เพราะกาแฟแก้วเดียว 1

เพราะกาแฟแก้วเดียว 1
คุณเคยไหมที่อยากเปิดร้านกาแฟแต่คุณกลับไม่ดื่มกาแฟเลยครับ.ไม่ว่าใครที่ได้ยินเรื่องนี้คงหัวเราะครับ.
แต่นั่นคือเรื่องจริงของผมครับ.เป็นเรื่องที่ผมจะไม่มีวันลืมตลอดชีวิตที่มาจากกาแฟเพียงแก้วเดียวครับ.
ผมชื่อ ตูมตาม ครับ.แต่เพื่อนสนิทกับคนในครอบครับจะเรียกว่า ตามมี่ ครับ.ผมเป็นลูกชายคนเล็กของบ้านโดยที่ผมมีพี่ชาย 1 คน ครับ. แน่นอนว่าจากชื่อตามมี่ ผมยอมรับว่าผมเป็นเกย์ โดยที่เป็นเกย์โบท และทุกคนก็ยอมรับในสิ่งที่ผมเป็นและที่สำคัญผมเปิดเผยตัวตนชัดเจนครับ.
ปัจจุบันผมอายุ 28 ปี ครับ.รูปร่างหน้าตาก็อาตี๋ชัดเจนเพราะผมเป็นลูกคนจีนครับ. ผมเป็นผู้ชายตัวเล็กเพราะสูงเพียง 160 เซ็นติเมตรเท่านั้นครับ.เรียกว่าผู้ชายไซต์มินิพกพาครับ.แต่ที่เห็นจะเด่นที่สุดก็ฟันเพราะผมจัดฟันครับ.ยิ้มทีนึกว่าเอาเหล็กดัดหน้าต่างมาด้วยครับ.
เข้าเรื่องดีกว่าครับ.
ผมเป็นคนที่ไม่ดื่มกาแฟแต่มีความอยากเป็นเจ้าของร้านกาแฟเป็นอย่างมาก.ถึงขั้นที่ผมตัดสินใจลงเรียนการทำธุรกิจกาแฟกับสถาบันที่มีชื่อเสียงระดับโลกที่มีสาขาในประเทศไทย.
โดยหลักสูตรที่ผมเรียนจะมีอาจารย์ 2 ท่านโดยเป็นคนอังกฤษ 1 ท่าน และคนไทย 1 ท่านโดยทั้งคู่เป็นผู้ชายครับ. อาจารย์ที่เป็นชาวอังกฤษ วัย 55 ปี นั้นเป็นชายแท้ครับ.มีครอบครัวแล้วครับ.เป็นอาจารย์ที่ผมรักและเคารพมากครับ. ส่วนอาจารย์ชาวไทย อายุ 38 ปีครับ. เป็นอาจารย์หนุ่มรูปหล่อที่เรียกว่าเฟอร์เฟคมากมาก. ส่วนสูง 180 เซ็นติเมตร ผิวขาวเนียนราวเทพบุตร จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยดังระดับโลกด้านการโรงแรมที่สวิตเซอร์แลนด์ พ่อเป็นเจ้าของโรงแรมดังใจกลางกรุงเทพ และที่สำคัญโสดครับ.อาจารย์ท่านนี้เป็นที่หมายปองของเหล่าบรรดาเกย์เพราะอาจารย์คนนี้เป็นเกย์ครับ.โดยเป็นเกย์รุกของแท้ครับ.ใครๆต่างก็รักอาจารย์ท่านนี้มากครับ.แต่ตรงกันข้ามกับผมครับที่เกลียดอาจารย์คนนี้เข้ากระดูกดำเลยครับ.อาจารย์คนนี้มีชื่อว่าอาจารย์วาโย หรือที่ผมเรียกว่าอาจารย์มหาวาตภัยครับ.
คุณฟังไม่ผิดหรอกครับ.ผมเรียกอาจารย์วาโยว่าอาจารย์มหาวาตภัยครับ.ส่วนสาเหตุก็มาจากการที่ผมถูกอาจารย์วาโยแกล้งมาตั้งแต่เด็กเลยครับ.
คุณคงสงสัยล่ะสิว่าแกล้งยังไงแล้วทำไมถึงต้องแกล้งผม.ผมจะบอกความจริงให้ครับว่าความจริงแล้วอาจารย์วาโยคือเพื่อนสนิทของพี่ชายผมเองและที่สำคัญบ้านของเราก็อยู่ตรงข้ามกันครับ.และด้วยความที่ผมตัวเล็กจึงทำให้ง่ายต่อการถูกแกล้งจากพี่วาโยครับ.เพราะเหตุนี้ผมจึงเกลียดพี่วาโยและตั้งตัวเป็นคู่อริกับพี่วาโยมาตั้งแต่เด็กครับ.
แต่เหตุการณ์ที่ผมจะเล่าให้ทุกคนฟัง.เป็นเหตุการณ์ที่ผมจะไม่มีวันลืมตลอดชีวิตเพราะว่าเป็นเหตุการณ์ที่มาจากการกระทำของพี่วาโยโดยที่มีแก้วกาแฟเพียงแก้วเดียวเป็นเหตุครับ.โดยเหตุการณ์ที่ว่าคือการที่ผมต้องกลายเป็นภรรยาของพี่วาโยไปตลอดชีวิตครับ.
เรื่องนี้มีอยู่ว่าในบ่ายวันเสาร์ ที่ 10 กุมภา 61 ผมต้องอยู่บ้านคนเดียวเพราะทุกในบ้านผมต้องไปดูงานที่ต่างประเทศพร้อมกับทุกคนในครอบครัวของพี่วาโย.ไป 1 สัปดาห์ครับ. ความจริงผมก็อยากไปนะครับแต่มาติดตรงที่ว่าในวันอาทิตย์ ที่ 11 กุมภา 61 ผมติดเรียนด้านหุ้นครับจึงทำให้ไปด้วยไม่ได้ครับ.
ด้วยความที่ผมต้องอยู่บ้านคนเดียวทำให้ม๊าเป็นห่วงมากจึงฝากผมไว้กับพี่วาโยครับ.
ใช่แล้วครับ.ฝากไว้กับพี่วาโย คุณฟังถูกแล้วครับ.เพราะพี่วาโยเองก็ติดสอนพิเศษเช่นกันครับ.
แน่นอนว่าพอรู้แบบนี้แล้ว.ผมแทบจะร้องไห้เลยเพราะผมรู้ดีว่าชีวิตผมกำลังไม่ปลอดภัยอย่างมากครับ.โจรที่ว่าร้ายก็ยังร้ายไม่เท่าพี่วาโยครับ.
แต่ถึงอย่างไรก็ตาม.ผมต้องเอาตัวรอดจากอสูรร้ายอย่างพี่วาโยให้ได้ครับ.
แต่ท้ายที่สุดก็ไม่รอดครับ.เพราะผมถูกอสูรร้ายอย่างพี่วาโยปราบอย่างราบคราบครับ.
โปรดติดตามตอนต่อไปครับ.