง สร้างรอยแดงเต็มคอมันไปหมด ดูดยอดอกมัน มันร้องครางออกมา กับคำว่า ดีมาก ผมสร้างรอยแดงจนมาถึงแท่งเอ็นของมัน ของมันก็จัดว่าใหญ่นะครับแต่ของผมหนะใหญ่กว่า ผมจับขามันให้แยกออกจากกัน ไอ้กรมันก็ดิ้นใหญ่ใช้เท้าถีบผมอย่างแรงจนตกเตียง ผมเองก็ทนไม่ไหวทั้งหงุดหงิดที่ไอ้กรมันทำร้ายผม ผมมองขึ้นไปบนเตียงไอ้กรกำลังจะหนี้ผม ผมวิ่งไปจับมันแต่มันยังดิ้งผมเริ่มโมโหใช้หมัดชกเข้าที่ท้องมันเต็มๆ มันคุกเข่าล้มลงไปกุมท้องอยู่กับพื้น ผมอุ้มมันกลับขึ้นมาบนเตียงจับขามันแยกออกจากกัน ผมถอกแท่นเอ็นยักษ์ของตัวเองแล้วเอาไปจอที่ปากช่องรักของไอ้กร ผมกระแทกเข้าในช่องทางรักด้วยความโกรธ
“ อ้า…………………. เอาออกไปกูเจ็บ ไอ้เคน “ สงไสสติมันกับมาแล้ว
“ ไม่ทันแล้ววะ เป็นเมียกูนะ “ ผมไม่รอคำตอบเร่งกระแทกใส่มันไม่ยั้ง ช่องทางรักของไอ้กร มันทั้งรัดทั้งดูดท่อนเอ็นผม ผมอดใจไม่ไหวกระแทกเข้าไม่ยั้ง
“ อ้า…อ้า ..อ้า. อ่าอะอออ๊ะอ้าอ่า “ ไอ้กรครางถี่ขึ้นผมเองก็กระแทกเร็วขึ้น แรงขึ้น แต่ผมยังไม่ปลดปล่อยเลยชะลอกระแทกช้าลง แต่ยังคงความแรง
“ อะ.. อะ ไอ้ เคนกูเสียว เร็วๆ “ กรกำลังต้องการผม
“ ครางชื่อกูสิ กร บอกกูสิว่ามึงต้องการอะไร “
“ อืม อะ เคน เคน ครับ ช่วย อ๊า กระ แทรก แรงๆ อ้า อะ “ ขณะที่ไอ้กรพูดผมก็กระแทกเข้าแรงๆถี่จนมันบอกว่าไกล้ออกผม ก็เร่งกระแทกยิ่งกว่าเดิมจนปลดปล่อย จนนั้นผมก็เริ่มระเลงบทรักอีกครั้ง จนกระทั้งรอบที่4 รอบสุดท้าย
“อะ อะ เคนกูไม่ไหวแล้ว “ ไอ้กรร้องบอกผมอย่างอ่อยแรง ก่อนจะหลับไป
หลังจากนั้นผมกับไอ้กรก็ตกลงคบกันเป็นแฟนได้สักระยะ แต่พอมันรู้ว่าผมสอบติดตำรวจ มันก็เริ่มตีตัวห่างผม ผมทำทุกอย่างเพื่อให้มันกลับมาหาผม ตลอด 4 ปี จนเหลือเพียงวิธีสุดท้ายที่ผมจะเลือกทำในวันนี้ 50 หลังจากที่เพื่อนใหม่ไอ้กรที่ชื่อว่า กราฟ เมาไม้รู้สติ ส่วนไอ้กรก็ออกไปคุยโทรศัพท์กับแม่ด้านนอก ผมโทรสั่งให้ ดาบเจมส์ ไปส่งไอ้หน้าอ่อนที่โรงแรมโดยไม่ได้บอกไอ้ กร ดาบเจมส์ไปได้ไม่นานไอ้กรก็เดินเข้ามา “ ไอ้เคน กราฟไปไหน” ไอ้กรเข้ามาก็ถามหาไอ้หน้าอ่อนทันที่ ผมอยากรู้ว่ามันมีดีอะไรนักหนา
“กูบอกดาบเจมส์ไม่ส่งแล้ว” ผมตอบมันไปด้วนน้ำเสียงนิ่งๆ
“มึงทำยังนี้ได้ไงว่ะ กราฟมากับกูก็ต้องกลับ กับกูดิ มึงทำแบบนี้หักหน้ากูชัดๆ” ไอ้กรเริ่มมีน้ำโห โวยวายไส้ผมใหญ่ว่าผมหักหน้ามัน
“มึงมีธุระต้องไปต่อกับกู กูเลยโทรบอกดาบเจมส์มารับมันไปส่ง “ ผมบอกความจริงกับมัน
“กู ไม่ มี ธุ ระ ต้อง ไป กับ มึง “ ไอ้กรเน้นที่ละคำชัดๆ ที่แสดงออกว่ามันจะไม่ไปกับผม
“ มึงต้องไปกับกู กร “ ผมบอกมันว่ายังไงมันก็ต้องไปกับผม
“ กูจะกลับบ้าน “ มันพูดจบมันก็เดินออกจากโต๊ะทันที่ ผมรีบเดินตามมันไปจับที่คอมือดึงไว้
“ ปล่อยกูไอ้เคน กูไม่รู้ว่ามึงจะเข้ามายุ่งในชีวิตกูอีกทำไม “ ไอ้กรพูดกับผมด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ มันเป็นประโยคที่ทำให้ผมน้อยใจอยู่นิดๆ
“ กูไม่มีวันออกจากชีวิตมึงหรอกร อย่าลืมสิว่า กูเป็น ผัว มึง “ผมเน้นคำว่า ผัว เพื่อมันจะจำได้ว่าเราเคยได้กัน
“ กูไม่เคย มีผัวเป็นตำรวจ กูจะกับบ้าน ปล่อยกู “ ไอ้สะบัดมือออกจากมือของผมของผมแล้ว แล้วหันหลังเดินหนีผมไป ผมไม่รอช้าใช้ผ้าเช็คหน้าที่มียาสลบชนิดอ่อน แบบดม ประกบจมูกของไอ้กร ไม่เกิน 2 วินาทีไอ้กรก็สลบไป ผมรับร่างโปร่งที่เต็มไปด้วยกล้ามแล้วแบกมันขึ้นบ่า ไอ้กรมันหนักมากครับ หนักยันกับควายผมรักมันได้ยังไง ผมแบกร่างมันมาที่รถแล้วขับรถไปที่บ้านพักตำรวจของผมที่อยู่คนละจังหวะ ผมเอามันมาไว้ที่ห้องนอนผมก่อนที่จะใช้ใส่กุญแจมือทั้ง2ข้อส่วนขาให้โซ่ตวนที่ได้จากห้องขัง ล็อกขาไว้ทั้ง2ข้าง ผมจะไม่ทำอะไรมันตอนมันที่ไม่มีสติ ผมจะให้มันรู้ว่ามันคิดผิดที่ทิ้งผมไป ผมจะไม่ใจดีกับมันอีก ไม่ว่ายังไงผมก็จะเอามันมาเป็นเมีย . . . . กร
ผมลืมตาขึ้นมาพบกับพบกับเพดานที่ไม่คุ้นตาแถมมีโซ่บ้าๆนี้ล็อกทั้งมือทั้งขา ผมไม่ด้วยตะโกนโวยวายอะไรเพาะผมรู้ว่าโวยวายไปก็เหนื่อยเปล่าสู่เก็บแรงไว้จักการไอ้คนที่เอามันมาล็อกผมไว้ดีกว่า ผมมองไปที่นาฬิกา เป็นเวลา 16.40 น. ผมเองก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าผมมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง แต่ที่ผมรู้คงไม่พ้นเป็นฝีมือของไอ้เคนหรอก เมือคืนไอ้เคนมันบอกว่าผมทิ้งมันไป ใช้ครับเป็นผมเองที่เป็นคนเดินออกมา แต่ถ้าผมไม่เดินออกมา ผมกลัว ผมกลัวว่ามันจะเป็นเหมือนพ่อผม สมัยผมยังเด็กครอบครัวผมมีความสุขมากเลยความ พ่อผมเป็นตำรวจส่วนแม่ผมเป็นแค่แม่บ้านถึงอย่างนั้นครับครัวของผมก็ไม่ได้ขัดสนอะไรจนมาช่วงหนึ่ง พ่อผมจากคนที่ดีใจ ไม่เคยดุลูกดุเมียก็เปลี่ยนไป พ่อผมชอบดุแม่ของผมว่า แม่ของผมนั้นใช้เงินสุลุยสุร่ายไม่รู้จักเก็บเงิน ทั้งที่แม่ของผมนั้นเป็นคนที่ไม่ค่อยที่จะใช้เงินเพราะรู้ว่าพ่อเหนื่อยกว่าจะได้เงินมาแต่ละบาท ขนาดแม่อยากเสริมสวยตัดผมก็ยังไม่ไปทำเพราะกลัวว่าเงินจะไม่พอให้ผมไปโรงเรียน ผมรักแม่ของผมมากเพราะแม่ยอมที่จะอดขอแค่คนให้ครอบครับอิ่ม บางที่ผมก็เห็นแม่มากินอาหารที่เหลือจากผมและพ่อกิน ผมเห็นอย่างนั้นแล้วก็สงสารแม่ แต่แม่ไม่เคยแม้แต่จะบ่นหรือเถียงพ่อเลย ส่วนพ่อเองก็บ่นทุกวันว่าผมกับแม่ใช้เงินไม่ประหยัดจากนั้นพ่อก็ไม่ให้เงินแม่เก็บไว้อีกเลย พ่อบางที่ก็กับบ้านบ้างไม่กลับบ้าง จนวันนึ่งผมทนเห็นแม่ผมทุกมรมานไม่ไหวอยากให้แม่ระบายบ้าง ผมเลยถามแม่ว่า
“ แม่ครับพ่อไปไหนครับทำไมไม่กลับบ้านมาหากร”
“ พ่อของกรทำงานอยู่ไงครับ “
“ แม่กับพ่อเจอกันไดไงครับ “
จากนั้นแม่ก็เล่าให้ผมฟังว่า พ่อกับแม่ผมเป็นพนักงานบริษัทเดียวกัน พ่อผมเป็นคนหล่อมีสาวในโรงงานหลายคนที่แอบชอบ แต่แม่ผมไม่ได้ชอบพ่อผมหรอกนะ พ่อผมต่างหากที่ให้ขนมจีบแม่ผมทุกวันจน แม่ผมรัก จากนั้น 2 ปี พ่อกับแม่ผมไม่ได้แต่งงานกันนะครับแต่อยู่กินด้วยกัน มีวันหนึ่งที่พ่อผมมาบอกแม่ผมว่า แอบไปสอบได้เป็น ตำรวจนายสิบ อยากให้แม่ผมลาออกจากงานมาเป็นแม่บ้านที่แรกแม่ผมก็ไม่ยอมจนกะทั้งมีผม แม่ผมเลยออกจากงาน เงินเดือนทุกบาทของพ่อแม่จะเป็นคนเก็บไว้ ซื้อของที่จำเป็นภาคในบ้าน เท่าที่ผมฟังแม่ผมก็รู้สึกว่าแม่กับพ่อผมรักกันดี แต่ทำไมพ่อถึงเปลี่ยนไป ผ่านจากที่แม่เล่าให้ผมฟังไป สองสามวันก็มีผู้หญิงคนหนึ่งอุ้มท้องเดินมาบ้านผม บอกกับผมว่ามาหาแม่ผม ผู้หญิงคนนั้นมาบอกกับแม่ผมว่า เธอท้องกับพ่อผม เธออยากให้แม่ของผมเลิกกับพ่อของผมเพื่อเห็นแก่ลูกให้ท้องของเธอ
“ เห็นแก่ตัว เห็นแก่ตัวชัดๆ แล้วผมละใช่ลูกของพ่อหรอ “ผมด้ายแต่คิดในใจ
แม่ก็อึ่งนิดนึงแล้วบอกให้ผู้หญิงคนนั้นโทรเรียกพ่อผมมา พอพ่อของผมมาถึง แม่ของผมก็บอกพ่อของผมว่า
“ พี่เดช แก้วจะขอไปจากพี่เดชเอง พี่เดชเองก็ดูแลหญิงคนนี้กับเด็กนะจ้ะ ส่วนเจ้ากรพี่ไม่ต้องเป็นห่วง ลูกคนเดียวแก้วเลี้ยงคนเดียวได้ “ แม่ผมพูดก่อนที่พ่อผมจะพูดอะไร แม่พูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเฉย ไม่ได้อาลัยอาวรณ์ หรือ ห้ามไม่ให้พ่อไปเพราะแม่ไม่อยากให้เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ แม่มีเพียงน้ำตาที่ไหลออกจากตา
“ แก้ว พี่ขอโทษ “ แม่ผมได้แต่ยิ้มแล้วเรียกผมออกไป “ กรเราไปเถอะลูก “ ผมจำวันๆนั้นได้ดีผมกับแม่ออกจากบ้านโดยที่มีเงินติดตังแค่ 300 แม่พาผมขี่รถจากกรุงเทพมาเชียงใหม่ ที่เป็นบ้านเกิดของแม่โดยขี่รถไฟไป แม่บอกกับผมว่า
“ กรถ้าวันหนึ่งไม่มีแม่ กรต้องอยู่ให้ด้ายนะลูก “แม่ของผมบอกกับผม
“ ไม่เอากรจะอยู่กับแม่ “ ผมงอแงระหว่างขี่รถไฟ
“ แม่อยู่กับกรไม่ได้ตลอดเวลานะครับ ถ้าแม่ไม่อยู่กรต่ออยู่กับป้าทองนะครับ “ แม่บอกกับผม ตอนนั้นผมเองก็ใจคอไม่ดีเหมือนกัน ผมกับแม้ใช้เวลาเดินทางมาจากกรุงเทพ สองวันโดยที่ผมกับแม่ไม่ด้ายกินอะไรเลย ไม่ใช่แม่ไม่ซื้อให้ผมนะครับแต่เป็นผมเองที่กลับเงินจะหมดมี่อยากให้แม่ลำบาก แม่พาผมมาอยู่กับป้าทอง พี่สาวของแม่
“พี่ทองฉันกับลูกจะขอมาอยู่กับพี่ได้มั้ยจ้ะ คือฉันไม่มีที่ไป”
“ เอ็งจะมายงขออยู่ทำไม บ้านข้าก็เหมือนบ้านเอ็ง ข้อกับเอ็งก็มีกันอยู่สองคน จะให้ทิ้งเอ็งได้ไงแก้ว แค่เอ็งกับหลานข้าเลี้ยงได้ “
“ กร เข้าไปจัดห้องรอแม่ก่อนนะแม่มีเรื่องจะคุยกับป้าทอง “ หลังจากที่แม่ผมบอกผมเองก็เดินจะไปจัดของแต่ไม่รู้ว่าห้องไหนเลยเดินกลับจะไปหาแม่แต่ผมได้ยินแม่คุยกับป้าว่า
“พี่ทอง แก้วเป็นโรคมะเร็งปากมดลูก แก้วอยากให้พี่รับไอ้กร เป็นลูกพี่จะได้ไมจ้ะ”
“ แล้ว กร มันรู้รึเปล่าว่าเอ็งเป็นโรคมะเร็ง “
“ ชันไม่ได้บอกหรอกจะ ไม่อยากให้ลูกกังวล”
“ โรคมะเร็งรักษาเดียวก็หาย แก้วข้ารู้ว่าเอ็งห่วงลูก”
“ มันไม่หายหรอกจ๊ะพี่มันระยะสุดท้ายแล้ว อย่างอื่นชันไม่ห่วงหรอกพี่ ชันห่วงก็แต่เจ้ากล้ามัน “
“ แม่ แม่เป็นอะไรหรอครับ “ตอนนั้นผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามะเร็งคืออะไร
“กร ต่อไปนี้ป้าทองจะเป็นแม่ของลูกอีกคนนะ “ ผมหันไปทางป้าทองป้าทองยิ้มให้ผม
“ ครับแม่ “
ผมกับแม่อยู่ที่บ้านของป้าทองโดยที่ผมเรียกป้าทองว่าแม่เหมือนกัน ผมกับแม่อยู่ด้วยกันที่บ้านของป้าทองได้2ปีแม่ผมก็จากได้ด้วยโรคมะเร็ง ผมเสียใจมากจากนั้นก็มีแต่แม่ทองมี่ดูแลผมส่งผมเรียนจนจบ เพราะเหตุผมนี้ที่ทำให้ผมเกลียดตำรวจเกลียดพ่อตัวเอง เกลียดไอ้เหี้ยกร
“ไงมึงนอนรอกูสบายมั้ย “ ไอ้กรเปิดประตูออกมา ผมไม่ได้พูดอะไรกับมัน
“กูโครตเหนื่อยเลยว่ะไหนมาให้กูกอดหน่อย” มันกระโดดมากอดผมที่เตียงแล้วจะหอมแก้มผมแต่ผมหันหน้าหนีก่อน
“ปล่อยกูไอ้เหี้ยเคน “ผมไม้พูดเปล่าใช้มือที่ทุกล็อกด้วยกุญแจมือ ฟาดที่หน้าอกของมัน
“กูว่าเรามาคุยเรื่องของเรากันดีกว่า “ ไอ้เคนมันจะคุยเรื่องที่ผมหนี้มันมาหนะหรอ ผมไม่คุยกับมันหรอก
“กูไม่มีเรื่องจะคุยกับตำรวจอย่างมึง ไอ้เคนที่กูเคยรู้จักมันตายไปตั้งนานแล้ว “ ผมไม่พูดเปล่ายั้งใช้มือฟาดที่อกมันเรื่อยๆ
“แรงมึงเยอะดีนิดี ในเมื่อพูดดีๆไม่รู้เรื่องกูจะได้มีออมแรง คุยกับมึงด้วยภาษากาย “ไอ้กรมันจับมือผมรับขึ้นบนหัวเตียง ผมเองก็พยายามดิ้นไม่ให้มันมาจับเนื้อต้องตัวผม ทุบ!! เหตุการณ์ที่ผมเองก็ไม่คาดคิดว่าไอ้เคนมันจะกล้าต่อยที่ท้องน้อยผม ผมนอนตัวงอนึ่งอยู่บนเตียงด้วยความจุก
“ ไงมึงสิ้นฤทธิ์สักที่ มึงคงคิดว่ากูไมกล้า ทำมึงเจ็บ มึงคิดผิด กูจะทำทุกอย่างให้มึงเป็นของกู “
“ไอ้ชาติชั่ว “ ผมด่ามันไป
“กูเลวได้มากว่าที่มึงคิด ไอ้กร มึงจะโทษกูไม่ได้นะ มึงทำให้กูไม่มีทางเลือก”
ไอ้เคยมันกระชากเสื้อผ้าของผมขาดรูดลุ่ยไปหมด แรงกระชากของมันทำให้ตัวผมเต็มไปด้วยรอยแดงจากการเสียดสี มันไม่รอให้ผมเปิดปากด่ามัน มันประปากผมด้วยปากของมัน ร่างกายเปลือยเปล่าของผมถูมันสร้างรอยแดงเป็นจั้มๆ หน้ารังเกลียด
“ มึงไม่ชอบนักใช่ไหม ไอ้อาชีพตำรวจ กูจะเอามึงในเครื่องแบบนี้แหล “
“ไอ้เลว อ้า !!!” ขณะที่ผมกำลังด่ามันมันรูดซิบออกแล้ว เอาแท่งเอ็นใหญ่ของมันเข้ามาในช่องทางรักของผม โดยไม่การเปิดทาง
“เจ็บ เอาออกไปไอ้เลว “ ไอ้เคนมันไม่ฟังผมและไม่รอให้ผมปรับตัว กระแทกใส่ผมไม่ยัง
“ อ้า อ่า อ่า อะ มึงยังฟิตเหมือนเดินเลยว่ะไอ่กร มึงจำไว้นะว่ากูนี้หละคือ ผัวของมึง “ ไอ้เคนมันครางออกมา กระแทกผมอย่างไม่ยัง ที่สำคัญมันไม่ได้ถอดเครื่องแบบเลยด้วยซ้ำ
“ อ้า เคน กู เจ็บ เบาๆหน่อย “ ผมพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง น้ำตาของผมไหลออกมาจากตาทั้งที่ผมไม่อยากให้ไอ้เคนมันเห็น
“ ไอ้ กร กูขอโทษ “มันหันมาสบตากลับผม
“ กูเจ็บ อย่าพึงขยาบได้มั้ยเคน “ผมขอร้องมัน ไอ้เคนมันก็หยุดกระแทกผม
“ กรมึงเป็นของกูนะ “
“อืม” ผมตอบรับมันเพราะผมเองก็คิดถึงความอบอุ่นของร่างกายของมัน สัมผัสของมัน ผมจะคิดว่าสะว่า เป็นเซ็กเฟรน
“ อ้า อะอ่า อ้า อ้า อื้มม อื้มมม อ้า อ้า “ผมกับไอ้เคนครางประสานกัน
ตับ ตับ ตับ ตับ เสียงแรงที่มันกระแทกบวกกับเสียงของโซ่ตวน ยิ่งทำให้ไอ้เคนกระแทกผมแรงขึ้น
“ อะ เคน แรงๆหน่อย กูเสียว “
“ ครางชื่อกูสิ “
“ อ้า!!! เคน เคน อ่าาา เคน มึงแรง ปะไปแล้ว “ ไอ้เคนมันกระแทกเร็วๆรัวใส่ผมไม่ยั้ง หลังจากที่ผมบอกมันก็เปลี่ยนมาเป็นกระแทกช้าแต่เน้นๆใสมาที่ผม
“อ้า อึก เคน กู ไม้ไหวแล้ว “ ไอ้เคนกระแทกผมรัวไม่ยั้งอีก เลือดที่อาบหว่างขาของผมไม่เป็นที่สนใจเรายังร่วมรักกันต่อ จนไอ้เคนมันก้มหน้าจะจูบผม แต่ผมหันหน้าหนีไม่ให้มันจูบ
“ ไอ้กรกูไม่ไหวแล้ว “ มันแทกใส่ผมอีกไม่นานก็ปล่อยน้ำรักเข้ามาในตัวผม ผมเองก็เหมือนกัน หลังจากนั้นผมนอนหอบอยู่บนเตียง เลือดน้ำรักต่างเปรอเปลือนกางเก้งของไอ้เคนมันถอดชุดของมันออกทั้งหมดก่อนที่จะถามผม
“ ไอ้กร กู ของมึงอีกที่นะ” มันพูดขนาดผมกำลังหอบ มันไม่รอคำตอบซุกไซ้ผมอีกครั้ง
“เคน หลังจากจบคืนนี้มึงปล่อยกูได้ไม่ “
“ ไม่ “
……………………………………………
กรมึงต้องเป็นของกู มาว่ากูจะใช้วิธีไหนกู ต่อให้กูทำร้ายมึงมึงก็ต้องเป็นของกู
โทษที่นะครับพอดีคอมไรท์พัง หนะ When I got senicr, rape {เมื่อผมโดนรุ่นพี่ข่มขืน Author : Fuchs의 미오 ( ฟุมิโอะ )
สวัสดีครับ ผม กราฟ เป็นเพื่อน เร็น ตอนนี้ผมกำลังเที่ยวที่จังหวัดเชียงใหม่ เย็นนี้ผมมีนัดกับ กร ครับ กรเป็นเพื่อนใหม่ที่พึ่งรู้จักกัน และเย็นนี้กร ชวนผมไปเที่ยวบาร์แห่งหนึ่งในตัวเมืองครับ
17.30 ตอนนี้ผมแต่งตัวเสร็จแล้วครับกำลังยืนรอ กร อยู่หน้าโรงแรม ไม่นาน กรก็เดินเข้ามาพร้อมกับผู้ชายอีกคน “ ไงกราฟรอเรานานไม “ กรถามผม “ ไม่นานหรอ แล้วนั้นใครหรอกร “ ผมตอบกร แล้วถามถึงผู้ชายอีกคนที่มากับกร แต่สายตาของผู้ชายคนนั้นกลับส่งสายตาไม่เป็นมิตรมายังผม “ ออลืมไปนี้ ไอ้เคน มันเป็นตำรวจ เพื่อนเราเองวันนี้มันจะขอไปด้วยนะ กราฟจะว่าอะไรไม “ กรถามผมด้วยความเกรงใจ “ ไม่เป็นไรหรอกไปหลายคนสนุกดี วัสดีเคนเรากราฟนะยินดีที่รู้จัก “ ผมพูดแนะนำตัวกับเคน เคนเป็นคนเหนือจริงหรือเปล่าผมไม่รู้เพราะเคนผิวออกโทนคนผิวเข้ม หุ้นก็ดีใช้ได้มีกล้ามหน้าอก แต่ผมไม่ได้ชอบหรอกนะผมเพราะผมชอบผู้หญิง แต่ผมกำลังสงสัยว่าทำไมเคนถึงส่งสายตาแบบนั้นใส่ผม “ วัสดีเราเคน ไปกันเถอะรีบไปรีบกินรีบกลับ “ เคนตอบกลับผมด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจ แล้วหันไปพูดกับกร ผมละสงสัยจริงๆว่าผมไปทำอะไรให้เคนเขาไม่พอใจ “ ขอโทษนะกราฟ ไอ้เคนเป็นแบบนี้ประจำแหละ เราไปกันเถอะ “ กรพูดให้ผมเข้าใจก่อนที่พวกผมจะเดินทางไปผับที่อยู่ไม่ไกลนัก . . . ผับใจการเมืองเชียงใหม่
สถานที่รื้นเริงแห่งนี้เป็นสถานที่ ที่นักท่องราตรีมากมายทั้งคนไทยและคนต่างประเทศ ต่างมารวมกันเพื่อเป็นที่พักผ่อนยอนใจ หาคู่นอนรวมไปถึงการมีเพศสัมพันธ์ และการขายบริการของผู้ชายและผู้หญิง “ เรานั้งโต๊ะนี้ดีมั้ยกราฟ “ โต๊ะที่กรถามเป็นโต๊ะธรรมดาที่ติดกับหน้าเวทีมีนักท่องราตรีมากมายที่เต้นตามจังหวะของเพลง ทีผับกำลังเปิด “ ไอ้กรกูว่าเราไปโซนVIP ดีกว่าว่ะคนมันเยอะกูไม่ชอบ “ เคนบอกความต้องการของตัวเองเพราะคนเยอะจริง “ ว่าไงครับกราฟ กราฟจะนั่งนี้หรือโซน VIP ดี “ กรถามความคิดเห็นจากผม “ ผมนั่งไหนก็ได้ครับ “ ผมบอกก็กรไป แต่เคนยิ่งส่งสายตาหงุดหงิดมาหาผม “ กูนั่งนี้แหละ ถ้ามึงอยากไปนั่งโซนVIP ก็แล้วแต่มึง “ กรพูดกับเคนแต่กับไม่ได้มองเคน พวกเราจึงเลือกนั่งที่โซนธรรมดา เคนก็เช่นกัน พวกเราเริ่มสั่งเหล้ามากินเรื่อยๆ จนผมรู้สึกมึนๆที่หัวผมคงเมาแล้วสินะ “ กราฟดื่มมากไปแล้วนะครับ “ หน้าจะเป็นเสียงของกรที่บอกผม “ ไมมม…เมา.. อย่า..มา..สั่ง…
เคน “ รู้ว่าตัวเองคออ่อนแล้วยังเสือก แดกเอาแดกเอา “ ผมกำลังต่อว่าเพื่อนใหม่ของไอ้กรไม่สิผมรู้สึกว่าไอ้กรอาจไม่คิดกับมันแค่เพื่อนแน่ๆ ผมไม่ชอบขี้หน้าไอ้กราฟนี้เลย ผมจะเหล่าอะไรให้ฟัง ผมกับไอ้กรเป็นเพื่อนกับตั้งแต่สมัยผมอยู่อนุบาลพวกผมสนิทกันมาก ผมกับไอ้กรเรียนด้วยกันจนถึง ม.6 เรื่องเกิดขึ้นในวันจบการศึกษา วันปัญฉิมนิเทศพวกเราทั้งกลุ่มมากินเหล้ากันที่บ้านผม พวกผมกินเหล้าจนไอ้กรเมา เมาแบบไปไม่เป็น ผมเลยอาสาพยุงมันมาที่ห้องนอนของผม ผมไม่ได้จะทำอะไรมัน แต่เมื่อมาถึงห้อง มันกับผลักผมลงเตียงและขึ้นคร่อมผม ผมเองก็งงอยู่เฉยๆ มันพูดกับผมว่า “ เป็น….เมีย…..พี่นะน้อง “ มันพูดครางยานคงพอความเมา แต่มันยังไม่พอซุกไซ้ที่คอผม ตอนแรกผมก็พยายามดันตัวมันออก กับเปลี่ยนไปกับสัมผัสที่ไอ้กรมอดให้ รวมถึงผมก็ชอบไอ้กรมาก่อนหน้านี้ ผมพริกตัวบนมาอยู่ด้านบนแล้วบอกกลับมันว่า “ ถ้ามึงอยากขนานนี้เดียวกูจะสนองให้ แต่มึงต้องเป็นเมียกู “ ผมพูดจบไม่รอช้าประกบปากมันด้วยปากผมใช้ลิ้นสอดส่องหาความหวานภายในปากของไอ้กร ไม่นานไอ้กรก็ผลักผมออก ผมถอกเสื้อและกางเก้งออก ตอนนั้นผมคิดแต่ว่าจะทำทุกอยู่ขอแค่ได้เอามัน ไอ้กรเห็นผมถอดเสื้อออก มันก็ถอดชุดของมันออกเช่นกันมันผลักผมลงเตียงอีกครั้ง “ น้อง…ต้อง…เป็นเมียพี่สิ “ ไอ้กรประกบปากผม ผมยอมรับไอ้กรจูบเก่งมาก ไอ้กรเลือนลงมาซุกไซ้ที่คอผม ผมปล่อยให้ไอ้กรทำเรื่อยๆ มันดูดเม้มยอดอกผมทั้งสองข้างมันดูดยอดยอกผมเหมือนหน้าอกของผู้หญิง ผมทนให้มันกระตุ้นอารมณ์ผมอีกไม่ไหวแล้ว ผมพริกตัวขึ้นครอมผมอีกครั้งกดจูบมันอย่างบ้าครั่ง สร้างรอยแดงเต็มคอมันไปหมด ดูดยอดอกมัน มันร้องครางออกมา กับคำว่า ดีมาก ผมสร้างรอยแดงจนมาถึงแท่งเอ็นของมัน ของมันก็จัดว่าใหญ่นะครับแต่ของผมหนะใหญ่กว่า ผมจับขามันให้แยกออกจากกัน ไอ้กรมันก็ดิ้นใหญ่ใช้เท้าถีบผมอย่างแรงจนตกเตียง ผมเองก็ทนไม่ไหวทั้งหงุดหงิดที่ไอ้กรมันทำร้ายผม ผมมองขึ้นไปบนเตียงไอ้กรกำลังจะหนี้ผม ผมวิ่งไปจับมันแต่มันยังดิ้งผมเริ่มโมโหใช้หมัดชกเข้าที่ท้องมันเต็มๆ มันคุกเข่าล้มลงไปกุมท้องอยู่กับพื้น ผมอุ้มมันกลับขึ้นมาบนเตียงจับขามันแยกออกจากกัน ผมถอกแท่นเอ็นยักษ์ของตัวเองแล้วเอาไปจอที่ปากช่องรักของไอ้กร ผมกระแทกเข้าในช่องทางรักด้วยความโกรธ
“ อ้า…………………. เอาออกไปกูเจ็บ ไอ้เคน “ สงไสสติมันกับมาแล้ว
“ ไม่ทันแล้ววะ เป็นเมียกูนะ “ ผมไม่รอคำตอบเร่งกระแทกใส่มันไม่ยั้ง ช่องทางรักของไอ้กร มันทั้งรัดทั้งดูดท่อนเอ็นผม ผมอดใจไม่ไหวกระแทกเข้าไม่ยั้ง
“ อ้า…อ้า ..อ้า. อ่าอะอออ๊ะอ้าอ่า “ ไอ้กรครางถี่ขึ้นผมเองก็กระแทกเร็วขึ้น แรงขึ้น แต่ผมยังไม่ปลดปล่อยเลยชะลอกระแทกช้าลง แต่ยังคงความแรง
“ อะ.. อะ ไอ้ เคนกูเสียว เร็วๆ “ กรกำลังต้องการผม
“ ครางชื่อกูสิ กร บอกกูสิว่ามึงต้องการอะไร “
“ อืม อะ เคน เคน ครับ ช่วย อ๊า กระ แทรก แรงๆ อ้า อะ “ ขณะที่ไอ้กรพูดผมก็กระแทกเข้าแรงๆถี่จนมันบอกว่าไกล้ออกผม ก็เร่งกระแทกยิ่งกว่าเดิมจนปลดปล่อย จนนั้นผมก็เริ่มระเลงบทรักอีกครั้ง จนกระทั้งรอบที่4 รอบสุดท้าย
“อะ อะ เคนกูไม่ไหวแล้ว “ ไอ้กรร้องบอกผมอย่างอ่อยแรง ก่อนจะหลับไป
หลังจากนั้นผมกับไอ้กรก็ตกลงคบกันเป็นแฟนได้สักระยะ แต่พอมันรู้ว่าผมสอบติดตำรวจ มันก็เริ่มตีตัวห่างผม ผมทำทุกอย่างเพื่อให้มันกลับมาหาผม ตลอด 4 ปี จนเหลือเพียงวิธีสุดท้ายที่ผมจะเลือกทำในวันนี้ 50 หลังจากที่เพื่อนใหม่ไอ้กรที่ชื่อว่า กราฟ เมาไม้รู้สติ ส่วนไอ้กรก็ออกไปคุยโทรศัพท์กับแม่ด้านนอก ผมโทรสั่งให้ ดาบเจมส์ ไปส่งไอ้หน้าอ่อนที่โรงแรมโดยไม่ได้บอกไอ้ กร ดาบเจมส์ไปได้ไม่นานไอ้กรก็เดินเข้ามา “ ไอ้เคน กราฟไปไหน” ไอ้กรเข้ามาก็ถามหาไอ้หน้าอ่อนทันที่ ผมอยากรู้ว่ามันมีดีอะไรนักหนา
“กูบอกดาบเจมส์ไม่ส่งแล้ว” ผมตอบมันไปด้วนน้ำเสียงนิ่งๆ
“มึงทำยังนี้ได้ไงว่ะ กราฟมากับกูก็ต้องกลับ กับกูดิ มึงทำแบบนี้หักหน้ากูชัดๆ” ไอ้กรเริ่มมีน้ำโห โวยวายไส้ผมใหญ่ว่าผมหักหน้ามัน
“มึงมีธุระต้องไปต่อกับกู กูเลยโทรบอกดาบเจมส์มารับมันไปส่ง “ ผมบอกความจริงกับมัน
“กู ไม่ มี ธุ ระ ต้อง ไป กับ มึง “ ไอ้กรเน้นที่ละคำชัดๆ ที่แสดงออกว่ามันจะไม่ไปกับผม
“ มึงต้องไปกับกู กร “ ผมบอกมันว่ายังไงมันก็ต้องไปกับผม
“ กูจะกลับบ้าน “ มันพูดจบมันก็เดินออกจากโต๊ะทันที่ ผมรีบเดินตามมันไปจับที่คอมือดึงไว้
“ ปล่อยกูไอ้เคน กูไม่รู้ว่ามึงจะเข้ามายุ่งในชีวิตกูอีกทำไม “ ไอ้กรพูดกับผมด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ มันเป็นประโยคที่ทำให้ผมน้อยใจอยู่นิดๆ
“ กูไม่มีวันออกจากชีวิตมึงหรอกร อย่าลืมสิว่า กูเป็น ผัว มึง “ผมเน้นคำว่า ผัว เพื่อมันจะจำได้ว่าเราเคยได้กัน
“ กูไม่เคย มีผัวเป็นตำรวจ กูจะกับบ้าน ปล่อยกู “ ไอ้สะบัดมือออกจากมือของผมของผมแล้ว แล้วหันหลังเดินหนีผมไป ผมไม่รอช้าใช้ผ้าเช็คหน้าที่มียาสลบชนิดอ่อน แบบดม ประกบจมูกของไอ้กร ไม่เกิน 2 วินาทีไอ้กรก็สลบไป ผมรับร่างโปร่งที่เต็มไปด้วยกล้ามแล้วแบกมันขึ้นบ่า ไอ้กรมันหนักมากครับ หนักยันกับควายผมรักมันได้ยังไง ผมแบกร่างมันมาที่รถแล้วขับรถไปที่บ้านพักตำรวจของผมที่อยู่คนละจังหวะ ผมเอามันมาไว้ที่ห้องนอนผมก่อนที่จะใช้ใส่กุญแจมือทั้ง2ข้อส่วนขาให้โซ่ตวนที่ได้จากห้องขัง ล็อกขาไว้ทั้ง2ข้าง ผมจะไม่ทำอะไรมันตอนมันที่ไม่มีสติ ผมจะให้มันรู้ว่ามันคิดผิดที่ทิ้งผมไป ผมจะไม่ใจดีกับมันอีก ไม่ว่ายังไงผมก็จะเอามันมาเป็นเมีย . . . . กร
ผมลืมตาขึ้นมาพบกับพบกับเพดานที่ไม่คุ้นตาแถมมีโซ่บ้าๆนี้ล็อกทั้งมือทั้งขา ผมไม่ด้วยตะโกนโวยวายอะไรเพาะผมรู้ว่าโวยวายไปก็เหนื่อยเปล่าสู่เก็บแรงไว้จักการไอ้คนที่เอามันมาล็อกผมไว้ดีกว่า ผมมองไปที่นาฬิกา เป็นเวลา 16.40 น. ผมเองก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าผมมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง แต่ที่ผมรู้คงไม่พ้นเป็นฝีมือของไอ้เคนหรอก เมือคืนไอ้เคนมันบอกว่าผมทิ้งมันไป ใช้ครับเป็นผมเองที่เป็นคนเดินออกมา แต่ถ้าผมไม่เดินออกมา ผมกลัว ผมกลัวว่ามันจะเป็นเหมือนพ่อผม สมัยผมยังเด็กครอบครัวผมมีความสุขมากเลยความ พ่อผมเป็นตำรวจส่วนแม่ผมเป็นแค่แม่บ้านถึงอย่างนั้นครับครัวของผมก็ไม่ได้ขัดสนอะไรจนมาช่วงหนึ่ง พ่อผมจากคนที่ดีใจ ไม่เคยดุลูกดุเมียก็เปลี่ยนไป พ่อผมชอบดุแม่ของผมว่า แม่ของผมนั้นใช้เงินสุลุยสุร่ายไม่รู้จักเก็บเงิน ทั้งที่แม่ของผมนั้นเป็นคนที่ไม่ค่อยที่จะใช้เงินเพราะรู้ว่าพ่อเหนื่อยกว่าจะได้เงินมาแต่ละบาท ขนาดแม่อยากเสริมสวยตัดผมก็ยังไม่ไปทำเพราะกลัวว่าเงินจะไม่พอให้ผมไปโรงเรียน ผมรักแม่ของผมมากเพราะแม่ยอมที่จะอดขอแค่คนให้ครอบครับอิ่ม บางที่ผมก็เห็นแม่มากินอาหารที่เหลือจากผมและพ่อกิน ผมเห็นอย่างนั้นแล้วก็สงสารแม่ แต่แม่ไม่เคยแม้แต่จะบ่นหรือเถียงพ่อเลย ส่วนพ่อเองก็บ่นทุกวันว่าผมกับแม่ใช้เงินไม่ประหยัดจากนั้นพ่อก็ไม่ให้เงินแม่เก็บไว้อีกเลย พ่อบางที่ก็กับบ้านบ้างไม่กลับบ้าง จนวันนึ่งผมทนเห็นแม่ผมทุกมรมานไม่ไหวอยากให้แม่ระบายบ้าง ผมเลยถามแม่ว่า
“ แม่ครับพ่อไปไหนครับทำไมไม่กลับบ้านมาหากร”
“ พ่อของกรทำงานอยู่ไงครับ “
“ แม่กับพ่อเจอกันไดไงครับ “
จากนั้นแม่ก็เล่าให้ผมฟังว่า พ่อกับแม่ผมเป็นพนักงานบริษัทเดียวกัน พ่อผมเป็นคนหล่อมีสาวในโรงงานหลายคนที่แอบชอบ แต่แม่ผมไม่ได้ชอบพ่อผมหรอกนะ พ่อผมต่างหากที่ให้ขนมจีบแม่ผมทุกวันจน แม่ผมรัก จากนั้น 2 ปี พ่อกับแม่ผมไม่ได้แต่งงานกันนะครับแต่อยู่กินด้วยกัน มีวันหนึ่งที่พ่อผมมาบอกแม่ผมว่า แอบไปสอบได้เป็น ตำรวจนายสิบ อยากให้แม่ผมลาออกจากงานมาเป็นแม่บ้านที่แรกแม่ผมก็ไม่ยอมจนกะทั้งมีผม แม่ผมเลยออกจากงาน เงินเดือนทุกบาทของพ่อแม่จะเป็นคนเก็บไว้ ซื้อของที่จำเป็นภาคในบ้าน เท่าที่ผมฟังแม่ผมก็รู้สึกว่าแม่กับพ่อผมรักกันดี แต่ทำไมพ่อถึงเปลี่ยนไป ผ่านจากที่แม่เล่าให้ผมฟังไป สองสามวันก็มีผู้หญิงคนหนึ่งอุ้มท้องเดินมาบ้านผม บอกกับผมว่ามาหาแม่ผม ผู้หญิงคนนั้นมาบอกกับแม่ผมว่า เธอท้องกับพ่อผม เธออยากให้แม่ของผมเลิกกับพ่อของผมเพื่อเห็นแก่ลูกให้ท้องของเธอ
“ เห็นแก่ตัว เห็นแก่ตัวชัดๆ แล้วผมละใช่ลูกของพ่อหรอ “ผมด้ายแต่คิดในใจ
แม่ก็อึ่งนิดนึงแล้วบอกให้ผู้หญิงคนนั้นโทรเรียกพ่อผมมา พอพ่อของผมมาถึง แม่ของผมก็บอกพ่อของผมว่า
“ พี่เดช แก้วจะขอไปจากพี่เดชเอง พี่เดชเองก็ดูแลหญิงคนนี้กับเด็กนะจ้ะ ส่วนเจ้ากรพี่ไม่ต้องเป็นห่วง ลูกคนเดียวแก้วเลี้ยงคนเดียวได้ “ แม่ผมพูดก่อนที่พ่อผมจะพูดอะไร แม่พูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเฉย ไม่ได้อาลัยอาวรณ์ หรือ ห้ามไม่ให้พ่อไปเพราะแม่ไม่อยากให้เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ แม่มีเพียงน้ำตาที่ไหลออกจากตา
“ แก้ว พี่ขอโทษ “ แม่ผมได้แต่ยิ้มแล้วเรียกผมออกไป “ กรเราไปเถอะลูก “ ผมจำวันๆนั้นได้ดีผมกับแม่ออกจากบ้านโดยที่มีเงินติดตังแค่ 300 แม่พาผมขี่รถจากกรุงเทพมาเชียงใหม่ ที่เป็นบ้านเกิดของแม่โดยขี่รถไฟไป แม่บอกกับผมว่า
“ กรถ้าวันหนึ่งไม่มีแม่ กรต้องอยู่ให้ด้ายนะลูก “แม่ของผมบอกกับผม
“ ไม่เอากรจะอยู่กับแม่ “ ผมงอแงระหว่างขี่รถไฟ
“ แม่อยู่กับกรไม่ได้ตลอดเวลานะครับ ถ้าแม่ไม่อยู่กรต่ออยู่กับป้าทองนะครับ “ แม่บอกกับผม ตอนนั้นผมเองก็ใจคอไม่ดีเหมือนกัน ผมกับแม้ใช้เวลาเดินทางมาจากกรุงเทพ สองวันโดยที่ผมกับแม่ไม่ด้ายกินอะไรเลย ไม่ใช่แม่ไม่ซื้อให้ผมนะครับแต่เป็นผมเองที่กลับเงินจะหมดมี่อยากให้แม่ลำบาก แม่พาผมมาอยู่กับป้าทอง พี่สาวของแม่
“พี่ทองฉันกับลูกจะขอมาอยู่กับพี่ได้มั้ยจ้ะ คือฉันไม่มีที่ไป”
“ เอ็งจะมายงขออยู่ทำไม บ้านข้าก็เหมือนบ้านเอ็ง ข้อกับเอ็งก็มีกันอยู่สองคน จะให้ทิ้งเอ็งได้ไงแก้ว แค่เอ็งกับหลานข้าเลี้ยงได้ “
“ กร เข้าไปจัดห้องรอแม่ก่อนนะแม่มีเรื่องจะคุยกับป้าทอง “ หลังจากที่แม่ผมบอกผมเองก็เดินจะไปจัดของแต่ไม่รู้ว่าห้องไหนเลยเดินกลับจะไปหาแม่แต่ผมได้ยินแม่คุยกับป้าว่า
“พี่ทอง แก้วเป็นโรคมะเร็งปากมดลูก แก้วอยากให้พี่รับไอ้กร เป็นลูกพี่จะได้ไมจ้ะ”
“ แล้ว กร มันรู้รึเปล่าว่าเอ็งเป็นโรคมะเร็ง “
“ ชันไม่ได้บอกหรอกจะ ไม่อยากให้ลูกกังวล”
“ โรคมะเร็งรักษาเดียวก็หาย แก้วข้ารู้ว่าเอ็งห่วงลูก”
“ มันไม่หายหรอกจ๊ะพี่มันระยะสุดท้ายแล้ว อย่างอื่นชันไม่ห่วงหรอกพี่ ชันห่วงก็แต่เจ้ากล้ามัน “
“ แม่ แม่เป็นอะไรหรอครับ “ตอนนั้นผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามะเร็งคืออะไร
“กร ต่อไปนี้ป้าทองจะเป็นแม่ของลูกอีกคนนะ “ ผมหันไปทางป้าทองป้าทองยิ้มให้ผม
“ ครับแม่ “
ผมกับแม่อยู่ที่บ้านของป้าทองโดยที่ผมเรียกป้าทองว่าแม่เหมือนกัน ผมกับแม่อยู่ด้วยกันที่บ้านของป้าทองได้2ปีแม่ผมก็จากได้ด้วยโรคมะเร็ง ผมเสียใจมากจากนั้นก็มีแต่แม่ทองมี่ดูแลผมส่งผมเรียนจนจบ เพราะเหตุผมนี้ที่ทำให้ผมเกลียดตำรวจเกลียดพ่อตัวเอง เกลียดไอ้เหี้ยกร
“ไงมึงนอนรอกูสบายมั้ย “ ไอ้กรเปิดประตูออกมา ผมไม่ได้พูดอะไรกับมัน
“กูโครตเหนื่อยเลยว่ะไหนมาให้กูกอดหน่อย” มันกระโดดมากอดผมที่เตียงแล้วจะหอมแก้มผมแต่ผมหันหน้าหนีก่อน
“ปล่อยกูไอ้เหี้ยเคน “ผมไม้พูดเปล่าใช้มือที่ทุกล็อกด้วยกุญแจมือ ฟาดที่หน้าอกของมัน
“กูว่าเรามาคุยเรื่องของเรากันดีกว่า “ ไอ้เคนมันจะคุยเรื่องที่ผมหนี้มันมาหนะหรอ ผมไม่คุยกับมันหรอก
“กูไม่มีเรื่องจะคุยกับตำรวจอย่างมึง ไอ้เคนที่กูเคยรู้จักมันตายไปตั้งนานแล้ว “ ผมไม่พูดเปล่ายั้งใช้มือฟาดที่อกมันเรื่อยๆ
“แรงมึงเยอะดีนิดี ในเมื่อพูดดีๆไม่รู้เรื่องกูจะได้มีออมแรง คุยกับมึงด้วยภาษากาย “ไอ้กรมันจับมือผมรับขึ้นบนหัวเตียง ผมเองก็พยายามดิ้นไม่ให้มันมาจับเนื้อต้องตัวผม ทุบ!! เหตุการณ์ที่ผมเองก็ไม่คาดคิดว่าไอ้เคนมันจะกล้าต่อยที่ท้องน้อยผม ผมนอนตัวงอนึ่งอยู่บนเตียงด้วยความจุก
“ ไงมึงสิ้นฤทธิ์สักที่ มึงคงคิดว่ากูไมกล้า ทำมึงเจ็บ มึงคิดผิด กูจะทำทุกอย่างให้มึงเป็นของกู “
“ไอ้ชาติชั่ว “ ผมด่ามันไป
“กูเลวได้มากว่าที่มึงคิด ไอ้กร มึงจะโทษกูไม่ได้นะ มึงทำให้กูไม่มีทางเลือก”
ไอ้เคยมันกระชากเสื้อผ้าของผมขาดรูดลุ่ยไปหมด แรงกระชากของมันทำให้ตัวผมเต็มไปด้วยรอยแดงจากการเสียดสี มันไม่รอให้ผมเปิดปากด่ามัน มันประปากผมด้วยปากของมัน ร่างกายเปลือยเปล่าของผมถูมันสร้างรอยแดงเป็นจั้มๆ หน้ารังเกลียด
“ มึงไม่ชอบนักใช่ไหม ไอ้อาชีพตำรวจ กูจะเอามึงในเครื่องแบบนี้แหล “
“ไอ้เลว อ้า !!!” ขณะที่ผมกำลังด่ามันมันรูดซิบออกแล้ว เอาแท่งเอ็นใหญ่ของมันเข้ามาในช่องทางรักของผม โดยไม่การเปิดทาง
“เจ็บ เอาออกไปไอ้เลว “ ไอ้เคนมันไม่ฟังผมและไม่รอให้ผมปรับตัว กระแทกใส่ผมไม่ยัง
“ อ้า อ่า อ่า อะ มึงยังฟิตเหมือนเดินเลยว่ะไอ่กร มึงจำไว้นะว่ากูนี้หละคือ ผัวของมึง “ ไอ้เคนมันครางออกมา กระแทกผมอย่างไม่ยัง ที่สำคัญมันไม่ได้ถอดเครื่องแบบเลยด้วยซ้ำ
“ อ้า เคน กู เจ็บ เบาๆหน่อย “ ผมพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง น้ำตาของผมไหลออกมาจากตาทั้งที่ผมไม่อยากให้ไอ้เคนมันเห็น
“ ไอ้ กร กูขอโทษ “มันหันมาสบตากลับผม
“ กูเจ็บ อย่าพึงขยาบได้มั้ยเคน “ผมขอร้องมัน ไอ้เคนมันก็หยุดกระแทกผม
“ กรมึงเป็นของกูนะ “
“อืม” ผมตอบรับมันเพราะผมเองก็คิดถึงความอบอุ่นของร่างกายของมัน สัมผัสของมัน ผมจะคิดว่าสะว่า เป็นเซ็กเฟรน
“ อ้า อะอ่า อ้า อ้า อื้มม อื้มมม อ้า อ้า “ผมกับไอ้เคนครางประสานกัน
ตับ ตับ ตับ ตับ เสียงแรงที่มันกระแทกบวกกับเสียงของโซ่ตวน ยิ่งทำให้ไอ้เคนกระแทกผมแรงขึ้น
“ อะ เคน แรงๆหน่อย กูเสียว “
“ ครางชื่อกูสิ “
“ อ้า!!! เคน เคน อ่าาา เคน มึงแรง ปะไปแล้ว “ ไอ้เคนมันกระแทกเร็วๆรัวใส่ผมไม่ยั้ง หลังจากที่ผมบอกมันก็เปลี่ยนมาเป็นกระแทกช้าแต่เน้นๆใสมาที่ผม
“อ้า อึก เคน กู ไม้ไหวแล้ว “ ไอ้เคนกระแทกผมรัวไม่ยั้งอีก เลือดที่อาบหว่างขาของผมไม่เป็นที่สนใจเรายังร่วมรักกันต่อ จนไอ้เคนมันก้มหน้าจะจูบผม แต่ผมหันหน้าหนีไม่ให้มันจูบ
“ ไอ้กรกูไม่ไหวแล้ว “ มันแทกใส่ผมอีกไม่นานก็ปล่อยน้ำรักเข้ามาในตัวผม ผมเองก็เหมือนกัน หลังจากนั้นผมนอนหอบอยู่บนเตียง เลือดน้ำรักต่างเปรอเปลือนกางเก้งของไอ้เคนมันถอดชุดของมันออกทั้งหมดก่อนที่จะถามผม
“ ไอ้กร กู ของมึงอีกที่นะ” มันพูดขนาดผมกำลังหอบ มันไม่รอคำตอบซุกไซ้ผมอีกครั้ง
“เคน หลังจากจบคืนนี้มึงปล่อยกูได้ไม่ “
“ ไม่ “
……………………………………………
กรมึงต้องเป็นของกู มาว่ากูจะใช้วิธีไหนกู ต่อให้กูทำร้ายมึงมึงก็ต้องเป็นของกู
หลังจากผ่านคืนที่โหดร้าย ผมลืมตาขึ้นมาเจอเพียงเพดานสีขาวลายเรียบ ผมพยายามลุกขึ้นจากเตียงอย่างทุลักทุเล มองดูรอบห้อง เพื่อมองหาไอ้คนที่ผมให้ร่างกายของผมเจ็บปางตาย  แต่สิ่งที่ผมเห็นคือถ้วยข้าวต้มและยาแก้ปวดที่ข้างถ้วยมีโน๊ตติดอยู่

{ กูไปทำงานก่อนแล้วกูจะรีบกลับไปหา กินข้าวต้มแล้วมึงอย่าลืมกินยานะ }
ผมอ่านโน้ตที่มันทิ้งไว้ให้พร้อมคำนึงคิดถึงสิ่งที่มันทำ

“ นี่หรอว่ะ สิ่งที่มึงบอกว่ารักกูนัก รักกูหนา “ ผมพูดคนเดียวเหมือนคนบ้าเนาะ  สิ่งที่ผมคิดคือ ทำไมแค่ลางานแค่วันเดียวดูแลผมที่ป่วยเพราะมันเป็นคนทำไม่ได้  ความจริงคือผมไม่ได้สำคัญอะไรกับมันเลยใช่ไหม

ผมกินข้าวต้มที่มันทำไว้ให้ ส่วนพวกโซ่กุญแจมือมันเอาออกตั้งแต่ที่มันจับผมเย็ดแล้ว พอผมกินข้าวต้มเสร็จผมรวบรวมแรงที่มีลุกขึ้นจากเตียง ยิบกระเป๋าเป้ของผมแล้วเดินออกจากห้องนอนของไอ้เคน ตอนที่ผมเดินออกมานั้นมันก็มีอาการแสบเล็กน้อย ผมเองก็ไม่ได้ปลอกบางหรืออ่อยแอ อะไรมากนัก ผมเดินออกมาจากบ้านพักราชการ  พอออกมามันกลับเป็นสถานีตำรวจครับ

ผมเดินออกอย่างไม่ได้กลัวอะไรจนมาถึงหน้าสถานีตำรวจ ผมนั่งรอที่ป้านรถเมย์อยู่นานไม่นาน ก็มีรถสองแถวขี่ผ่านมา ผมเลือกที่จะโปกรถสองแถวคันนั้น  ผมไม่รู้หรอกครับว่าที่นี้ที่ไหนแต่ผมก็ต้องออกจากที่นี้ให้เร็วที่สุด  ผมขึ้นรถสองแถวคันนั้นทั้งๆที่ไม่รู้จุดหมายปลายทาง ผมลองลวงหาเงินในกระเป๋าดูผมมีเงินติดตัวเองไม่กี่บาทเองครับ  นี้หละหนาชีวิตผม
.
.
.
.
ผมนั่งรถสองแถวไปไกลจากสถานีตำรวจมาได้ค่อนข้างไกลแล้วครับ แต่รถสองแถวคันนี้ก็ด้ายชะรอความเร็วลง ผมไม่ได้สงสัยหรอกผมเคาอาจจะจอดรับผู้โดยสาร แต่ที่ผมต้องตกใจคือ คนขับไม่ได้จอดรับผู้โดยสารแต่อย่างไร แต่ข้างหน้าเป็นด่านตำรวจ สิ่งที่ผมกังวลคือมันคงจะไม่มีไอ้เหี้ยเคน รถสองแถวคันที่ผมขี่ต่อแถวเพื่อรับการตรวจ

“ กูเคยบอกมึงแล้วใช้ไมว่าอย่าคิดหนี !!! “ แล้วสิ่งที่ผมกลัวก็เป็นจริง ผู้โดยสารคนอื่นต่างแตกตื่นที่อยู่ดี มีตำรวจวิ่งเข้ามาในรถแล้วกระชากผมลงรถ

“กูไม่ลง “ ผมพยายามยื้อเอาไว้สุดชีวิต แต่ด้วยร่างกายที่ไม่แข็งแรงของผมทำให้ปลิวไปตามแรงกระชากของมัน

“ กูอุส่าใจดีปล่อยมึงไว้คนเดียว ฮึ สงสัยกูจะทำแรงไม่พอ มึงเลยมีแรงหนีกู “ หลังจากลงมาจากรถสองแถวไอ้เคนทำแสดงสีหน้าโกรธผม

“ เคนกูขอร้องอยุดเถอะ “ ผมมองหน้ามันแล้วขอร้องออกไป

“ ไม่ “ หลังจากมันตอบผมมันก็ดึงผมไปที่ด่านตำรวจ

“ ดาบเจมส์ วันนี้อยู่เวรกัน จ่าดำสองคนนะ ผมมีธุระ “ พอมันพูดจบก็พาผมที่รถมอเตอร์ไซร์ของตำรวจ

“ กูไม่ขึ้น “ ผมพูดแล้วหันหลังให้มัน

“ ได้..ถ้ามึงให้ขึ้นกูจะไปบอกกับน้าทองว่ามึงเป็น เมีย กู “ ไอ้เคนมันเอาเรื่องที่ผมมีอะไรกับมันมาต่อลองกับผม ผมเองก็ไม่ได้กลัวอะไรกับคำขู่ของมันเพราะแม่ทอง เองก็รู้รสนิยมของผมแล้วต้องเชื่อคำพูดของผมมากกว่า คำพูดของไอ้เคนแน่นอน

“ แล้วแต่มึง “ผมพูดออกมาอย่างไม่แคร์มัน

“ ถ้ามึงไม่ขึ้น กูจะจูบมึงตรงนี้หละ “ มันไม่พูดเปล่าทำท่าจะลงมาจากรถ

“ กูขึ้นแล้ว “ ผมรีบพูดเพราะผมรู้ว่ามันทำจริง

“กอดกูแน่นๆ”มันบอกกลับผม

“มึงฝันไปเถอะ” พอผมพูดจบไอ้เหี้ยเคนเองก็ขับรถออกตัวเองแรง จนผมเองที่ตอนแรกบอกว่าจะไม่กอดมัน กับกอดมันอย่างแน่น

ตลอดทางผมสองคนไม่ได้พูดอะไรกันจนรถมาจอดถึงบ้านพักของมัน

“ลง “มันพูดกับผมคำเดียวสั้นๆ แต่ผมลงจากรถได้ไม่นานมันก็กระชากขึ้นห้องอีกครั้ง

“มึงบอกกู ไม่เป็นหรอว่ะ อะไรๆก็เอาแต่กระชากกู” ผมพูดไปเพราะความโมโห

“เออ กูบอกมึงแล้วมึงเคยฟังกูไม่กร” มันเองก็ดูท่าทางโมโหเหมือนกัน

“ เคนกูว่าเราต้องคุยกันแบบจังจังแล้วว่ะ “ผมพยายามใจเย็นลงเพราะถ้าคุยกันด้วยอารมณ์ก็มีแต่ผมนี้แหละที่จะเสียเปรียบ

“เออกูก็ว่าอย่านั้นหละ “ไอ้เคนเองก็คิดเหมือนผม

“ เคนกูยอมรับว่ากูรักมึงแต่กูคงรักมึงไม่ได้ว่ะ “

“ กรกูรักมึงมากนะกูอยากรูว่าทำไมมึงถึงรักกูไม่ได้ แล้วตอนจบ ม.ปลายมึงหนีกูไปทำไม”

“ ที่กูรักมึงไม่ได้เพราะกูกลัวว่ะ และที่กูหนีมึงไปก็เพราะกูไม่อยากให้มึงมายึดติดอยู่แค่กู “

“ กูไม่เข้าใจมึง บอกว่ารักกูแต่อยากให้กูมีคนใหม่ แล้วที่มึงบอกว่ากลัว...กูไม่เข้าใจว่ามึงกลัวอะไร “

“มึงไม่จำเป็นต้องเข้าใจหรอก”

“แต่มึงเป็นของกูนะกร “

“ หยุดเถอะว่ะ ยิ่งอยู่กันไปแบบนี่เราสองคนยิ่งเจ็บ “

“ไม่มีวัน”ไอ้เคนหลังจากที่มันพูดแล้วมันก็ผลักผมลงเตียง

“มึงเป็นของกู หัวใจมึงเป็นของกู กูจะไม่ปล่อยให้มึงไปไหน”เคนพูดด้วยอารมณ์โมโหจัด

***** 25% *****

“ ไอ้เคน อะ อ้า อย่า “ เคนขึ้นครอมตัวกรก่อนที่จะดูดยอดอกที่มีผ้าบางๆกันอยู่อย่างแรง

“ ร้องเข้าไปเถอะมึง มึงเจ็บมึงก็จำเอาไว้ด้วยว่ากูเป็นผัวมึง “ เคนกระชากเสื้อตัวบางออกจากร่างกร จนกระดุมเสื้อหลุดทั้งแผง แรงเสียดสีทำให้ตัวกรแดงทั้งตัว

“ เคนกูยอมแล้ว กูเจ็บมึงเลิกทำอะไรแบบนี้สักที อึกกก “ กรยังพูดไม่ทันจบ เคนดึงกระชากผมกรก่อนจะประกบจูบอย่างรุนแรง จนมีเลือดซึมออกจากมุมปาก

“ ไอ้เคนกูเจ็บ อึก โอ๊ยยยย “ เคนไม่ได้พูดอะไร ดึงกระชากกางเกงโดยที่ไม่ปล่ดเข็มขัดที่เอวออก ทำให้เป็นแผลถลอกที่เอว เคนไม่สนใจว่ากรจะเจ็บอะไรทั้งนั้นยังจับขาของกรแยกออกจากกัน

“ พูดดีๆ..ไม่รู้เรื่องใช่มั้ย...ได้ “ เคนถอยกางเกงของตัวเองออกแล้วเดินเข้ามาครอมอีกครัง จับขาของกรแยกออกจากกัน นำแท่งเอ็นอันใหญ่ที่แข็งตัวเต็มที่มาจอที่ช่องทางรักของกร ในขณะที่กรใช้แรงที่มีขยาบหนีขึ้นไปบนหัวเตียง

“มึงจะหนี กูไปไหน กร “ เคนจับเอวของกรล็อกไว้กลับเตียงก่อนที่จะกระแทกเข้าไปให้ช่องทางรักจนมิดดามโดยที่ไม่มีการเปิดช่องทางรักก่อน ทำให้ช่องทางรักที่บวมอักเสพอยู่ก่อนนั้นซีกขาดมีเลือกซึกออกมา

“ อ่า......กูเจ็บ เคน อึก “ กรมีน้ำตาไหลออหมาเพราะความเจ็บปวด กรยังไม่ทันได้ปรับตัวกรก็กระแทกเข้าออกอย่างรุนแรงจนทำให้เตียงนอนโยกไปกระทบกับผนัง จนเกิดเสียงดัง ความโมโหของเคนยังไม่หยุดแค่นั้น เคนดึงกรขึ้นมาให้ท่าอุ้มแตง ท่านี้ทำเอากรแทบครั่ง เพราะแท่งเอ็นของเคนจะเข้าช่องทางรักของกรมากกว่าปกติ

“ เคน กู เสียว อะ แรง ระ แรง อึ “

“ ฮึ ครางชื่อกูสิ อ้า อึก แม่งขนาดบมยังดูดน้องกูขนาดนี้ อ้า “

“อ้า....เคน... เคน.. แรง. .ระ.แรง.. กู จะ ไม่ ไหว “ กรครางหวานดัวความเสียวส่าน

“ บอกกูสิ ใครผัวมึง “

“ .... “ กรเลือกที่จะไม่ตอบคำถามของคำถามของเคน

“ ตอบกูสิ “ เคนเค้นหาคำตอบด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด และลดความถี่ในการกระแทกลง

“ อ้า เคน มึง อย่าอะ แกล้ง “ กรพูดด้วยความขัดใจ

“ มึงก็ ขย่มสิ กร เอาสิ อึม อย่างนั้น “ กรทนไม่ไหว ขย่มแท่งเอ็นของเคนอย่าเอาเป็น เอาตาย

“ ใครผัวมึง “ เคนถามอีกครั้ง

“...” กรเงียบอีกครั้ง แต่ยังขย่มแท่งเอ็นของเคนไม่หยุด

“ มึงจะตอบไม อึก “ เคนพูดจบพร้อมกระแทกสวนการขย่มของกร

“ อะ เคน อย่า อ้า อะ เคน กู มะ ไหว “ เคนกระแทกเข้าออกอย่างเร็วเพราะรู้ว่ากร ใกล้จะปลดปล่อย

“ ตอบ กู มา “ เคนยังกระแทกสวยถี่ยิบ ก่อนที่กรจะปลดปล่อย เคนใช้มือกำแกนกายของกรไว้แน่น

“ เคนกูทรมาน อะ “

“ตอบกูมาสิกร “

“ มะ มึง ไง อ้า “

“ มึงไหน “ เคนไม่พูดเปล่ากระแทกแท่งเอ็นไม่หยุด

“ มึงไง ปะ ปล่อยกูซักที อ้า “

“ พร้อมกัน “ เคนยังไม่ปล่อยมือแต่กระแทก ลัวๆไม่น่าก็ปลดปล่อยน้ำขาวสีขุนเข้าไปในช่องทางรักของกร และ คายมือออกให้ กร ปลดปล่อย ทั้งสองคนนอนหอบกันใหญ่

“ กร กู ขอ อีกนะ “

“ไม่มมมม....เอา..อ้า “
. . . เรื่องเสียวซีรีย์เกย์ รัก กามรมย์ http://www.tunwalai.com/story/238309 . เล่าเรื่องเสียวเกย์ รัก กามรมย์ http://www.tunwalai.com/story/234926/