พิศวาสรักชายเหนือชาย

“นัท” หรือว่า “นายณัฐภัทร  นาคาวงศ์” เงยหน้ามองไปยังตึกสูงหลายสิบชั้น  ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดแล้วให้กำลังใจตัวเองว่าเขาต้องทำให้ได้          

#สู้เขานะณัฐภัทร บอกตัวเองว่าสู้ๆ

ชายหนุ่มวัย 23 ปี จบการศึกษาระดับปริญญาตรีมาใหม่ๆ สาขาด้านการบริหารธุรกิจ รับรองคุณภาพของตัวชายหนุ่มด้วยเกียรตินิยมอันดับ 1 จากมหาวิทยาลัยมีชื่อเสียงในประเทศไทย  

ณัฐภัทรมีความต้องการที่จะทำงานที่บริษัทอิมเมอร์ทัล ซึ่งเป็นบริษัทที่กำลังมีการเติบโตอย่างมากที่สุด ณ ตอนนี้ แต่ถึงกระนั้นตัวเขาเองก็นึกหวั่นๆ อยู่เหมือนกัน เพราะว่าที่นี่ระบบการทำงานเข้มข้นมากถึงมากที่สุด หลายคนที่คิดจะเข้ามาเล่นๆ สุดท้ายก็ต้องกระเด็นกระดอนออกไปมากมายนักต่อนักแล้ว            

แสงแดดอ่อนๆ ตอนเช้าส่องมากระทบกับผิวขาวอมชมพู รับกับรูปหน้าได้รูปทรงที่หล่อผสมความหวานน่ารัก ของณัฐภัทร บวกกับรอยยิ้มสดใสของเขาแล้ว ยิ่งทำให้ผู้คนที่พบเห็นณัฐภัทร ถึงกับต้องสะดุดตาขึ้นมาทันที

“มาสัมภาษณ์งาน เหรอคะน้อง” 

พนักงานบริษัทสาวๆ กลุ่มหนึ่งได้ร้องทักเขา พร้อมกับโปรยยิ้มให้เด็กหนุ่ม

 ณัฐภัทร หันหน้ามองไปยังเสียงนั้น  

“ใช่ครับ” 

 ก่อนจะยิ้มอย่างจริงใจให้กับสาวๆ กลุ่มนั้นกลับคืน

          ณัฐภัทร ขึ้นลิฟต์มายังชั้นที่สูงที่สุดของตึก แล้วให้กำลังใจตัวเองอีกครั้ง ด้วยการสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด แล้วบอกใจตัวเองว่า สู้ๆนะ ก่อนจะเดินเข้าไปในสำนักงาน ชายหนุ่มมีคิวสัมภาษณ์งาน วันนี้นี่เอง

.........ห้องผู้บริหาร

 “เอ้..... ทำไมไม่มีคนเลยนะ”           

ณัฐภัทรสงสัย เพราะตนคิดว่าน่าจะมีคู่แข่งมาสัมภาษณ์งานหลายคนแน่เลย แต่ไหนมีแค่ตัวเขาคนเดียวนะ           

“คุณณัฐภัทร  นาคาวงศ์  ใช่ไหมคะ”           

ชายหนุ่มหันไปยังเสียงที่ถามตนทันที ภาพที่ปรากฏตรงหน้าเป็นผู้หญิงวัยกลางคน อายุอานามน่าจะ 40 ต้นๆ รูปร่างอวบๆไว้ทรงผมหน้าม้า สวมแว่นตาหนาเตอะ แต่งตัวในชุดยูนิฟอร์มของบริษัท ที่กำลังยืนยิ้มให้เขาอยู่

“ใช่ครับ”           

“ค่ะ ดิฉัน เบญจมาศ ไพลี เลขานุการของท่านประธานคะ”           

ณัฐภัทร ยกมือไหว้ทำความเคารพ แต่อีกฝ่ายยื่นมือเข้ามา เพื่อทักทายแบบฝรั่ง ชายหนุ่มยิ้มแหยๆ ก่อนจะยื่นมือเช็คแฮนด์           

“โอเคค่ะ ตอนนี้ท่านประธานรออยู่ที่ห้องด้านใน เดี่ยวเข้าไปด้านในเลยนะคะ ดิฉันขอตัวเข้าห้องน้ำก่อน”

ณัฐภัทรมองไปยังห้องที่เลขาหน้าห้อง ผายมือชี้ไป ชายหนุ่มพยักหน้ากล่าวขอบคุณ แล้วก็เดินเข้าไปทันที

ห้องทำงานที่ตกแต่งอย่างทันสมัย ชุดเครื่องแก้ว ไม้แกะสลัก เฟอร์นิเจอร์เครื่องใช้สำนักงานถูกจัดวางได้อย่างลงตัว สวยงาม ดูดีมีระดับสมกับห้องผู้บริหารสูงสุดเลยทีเดียว เด็กหนุ่มตื่นเต้นกับความหรูหราของห้องทำงานเป็นที่สุด

 !!! แต่ทำไมไม่มีคนอยู่?

ณัฐภัทรมองไปรอบๆห้องก็ไม่เห็นว่าจะมีใครสักคน แล้วคุณเบญจมาศ ชี้ผ่ายมือเข้ามา คืออะไร ไม่เข้าใจ แล้ว..............           “

“พี่เบญ ครับ อยู่นั่นหรือเปล่า”

เสียงเรียกดังมาจากข้างใน เสียงใครกันแน่นะ รึจะมีห้องพิเศษข้างในอีก      

“เร็วๆหน่อย หยิบแฟ้มบนโต๊ะให้ผมหน่อย”

ณัฐภัทรมองไปที่โต๊ะทำงาน ซึ่งมีแฟ้มเอกสารวางอยู่  ชายหนุ่มคาดเดาว่าน่าจะเป็นสิ่งนี้ที่เจ้าของเสียงนั้นต้องการ ก่อนจะมองไปที่ริ้วผ้าม่าน หลังโต๊ะทำงานน่าจะมีห้องอยู่ข้างในอีกห้องหนึ่ง 

และเป็นไปตามที่คิดไว้ มีห้องพิเศษจริงๆด้วย

ชายหนุ่มเดินเข้าไปในห้องลับแห่งนั้น ซึ่งถูกจัดเป็นห้องสำหรับพักผ่อนของผู้บริหารนั่นเอง ภายในห้องแห่งนี้เป็นห้องสุขสำราญเลยก็ว่าได้ ไม่ว่าจะเป็นเตียงนอน  โซฟาหรู ชุดมินิเธียเตอร์  โคมไฟแก้วรูปทรงต่างๆ เครื่องออกกำลังกาย อื่นๆมากมาย

“มิสเตอร์ชาร์ล บอกว่าไงบ้าง” เสียงเข้มๆ ดังมาจากห้องน้ำ ทำให้เด็กหนุ่มมองไปที่แฟ้มเอกสาร

ร่างของบุรุษเพศที่เดินออกมาจากห้องน้ำ ทำเอาณัฐภัทรถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียว          

​

ตริณ คว้าผ้าเช็ดตัวอีกผืนหนึ่งเช็ดเส้นผมที่เปียกของตนช้าๆ โดยไม่หันไปมองคนที่เข้ามาในห้องของตน เขาคิดว่าเป็นเลขาคนสนิท #เบญจมาศ          

ร่างสูง 185 เซนติเมตร ในสภาพเปลือยกายท่อนบน อวดกล้ามเนื้อแน่นเครียดตึง แขนแน่นๆ ที่กำลังเช็ดผมอยู่ อวดกล้ามสวยๆ รับกับช่วงบ่ากว้าง ได้รูปทรงสง่างาม กล้ามท้องที่เป็นลอนแน่นๆ มีชั้นกล้ามเนื้อเรียงตัวสวยงาม 6 ชั้นช่วงเอววีเชพมีผ้าเช็ดตัวสีขาวถูกส่วมใส่อย่างง่ายๆ

          ณัฐภัทร หัวใจเต้นแรง เมื่อมองไปยังช่วงเอวของผู้ชายคนนั้น  ก่อนจะมองต่ำลงไปที่ภายใต้ผ้าเช็ดตัวตรงกลางแก่นกายมีความโหนกนูนขึ้นมาอย่างเด่นชัด  เด็กหนุ่มหัวใจเต้นแรงยิ่งขึ้นอย่างที่ไม่เคยเต้นมาก่อน ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ที่ทำไมหัวใจของเขาต้องเต้นแรงมากมายขนาดนี้ และแน่นอน นี่เป็นครั้งแรกที่ณัฐภัทรใจสั่นอย่างไม่ทราบสาเหตุ  เด็กหนุ่มส่ายหน้าเรียกสติตัวเอง และสติก็เริ่มกลับคืนมาได้บ้างแล้ว ก่อนจะเปิดแฟ้มดูข้อมูลตามที่เขาต้องการ

ในขณะที่ตริน หันหน้ามาดูคนแปลกหน้าก็ตกใจ

“คุณเป็นใคร .... แล้วเข้ามาได้ยังไง”  เสียงเข้มๆ กึ่งดุกึ่งถามขึ้นมา จนณัฐภัทรตกใจ           

แต่สิ่งที่น่าตกใจมากกว่านั้น คือใบหน้าคมคายและแววตาของเขา หล่อมาก ..... นี่มันเทพบุตรชัดๆ

!!! เห้ย เป็นอะไรเนี้ย ณัฐภัทร .......

“ผมมา.......”

ณัฐภัทร พูดไป ก้าวถอยหลังไป เมื่อร่างสูง ก้าวเข้ามาหาตัวเขาอย่างเอาเรื่อง

 “ใครอนุญาตให้นายเข้ามา”  ตริน อรุณภพ มองไปยังร่างบางที่กำลังก้าวถอยหลังด้วยความตื่นกลัว

“ผมมาสัมภาษณ์งานครับ”  ณัฐภัทรพูดไป ก้าวถอยหลังไปช้าๆ จนติดกับผนังห้อง

ตริน อรุณพงศ์ ชะงักเล็กน้อย แต่ก็ยังรู้สึกโมโหอยู่ ห้องแห่งนี้ไม่เคยมีใครเข้ามาได้ นอกจากคนที่เขาอนุญาตเท่านั้น ร่างสูงมองไปยังเด็กหนุ่มที่ถอยหลังจนติดผนังห้อง         

“ผมถามว่า ใครอนุญ......”      

“ คือ เลขาของท่านให้ผมเข้ามาสัมภาษณ์งาน พอเข้ามาก็.......” ณัฐภัทร พยายามอธิบาย โดยที่ไม่กล้าสบตาดุๆ ของคนที่อยู่ตรงหน้า           

“พอ” 

ตริณ พูดแทรกขึ้นมา โดยที่อีกฝ่ายยังพูดไม่จบ  ใช่ ... เขาเข้าใจทุกอย่างแล้ว แต่ก็ยังมีความครุกรุ่นอารมณ์หงุดหงิดอยู่  แต่เมื่อเห็นใบหน้าใสๆ ที่กำลังตื่นตระหนกกลัวอยู่  ภายใต้ใบหน้าหล่อๆที่ผสมคงความอ่อนหวาน แววตาใสๆ บริสุทธิ์ ทำให้เขาอารมณ์ดีขึ้น

ร่างสูงเดินเข้ามาอีกก้าวหนึ่ง จะตั้งใจว่าจะแกล้งร่างบางให้สาสมกับที่บังอาจเข้ามาในถ้ำเสือ โดยไม่ได้รับอนุญาต

เพียงแค่ร่างสูงเดินเดินเข้ามาอีกหนึ่งก้าว สัญชาตญาณการเอาตัวรอดของณัฐภัทร ก็เกิดขึ้นมาทันที   ร่างบางเอี้ยวตัวหันข้าง ขยับตัวหลบทันที โดยที่ไม่ทันมองชุดเครื่องแก้วที่วางตั้งอยู่  ไหนจะกลัวคนที่ณัฐภัทรคิดว่า เขาจะเข้ามาทำร้ายตนเอง ส่งผลให้ร่างชนกับชุดเครื่องแก้วอย่างจังๆ ลอยอยู่กลางอากาศสุดท้ายเด็กหนุ่มก็เลือกที่จะคว้าชุดเครื่องแก้ว โดยที่ลืมไปว่า การเอื้อมมือไปคว้าของสิ่งนั้น ทำให้การทรงตัวของตนเสียหลักแล้วเรียบร้อย     

“โอ้ย......”

ณัฐภัทร ร้องออกมาอย่างตกใจ

ตริน อรุณพงศ์ เอื้อมมือคว้าเอวของเด็กหนุ่มตรงหน้าที่กำลังจะล้ม

ร่างสูงออกแรงพลิกตัวเด็กหนุ่มหมุนตัว ให้แนบชิดกับตนเอง แล้วเอาร่างหนาๆ ของเขารองรับร่างบางที่อยู่บนตัวเขา ก่อนที่ทั้งสองจะล้มลงสู้พื้นห้องพร้อมๆกัน

ณัฐภัทร หลับตาสนิท เพราะคิดว่าตนเองต้องเจ็บตัวแน่ๆ แต่พอลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตนกำลังนอนอยู่บนตัวแน่นๆ ของๆ ตริณ อยู่ !!!ตัวหอมมาก            

“ ขอโทษครับ”  

หน้าของณัฐภัทร ซบลงที่กล้ามท้องแน่นๆของเขา

เด็กหนุ่มรีบขอโทษทันที          

ตริณ อรุณพงศ์ มองเด็กหนุ่มที่นอนบนร่างของตนอย่างเต็มตา ความน่ารัก และแววตาใสๆบริสุทธิ์ของเด็กคนนี้ ประกอบกับตัวนุ่มๆ ที่สัมผัสแนบชิดตัวเขา ทำให้อารมณ์ความต้องการก่อตัวขึ้น         

!!! ทำไมเขาถึงรู้สึกมีอารมณ์กับผู้ชายด้วยกันนะ           

!!!เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ใช่สิ เขาผ่านผู้หญิงมาอย่างมากมาย โชกโชนด้วยซ้ำไป แต่ไม่ทันแล้ว ความรู้สึกก่อตัวขึ้นแล้ว

ณัฐภัทร เหลือบตามองไปยังชุดเครื่องแก้ว ที่หล่นอยู่ ไม่ห่างจากกายมากนัก โชคดีไม่แตก แต่เด็กหนุ่มคิดว่ามือตัวเองคว้าจับเครื่องแก้วอยู่ แต่ไม่ใช่

!!! อ้าว แล้วเขาคว้าจับอะไรอยู่ละ             

คิดจบ ก็เริ่มแปลกใจ สงสัยทำไมสิ่งๆนั้น เริ่มขยายตัว จนมีขนาดใหญ่ขึ้น  สายตาก็มองไปที่มือของตนเองทันที  มือของณัฐภัทร กำลังจับแก่นกายท่อนเนื้อของเขาอยู่ และดูท่าสิ่งๆนั้น เริ่มขยายตัวมากขึ้นๆ เรื่อยๆ จนสุดตัว

เด็กหนุ่ม ปล่อยมือจากสิ่งนั้น รีบลุกขึ้น ด้วยความอายมากถึงมากที่สุด          

ผ้าเช็ดตัวของตริณ อรุณพงศ์ หลุดตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้  แต่ที่รู้ๆ ตัวเขาเองกำลังนอนเปลือยกาย ล้อนจ้อนอวดความยิ่งใหญ่ตั้งผงาดแข็งแรงสวยงาม ให้เป็นที่ตื่นตาตื่นใจ กับเด็กผู้ชายแปลกหน้าที่เข้ามาในห้องของเขา อย่างเต็มๆตา 

ณัฐภัทรมองไปยังชายหนุ่มที่นอนเปลือยอยู่ ตั้งแต่หัวจรดเท้า ผู้ชายคนนี้เพอร์เฟ็คมาก ก่อนจะมองไปที่สิ่งๆนั้น #แท่งทวน มองอีกครั้งด้วยความตกใจ (ใหญ่มาก ยาวด้วย)

ก่อนจะมองไปยังหน้าของผู้ชายคนดังกล่าว ที่ตอนนี้มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด แววตาของชายคนนั้นเยิ้มเป็นประกาย

อะไรบางอย่างบอกเขาว่า เขาต้องรีบออกไปจากที่ตรงนี้ให้เร็วที่สุด   ก่อนที่เขาจะ.....

 !!!! ไม่อยากจะคิด

ร่างบางรีบวิ่งออกจากห้องอย่างรวดเร็ว