นิยายวาย “พิศวาสรัก พญานาคราช”
ไม่ว่าชาตินี้เจ้าจะเกิดเป็นชาย ...แต่รักของข้ามิเคยเสื่อมคลาย
ข้าจะรักเจ้าไปทุกภพทุกชาติไป ความตายมิอาจพรากรักของเราสองได้
ข้าจะรักเจ้าไปทุกภพทุกชาติไป ความตายมิอาจพรากรักของเราสองได้
นวนิยายวาย แนวเร้นลับกับความเชื่อที่มียาวนานของคนไทย “พญานาค”
เรื่องราวลึกลับซับซ้อน..ที่อ่านแล้วจะนอนไม่ได้ ต้องอ่านต่อไปจนจบ ... ครบทุกรสชาติหวาน อิน ฟิน อิโรติก สนุก
โดยธรรมสิริ
เรื่องราวลึกลับซับซ้อน..ที่อ่านแล้วจะนอนไม่ได้ ต้องอ่านต่อไปจนจบ ... ครบทุกรสชาติหวาน อิน ฟิน อิโรติก สนุก
โดยธรรมสิริ
.
วิธีการโหลด E-Book “พิศวาสรัก พญานาคราช”
1. ไปที่เว็บไซต์www.mebmarket.com 2. ในหน้าเว็บด้านบน จะมีช่องค้นหา พิมพ์คำว่า “ธรรมสิริ” 3. จะปรากฏนวนิยายมากมาย ฝีมือการประพันธ์ของ ธรรมสิริ อาทิเช่น
1. ไปที่เว็บไซต์www.mebmarket.com 2. ในหน้าเว็บด้านบน จะมีช่องค้นหา พิมพ์คำว่า “ธรรมสิริ” 3. จะปรากฏนวนิยายมากมาย ฝีมือการประพันธ์ของ ธรรมสิริ อาทิเช่น
1.My Husband : ผู้ชายคนนี้สามีผม
นวนิยายแนวแก้แค้น ฉุด ลาก กระชาก จับกด ปล้ำสุดท้ายก็รักกัน ฟินมากเรื่องนี้
2. My Police My Love ตำรวจหื่น
นิยายเรื่องราวของตำรวจหนุ่มสุดหื่นที่เผลอมีอะไรกับหนุ่มน้อย นำมาซึ่งเรื่องราวต่างๆ
3. ผู้ชายบำเรอสวาท
นิยายสุดดาร์ค เรื่องราวของหนุ่มหล่อถูกจับไปขายตัวในซ่องเกย์นี่มันคือนรก
4.พี่ชาย สายหื่น
เมื่อลูกติดของภรรยาใหม่ของพ่อ มาอยู่ที่บ้านด้วย...การกลั่นแกล้งแบบหื่นๆ จึงเกิดขึ้น สะใจจริงๆ
5.ชัก...จะรักซะแล้ว (เพื่อนหื่น)
เพื่อนรักที่หื่นมาก ที่เผลอมีใจให้กันโดยไม่ได้ตั้งใจและมากมายด้วยอารมณ์พิศวาส
6. กลรัก เกมกามรมย์
เกมส์หื่น ที่ต้องออกตามหาหนุ่มน้อยสดใสกระชากความบริสุทธิ์ ได้แล้วทิ้ง เหยื่อต่อไปอาจเป็นคุณ
7. จำเลยพิศวาส
เรื่องราวของชายหนุ่มที่ถูกรังแกในอดีตและผ่านไปสิบปีเขาโตเป็นหนุ่มและรวยมาก และเขาก็กลับมาแก้แค้นและเหยื่อในการแก้แค้นสวาทคือเด็กหนุ่มคนนั้นนั่นเอง ...เสร็จแน่
8 .My Teacher My Love (ครูหล่อ ขอเป็นแฟน)
นวนิยายรักโรแมนติกซ์ อิโรติกสุดฟิน ดราม่าสนุกครบทุกอารมณ์ อ่านแล้ววางไม่ลง
นิยายวาย “พิศวาสรัก พญานาคราช” ไม่ว่าชาตินี้เจ้าจะเกิดเป็นชาย...แต่รักของข้ามิเคยเสื่อมคลาย
ข้าจะรักเจ้าไปทุกภพทุกชาติไป ความตายมิอาจพรากรักของเราสองได้นวนิยายวาย แนวเร้นลับกับความเชื่อที่มียาวนานของคนไทย “พญานาค”ครบทุกรสชาติ หวาน อิน ฟิน อิโรติก สนุก
พิศวาสรักพญานาคราช
โดยธรรมสิริ
∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞
“ช่วยข้าด้วย ช่วยข้าด้วย”
เสียงตะโกนขอความช่วยเหลือสุดวิเวกวังเวงดังก้องเข้ามาในหู ทำให้คนที่ได้ยินขนลุกซู่ไปทั้งตัว
“ช่วยข้าด้วย ช่วยข้าด้วยสิริภัทรนาคี ช่วยข้าด้วย”
นทีตกใจอีกครั้ง สิ่งที่เขาได้ยินไม่ใช่หูแว่วแน่นอนและดูท่าคงจะมีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่ได้ยิน
"แม่ครับ...ข้างหน้ามีอะไรนะจอดรถก่อนได้ไหมครับ"
นทีพูดขึ้นมา เมื่อมองไปข้างหน้ามีผู้คนจำนวนมากกำลังมุงดูอะไรบางอย่างอยู่....
“นที..แม่ว่าเราอย่าไปยุ่งเลยนะลูก”
“แม่ครับผมอยากลงไปดูเผื่อจะได้ช่วยอะไรเขาได้บ้าง นะครับแม่”
“นะครับแม่..นะครับผม”
อะไรบางอย่างบอกให้ นที ต้องหยุดดูให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“ก็ได้ แต่นทีห้ามทำอะไรบุ่มบามนะลูกในนั้นอาจมีมิจฉาชีพก็ได้”
“ครับผม”
“เดี่ยวแม่บอกน้า ให้จอดด้วยดีกว่า”ผู้เป็นแม่กดโทรศัพท์หาใครสักคน ก่อนจะมองไปข้างหน้า
มีคนจำนวนหนึ่งกำลังมุงดู...อุบัติเหตุรถยนต์เสียหลักชนต้นไม้ข้างทางเธอไม่อยากให้ลูกชายลงไปดูภาพที่สะเทือนตา ติดตา ไม่รู้ว่ามีใครเป็นอะไรหรือเปล่า
“แม่ว่าอย่าลงเลยนะลูกแม่ว่ามันอันตรายเกินไป ดูสิ รถเละซะขนาดนั้น แล้วคนละ”
“ช่วยข้าด้วย ช่วยข้าด้วยสิริภัทรนาคี ช่วยข้าด้วย”
“แม่ครับ..”
อยู่ๆ รถก็ดับวูบไปเฉยๆเครื่องยนต์หยุดทำงานอย่างกะทันหัน โดยที่ขวัญฤดีเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเพราะอะไร
“อะไรเนี้ย รถเป็นอะไรอยู่ๆก็ดับ”
ทันทีที่รถจอด นที บุตรชายของเธอก็เปิดประตูรถออกแล้ววิ่งพรวดไปยังกลุ่มไทยมุงดูอุบัติเหตุที่มีผู้คนนับสิบมุงดูอยู่
..
และเมื่อเข้าไปใกล้ๆ ก็แปลกใจไม่มีใครได้รับบาทเจ็บอะไรเลย
เด็กหนุ่มมองไปที่รถกระบะในสภาพที่ชนต้นไม้จนแทบจะหักล้มลงไปและรถก็แทบไม่เหลือสภาพที่ดีเลย
แล้วผู้คนมุงดูอะไรนะ
กระบะหลัง...มีกรงเหล็กมากมาย ...เมื่อเข้าไปใกล้มากขึ้นก็แทบผงะ .. งูจำนวนมากหลายพันธ์ถูกขังไว้ในกรงที่นี่ .. น่าสงสารเหลือเกิน
"ป้าคะ" มีใครเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ "
ขวัญฤดีถามหญิงวัยกลางคนที่กำลังยืนดูอยู่ด้วยท่าทางหวาดกลัวแต่ก็ไม่ยอม….ไม่หนีไปไหน
“ไม่มีใครเป็นอะไรเลยสักคนเดียวคนขับน่าจะวิ่งหนีไปแล้ว”
“แล้วป้าดูอะไรกันค่ะ”
“ก็นู้นไงนังหนู..เห็นไหมนั่นนะ”
ขวัญฤดีมองไปยังสิ่งที่ทอแสงประกายวาววับราวกับทองคำหลายกิโลกรัมเพียงแต่ขยับเขยื้อนไปมาได้
"งูทอง" เธออุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ
งูทองเหรอ .... เป็นยังไงนะ
"ใช่แล้ว..ป้าเกิดมาก็พึ่งเคยเห็นงูที่สวยแบบนี้...งูเห่าตัวหนึ่งลำตัวสวยมาก .. เกร็ดของมันระยิบระยับ..ราวกับเป็นทองคำยังไงยังงั้นละจ๊ะนังหนูดูสิ สวยเหลือเกิน....ต้องไม่ใช่งูธรรมดาแน่นอน ต้องเป็นงูวิเศษแน่ๆ"
ชาวบ้านกลุ่มหนึ่ง ก้มลงกราบงูตัวนี้ แล้วพูดภาษาอะไรก็ไม่รู้...ราวกับภาษาที่ว่านั้นเป็นภาษาที่ใช้สำหรับสะกดงูนั่นเอง หรือไม่ก็บูชางูหรืออะไรนี่แหละ ขวัญฤดีเองก็ไม่เข้าใจ
เธอมองไปหาบุตรชายของเธอที่ยืนอยู่ไม่ห่างนักแต่ตอนนี้ไปไหนแล้วก็ไม่รู้
“นที”
“นที มาหาแม่เดี่ยวนี้ลูก..นที”
“ทำไมต้องสะกดมันด้วยครับมันเจ็บปวดทรมานนะครับ”
นที เดินไปปัดมือของชายแก่คนหนึ่งออก ที่กำลังทำพิธีอยู่...จนธูปเทียนที่อยู่ในมือของชายคนนั้นกระเด็นกระดอนกระจัดกระจายเต็มไปหมด
“อ้าว มาทำลายพิธีของข้าเดี่ยวงูปีศาจก็จะออกอาละวาดหรอก ไอ้หนู”
“สัตว์ทุกชนิดมันจะออกไปอาละวาดได้ยังไงถ้าไม่มีใครไประรานมัน...ที่งูมันออกอาละวาด เพราะมีคนไปรบกวนมันต่างหากละครับ ”
เด็กน้อยพูดขึ้นมาด้วยความรู้สึกโมโห พร้อมกับหันหน้าไปหางูนับไม่ถ้วนที่ถูกขังอยู่
“เจ้างูเอ๋ย ผมจะช่วยเองนะแต่สัญญากับผมก่อนว่าจะไม่ทำร้ายชาวบ้านพวกนี้”
“ว่าไง สัญญากับผมก่อนสิ”
นทีพูดกับงู ราวกับกำลังคุยกับเพื่อนฝูง ทำเอาทุกๆคนที่อยู่ในนั้นตกใจเป็นอย่างมาก
“น้ำ มานี่สิลูก”
“น้ำจะไปไหน อย่าลูก อย่า”
ขวัญฤดี ตกใจมากกว่าเดิมเมื่อบุตรชายของเธอ อยู่ๆ ก็เดินเข้าไปใกล้งูตัวสีทองนั้นมากขึ้นมากขึ้น ...เร็วไปกว่านั้น ... เด็กชายวัย 4 ขวบเปิดดึงกรงนั้นออก...แต่ด้วยแรงดึงยังมีไม่มากพอ กรงจึงเปิดไม่ออก
"น้ำ ... ออกมาเดี่ยวนี้ ...น้ำออกมา"
หัวอกคนเป็นแม่แทบจะวิ่งกรูเข้าไปหาบุตรชาย แต่ถูกชาวบ้านกันเอาไว้ซะก่อน
"น้ำ... ออกมาสิลูก ...งูมันจะกัดเอา"
เมื่อกรงเหล็กที่ขังงูเห่ายักษ์สีทองเปิดไม่ออกเด็กน้อยวัยสี่ขวบ ก็จัดการเปิดกรงอื่นๆทันที ... งูจงอางขนาดใหญ่เลื้อยออกมาจากกรงขัง เลื้อยผ่านขาน้อยๆ ของนที ก่อนจะเลื้อยออกไปทางชาวบ้านที่มุงดูอยู่
เหล่าบรรดาชาวบ้านต่างพากันหนีงูจงอางตัวนั้นด้วยความตื่นกลัวหากว่ามันกัดเข้า มีหวังเตรียมเผาสถานเดียว.. รวมทั้งขวัญฤดีที่ขยับถอยหนีแต่ก็ไม่หนีไปไหน ด้วยความที่เป็นห่วงลูกชาย
แต่ก็ตกใจไปมากกว่านั้นเมื่องูจงอางขนาดใหญ่ แผ่แม่เบี้ยชูคอผงาดขู่ฟู่ๆ ต่อหน้าเธอ
ขวัญฤดีไม่ได้ห่วงตัวเองเลยสักนิดเดียว เธอห่วงแต่ลูกชายของเธอเท่านั้น
“อย่านะ ... นั่นแม่ของผมสัญญาแล้วไงว่าจะไม่ทำร้ายคนอีก ไปสิ ..บอกให้ไปไง”
นทีพูดกับงูจงอางตัวนั้น
และน่าประหลาดใจ งูตัวนั้นค่อยๆคลายแม่เบี้ยลง และเลื้อยออกไป
"น้ำ... ออกมาเดี่ยวนี้ ...น้ำ"
ขวัญฤดีเข่าอ่อนทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้นน้ำตาไหลออกมาด้วยความเป็นห่วงบุตรชาย
"น้ำ.. ทำอะไรลูก... มาหาแม่สิลูก..."
"น้ำไม่ไป... น้ำสงสารมัน...มันอยากกลับบ้าน"
"น้ำ"
"น้ำไม่ไป น้ำจะช่วยมัน"
นที พยายามแกะสลักเปิดกรงงูเห่าสีทองให้ได้
เขาใช้ความพยายามเป็นอย่างมาก...
และก็สำเร็จในที่สุด
“เจ้าเป็นอิสระแล้วนะ อย่าดื้ออีกละเดี่ยวจะถูกขังอีก ไปได้แล้ว” นทีพูดด้วยเมตตาจิต
งูตัวนั้นค่อยๆ เลื้อยออกมา ชาวบ้านเจ้าหน้าที่กู้ภัยเจ้าหน้าที่ตำรวจต่างตกตะลึงกับลำแสงที่เปล่งประกายออกมาจากตัวของงูตัวนี้ ....
แสงสีทองอร่าม สว่างสดใสไปทั่วพื้นที่
“งูเห่าตัวนั้นแผ่แม่เบี้ยใส่เจ้าหนูนั้นทำไม”
“นที”
ในขณะนั้น...นทีเองก็สลบลงไปกองที่พื้น
“น้ำ ... น้ำ อย่าเป็นไรนะลูก”
ขวัญฤดีวิ่งเข้าไปกอดบุตรชายเพราะคิดว่าลูกถูกงูกัด แต่เมื่อสำรวจไปที่เนื้อตัว พบว่า ไม่มีร่องรอยอะไรเลย
เธอมองไปที่งูสีทองตัวนั้นที่เลื้อยไปช้าๆราวกับอาลัยอาวรณ์ไม่อยากจากไปยังไงยังงัน
แต่ที่น่าแปลกใจคือ งูตัวนี้ค่อยๆตัวใหญ่ขึ้น ตัวใหญ่มากขึ้น มากขึ้นจนลำตัวใหญ่เท่าต้นตาล
“พญานาค”
“พญานาคจริงๆด้วย”
ชาวบ้าน ต่างยกมือไหว้ เป็นการใหญ่
และงูตัวนั้นก็เลื้อยไปอย่างรวดเร็ว และเลือนหายไปในพริบตา
ตอนที่ 2
สายลมพัดอ่อนๆแต่เย็นยะเยือกราวกับเป็นสายลมที่พัดไอเย็นจากภูเขาน้ำแข็งยังไงยังงัน ...
นที หนุ่มวัย 18ปี กำลังนั่งเล่นอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่งที่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าที่นี่ที่ไหนรู้แต่ว่า ที่นี่คุ้นตาเหลือเกิน
ราวกับว่าเขาเคยอยู่ที่นี่มานานแสนนาน
มวลน้ำขนาดใหญ่ผุดขึ้นมาจากหนองน้ำดังจ๊วบๆ
นทีหันไปหาเสียงนั้นทันที
.
อยู่ๆจากมวลน้ำขนาดมหิมานั้นก็ค่อยๆสลายไปกับพื้นพสุธาพร้อมๆกับ การปรากฏตัวขึ้นมาของชายคนหนึ่ง...และคนคนนั้นก็ชำเลืองมองมาที่ตัวนทีไม่ยอมกะพริบตา
"ข้ารอมานานแสนนานที่จะได้มาเจอเจ้า สิริภัทร”
“คุณเป็นใคร”
“เจ้าจำข้าไม่ได้รึ”
นทีเอามือกุมศีรษะและขยับตัวถอยหนีไปพร้อมๆกัน
“คงเป็นเพราะคำสาปของท่านพ่อแน่ๆ..ข้าจะทำให้เจ้าจำข้าได้เอง”
พูดจบบุรุษหนุ่มรูปงามคนนั้นก็พนมมือไหว้หลับตา
แล้วพูดพึมพำภาษาอะไรก็ไม่รู้
นที มองไปยังบุรุษหนุ่มคนนั้น ...แค่แวบแรกก็รู้สึกเหมือนว่าสองเราเคยผูกพันธ์กันมาหลายร้อยชาติ
"ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าจากข้าไปไหนอีก"ชายคนนั้นพูดไว้ สีหน้าจริงจังที่สุด
นที ยิ้มให้กับชายคนนั้นด้วยความเอียงอาย... แล้วทุกอย่างก็หายไป
.
.
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นมา..จากหัวเตียงนอน
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นทีฝันอะไรแบบนี้เป็นครั้งที่เท่าไรก็ไม่สามารถนับได้
ฝันเห็นคนเดิมๆ คนคนนั้น ตลอดในช่วงปีนี้
มันคืออะไรนะ
คนเราจะสามารถฝันถึงคนคนหนึ่งได้ ในความฝันลักษณะเดียวกันได้ด้วยหรือเปล่านะ
เด็กหนุ่มได้แต่คิดในใจและไม่เอามาเป็นประเด็นอะไรมากมาย ... เพราะนี้มันยุค 2020 แล้ว นินา
“แม่ครับผมไปโรงเรียนก่อนนะครับ”
“ค่ะลูกน้ำ ตั้งใจเรียนนะลูก”
“ครับผม”
-เรียนหนังสือ
-พักเที่ยง
-เรียนภาคบ่าย
-เย็นออกกำลังกาย
-ทำการบ้าน
-เข้านอน
.
.
.
.
.
“ฝันดีครับแม่ เดี่ยวผมไปนอนละ”
“ฝันดีค่ะลูก”
ทุกๆอย่างที่นี่ดูเงียบสงบแต่ก็มีความสุขที่ได้อยู่ที่นี่ โดยเฉพาะการได้อยู่กับคนที่เรารักสายลมพัดอ่อนๆแต่เย็นยะเยือกราวกับเป็นสายลมที่พัดไอเย็นจากภูเขาน้ำแข็งยังไงยังงัน ... เอะทำไมมันเหมือนคุ้นๆจัง
นที นฤบดินทร์ หรือ น้ำ..กำลังนั่งเล่นอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่งที่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าที่นี่ที่ไหนรู้แต่ว่า ที่นี่คุ้นตาเหลือเกิน
ราวกับว่าเขาเคยอยู่ที่นี่มานานแสนนาน
ที่แห่งนี้เป็นที่เขาเคยเล่น เคยมีความสุขอยู่กับใครสักคน
“น้องรักของข้า”
“น้องรักของข้า ข้ามาแล้ว”
สักครู่หนึ่ง.แสงสีทองก็สว่างขึ้นมา..อยู่ๆ ก็มีชายคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นมา และยืนอยู่หลังนที ...และคนคนนั้นก็ชำเลืองมองมาที่ตัวนทีไม่ยอมกะพริบตา ..นทีรู้สึกได้
และเหมือนเดิมคือคุ้นหน้าคุ้นตาเหลือเกิน
แต่นทีพยายามนึก แต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออกว่าบุรุษหนุ่มคนนี่คือใคร
"ข้ารอมานานแสนนานที่จะได้มาเจอเจ้า ข้ามีความสุขเหลือเกิน"
นที หันหน้ามองไปยังบุรุษหนุ่มคนนั้น ...รูปงามแข็งแรงยิ่งนัก...แค่แวบแรกก็รู้สึกเหมือนว่าสองเราเคยผูกพันกันมาหลายร้อยชาติ
"ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าจากข้าไปไหนอีกเป็นอันขาด สิริภัทรนาคีสุดที่รักของข้า"
บุรุษหนุ่มรูปงาม ผิวกายดั่งทองคนนั้นพูดไว้ สีหน้าจริงจังที่สุด
"ท่านเป็นใครรึ"
“เจ้าจำข้าไม่ได้หรอกรึ ไม่เป็นไรข้าจะทำให้เจ้าจำข้าได้เองสิริภัทรนาคีสุดที่รักของข้า"
“ได้ ข้าเองก็อยากรู้ว่าข้าคือใคร”
นทีพูดจบก็ ยิ้มให้กับชายคนนั้นด้วยสงสัยและเคารพนับถือบุรุษหนุ่มรูปงาม ผิวกายดั่งทองคนนี้เหลือเกิน รู้สึกพิสมัยห่วงหา...แล้วภาพทุกอย่างก็หายไป
.
.ติ๊กๆๆๆๆ ติ๊กๆๆๆๆๆ ติ๊กๆๆๆ
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นมา..จากหัวเตียงนอน
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นทีฝันอะไรแบบนี้แต่เป็นครั้งที่เท่าไรก็ไม่สามารถนับได้
ทำไมฝันแปลกๆ
ฝันเห็นคนเดิมๆ คนคนนั้น ตลอดในช่วงปีนี้ ฝันแล้วฝันอีก
ฝันซ้ำๆ
กับคนเดิมๆ
ที่เดิมๆ
ทำไมนะ
ทำไม
มันคืออะไรนะ
คนเราจะสามารถฝันถึงคนคนหนึ่งได้ในความฝันลักษณะเดียวกัน เป็นปีๆ ติดต่อกันได้ด้วยหรือเปล่านะ
เด็กหนุ่มได้แต่คิดในใจแต่ไม่เอามาเป็นประเด็นอะไรมากมาย ... เพราะนี้มันยุค 2020 แล้วนิ
.
.
นที... เด็กหนุ่มวัย 18 ปีบริบูรณ์ บุตรชายคนเดียวของขวัญฤดี ของบ้านนฤบดินทร์
ซึ่งตระกูลนี้เป็นตระกูลที่ร่ำรวยมากมายเลยทีเดียวชนิดที่ว่าไม่ต้องทำมาหากินอะไรก็อยู่อย่างสบายๆ เป็นสิบๆ ชาติ
.
นทีตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่มาทำบุญเนื่องในวันคล้ายวันเกิด... อายุครบ 18ปีบริบูรณ์ของเขา
มารดาของนที เปรมชัย และแฟนของเปรมชัยเองก็ร่วมเดินทางไปทำบุญในครั้งนี้ด้วย
เด็กหนุ่มรีบลุกขึ้น บิดกายไปมาให้หายเมื่อยมันรู้สึกเพลียเหลือเกินราวกับไปทำอะไรมาทั้งคืนเลยนะ
“เห้ย ทำไมเราเปียกไปหมดทั้งตัวเลย”
นทีจับไปที่เตียงนอนที่เปียกชื้นไปด้วยน้ำ
“หรือว่าฝันจะเป็นจริง”
แต่ว่า
นทีไม่อยากจะเชื่อในเรื่องเหล่านี้เลย
หรือบางทีอาจจะเป็นแบบนี้ก็ได้
“เราฉี่รดที่นอนหรอกมั้ง แย่จังโตละยังฉี่รดที่นอนอีก”
.
“น้ำ..น้ำเอ้ย..ตืนยังลูก”
เสียงเจือยแจ้ว ดังมาจากข้างล่าง
“ตื่นแล้วครับ”
น่าจะเป็นมารดาของเขา และน้าๆที่มาเตรียมสังฆทาน ไปทำบุญตั้งแต่เช้าตรู่เหมือนกัน
ได้เวลาออกไปทำบุญเสริมกุศลผลบุญกันแล้วไปกันเลย
.
.
**กรมอุตุนิยมวิทยารายงานลักษณะอากาศทั่วไปว่า พยากรณ์อากาศ**24ชั่วโมงข้างหน้าประเทศไทยมีฝนตกชุกหนาแน่น กับมีฝนตกหนักบางพื้นที่บริเวณภาคเหนือภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคกลาง และภาคตะวันออกขอให้ประชาชนในบริเวณดังกล่าวระวังอันตรายจากฝนตกหนักและฝนตกสะสม....
เช้านี้ฝนตั้งเค้าแต่เช้าตรู่ .. ทำให้การเดินทางไปทำบุญในวันนี้มีอุปสรรค
แต่ก็ไม่ได้ทำให้ทุกคนละความพยายาม ...
.
"ฝนท่าทางจะตกหนักนะนิ"เปรมชัยพูดขึ้นมา ขณะที่กำลังขับรถ..
"พายุเข้านะ ... อะพี่เปรม" เพียงขวัญพูดขึ้นมาอีกที
“ไม่เป็นไรหรอกมั้ง ปรอยๆเอง”
“กลัวแต่มันจะหนักขึ้นสิครับ”เพียงขวัญพูดไป ถอนใจไป ก่อนจะมองไปยังนที ที่มองไปยังกระจกรถยนต์
“แต่ไม่ว่าฝนจะตก เราก็ไม่หวั่น เนาะๆๆ” เพียงขวัญส่งซิคให้เปรมชัยเมื่อเห็นว่านทีมีสีหน้าเศร้า
“ใช่ๆ” เปรมชัยรับมุขทันที
ขวัญฤดีนั่งฟังข่าวพยากรณ์อากาศ ..และเล่าในสิ่งที่ฟังให้เปรมชัยได้รับรู้
ทั้งสองนั่งข้างหน้าด้วยกัน..และสวีทหวานกันตลอดทาง แต่ก็ทะเลาะกันตลอดทางด้วยเช่นกัน
แต่ไม่เคยเกิน 2 ชม ก็กลับมาคืนดีกันแล้ว
.
"ไม่ไหวละครับพี่ขวัญฤดี..ผมมองไม่เห็นทางเลย คงต้องจอดแวะปั้มก่อนนะครับ"
.
เปรมฤดีมองไปข้างหน้าเธอเองก็ไม่เห็นอะไรเลยนอกจากสายฝนที่ตกลงมาหนักมากขึ้น มากขึ้น
"แวะเลย ตาเปรม อันตรายค่ะ"
“ครับพี่”’
“ฝนตกหนักมากยังกะเทน้ำลงมาจากฟ้ายังไงยังงัน”
ขวัญฤดีมารดาของนทีพูดขึ้นมา ..เธอหันไปมองหน้าลูกชาย ที่มองไปนอกกระจก
"เดี่ยวฝนหยุด เราค่อยไปทำบุญนะลูกน้ำ”
มารดาปลอบบุตรชาย
"โหยแม่ ...ผมเข้าใจครับ..ได้หมดครับแม่ผมโอเค ไม่ซีเรียส"
นทียิ้มให้มารดาก่อนจะก้มหน้าลงมองข้าวของที่วางไว้บนตัก..และที่วางไว้ที่เบาะหลังของรถยนต์อีกมากมาย รวมๆแล้วราคาหมื่นกว่าบาท ซึ่งเป็นเงินที่นทีเก็บออมสะสมหยอกกระปุกมาแรมปีเพื่อมาทำบุญในครั้งนี้
“สาธุ ขอให้ฝนหยุดเถอะครับ” นทีพูดเบาๆก่อนจะหลับตาอธิฐาน
เด็กหนุ่มอธิฐานจิต ขอให้ฟ้าโปร่งไม่ก็ตกปรอยๆ เท่านั้น จะได้ไปทำบุญวันเกิด
.
รถจอดนิ่งที่ปั้มน้ำมัน... รอให้ฝนหยุดตก
จะด้วยอะไรก็ไม่รู้ อยู่ๆ ฝนก็หยุดกะทันหัน... ก้อนเมฆเริ่มเคลื่อนตัวย้ายออกไป แสงอาทิตย์มาจากไหนไม่รู้ส่องมา.
"อ้าวหยุดละ ป่ะเดินทางกันต่อนะเรา"
"เย้ๆๆ"
นทียิ้มดีใจ..ไม่คิดว่าสิ่งที่เขาอธิฐานจะเป็นจริงได้ บางทีมันก็แค่เรื่องบังเอิญก็ได้.
.
รถขับเข้ามาในวัดป่าแห่งหนึ่งติดเชิงเขาอยู่แถวๆ แถบชานเมือง
พระสงฆ์รับสังฆทานจากมือของข้าวของมากมาย..
เพียงแค่รับประเคนถวายเครื่องสังฆทานด้วยจิตที่สงบและมีสมาธิ ทำให้พระท่านมองเห็นสิ่งที่ตามนทีมาด้วย...
"น้ำ ...ไปกรวดน้ำสิลูกจะได้ส่งผลบุญไปถึงคนที่เรานึกถึง"
"ครับแม่"
นทียิ้ม ก่อนจะลุกขึ้นถือขันน้ำที่ทุกๆคนร่วมรดรินกรวดน้ำใจนี้ลงไปในขัน
.
"ดวงชะตามาถึงคราเคราะห์แล้วนะโยม"
พระท่านทักขึ้นมา ทำเอาทุกคนที่ได้ยินต่างอึ้ง มองไปที่พระภิกษุสงฆ์เป็นตาเดียวกัน
"ดวงชะตาใครเจ้าค่ะหลวงตา" หัวอกคนเป็นแม่ได้ยินก็รู้สึกตกใจมาก
นี่เธอพึ่งทำบุญนะ ทำไมจะได้เคราะห์ละทำไมนะ ทำไม
"ก็หนุ่มคนนั้นไง"
ขวัญฤดี และ เปรมชัย และขวัญฤดีมองไปที่นทีที่นั่งเทน้ำที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ในวัดป่าแห่งหนึ่ง
"ลูกดิฉัน... จะเป็นยังไงค่ะหลวงตา"
ขวัญฤดีถามพระท่านด้วยความสงสัยและเป็นห่วงบุตรชายเป็นอย่างมาก... ก่อนที่เธอจะมีนทีเธอได้ฝันว่ามีชายคนหนึ่งรูปงามมาก ผิวพรรณประดุจทองคำ ได้ให้แก้วพญานาคกับเธอและเธอเองก็รับแก้วนี้มา
และหลังจากนั้นไม่นาน เธอเองก็ตั้งท้องนที
และเหตุการณ์แปลกๆ อีกมากมายรวมไปถึงเหตุการณ์เมื่อสิบปีที่แล้ว เรื่องงูเห่าสีทองตัวนั้น..เธอเองก็ไม่สบายใจมาโดยตลอด
หลวงตามองไปยังนทีที่กำลังเดินเข้ามาในศาลาวัดพร้อมกับใครคนหนึ่งที่คนที่มีทิพย์พิเศษเท่านั้น จึงจะมองเห็นได้
"สิ่งที่ได้ทำ ได้ช่วยไว้ ในอดีตกำลังจะตอบแทนช่วยเหลือในปัจจุบันหน้านี้"
ขวัญฤดีเอง ก็ประติดประต่อเรื่องราวทั้งหมด
"หลวงตาหมายถึงงูสีทองตัวนั้นใช่ไหมครับ"
"เขาไม่ใช่งู แต่เป็นผู้มีฤทธิ์มากและจะคอยดูแลช่วยเหลือ ชายหนุ่มผู้นี้ให้ปลอดภัยจากเคราะห์ร้ายแต่ด้วยความผูกพันกันมา กลายเป็นความผูกพันทำให้เกิดเคราะห์ร้ายกับตัวของบุตรชายของโยมได้ "
"เคราะห์ร้ายหรือเจ้าค่ะลูกชายดิฉันจะมีเคราะห์หรือเจ้าค่ะ"
"สิ่งร้ายๆ จะกลายเป็นดี สิ่งดีๆจะทำให้ร้าย ทุกอย่างสุดแล้วแต่บุญญาวาสนาที่ทำไว้ "
หลวงตาพูดแค่นั้น และก็เลิกพูดอะไรอีกเลย
.
.
.
"เป็นอะไรครับแม่" นที ถามมารดาของตนเมื่อรู้สึกว่าตั้งแต่กลับมาจากวัด แม่ไม่ยิ้มเลย
"เปล่าจ๊ะ"
ผู้เป็นแม่ กอดไปที่บุตรชายที่ตอนนี้โตเป็นหนุ่มแล้ว แต่เธอก็ชอบคิดว่าเขายังเด็กอยู่เสมอ
"โอ้ยแม่ .... กอดผมแบบนี้ สาวๆเห็น เพื่อนๆ เห็น ล้อผมตายเลย"
"น้ำ .. อย่าพูดแบบนี้อีกห้ามพูดคำว่า ตาย"
ขวัญฤดีซีเรียสเป็นอย่างมาก สีหน้าชัดเจนที่สุดจนนทีต้องกอดไปที่ตัวมารดา
"ขอโทษครับ ผมไม่พูดแล้วผมมีแม่คนเดียวเท่านั้น ... ผมจะอยู่ดูแลแม่ อยู่แบบนี้ไปนานๆครับผม"
นทีหอมไปที่แก้มของมารดานั่นแหละเธอถึงยิ้มได้
เมื่อเห็นว่ามารดาเริ่มอารมณ์ดีนทีก็เริ่มเข้าสู้เรื่องของตัวเขาเอง
"แม่ครับผมมีเรื่องจะขอแม่"
ขวัญฤดี มองมาที่บุตรชาย ด้วยความสงสัย
"ขออะไรแม่ครับผม"
"เพื่อนๆ เขานัดฉลองวันเกิดให้ผม... แม่ คือ แม่อนุญาต ให้ผมไปนะครับ"
นั้นไง คิดเอาไว้ไม่มีผิด ขวัญฤดีได้ยินแล้วก็ถอนหายใจออกมา เฮืิอกใหญ่...นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายๆเดือนที่นทีขออะไรเธอแบบนี้แล้วเธอจะทำยังไงดี
เธอไม่อยากให้ลูกชายไปไหนเลย
"แม่ว่าไงครับ"
"ไม่ไปได้ไหมลูก"
นทีสีหน้าเปลี่ยนทันที ... เพื่อนๆเตรียมจัดงานเพื่อเขา
"จัดที่นี่ได้ไหมละ น้ำ"เปรมชัย เดินเข้ามาพอดี และได้ยินแม่ลูกคุยกันเรื่องนี้พอดี
"ได้เหรอครับ"
"ได้สิเดี่ยวอายกสระว่ายน้ำให้เลย"
นทียิ้ม มองไปหามารดา ที่ยิ้มเช่นกัน
"ถ้าจัดที่บ้านเราแม่โอเคจร้า"
ขวัญฤดีโล่งใจ ...อย่างน้อยเธอก็ดูแลลูกได้อย่างใกล้ชิด
อ่านต่อใน E-Bookนะครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ขออนุญาดแอดมินนะครับ
ฝากซีรี่ เรื่องเสียวซีรีย์เกย์ รัก กามรมย์
http://www.tunwalai.com/story/238309
เล่าเรื่องเสียวเกย์ รัก กามรมย์
http://www.tunwalai.com/story/234926/
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น