“เสร็จกันยังวะ”
เสียงแหบพร่าของไอ้ย้งตะโกนมาจากหน้าห้องน้ำ นฤเบศ
สะบัดน้องชายและพยายามยัดกลับคืนเข้าที่แต่มันก็ค่อนข้างยากนิดหน่อย
เดินออกมาจากห้องน้ำเป้ากางเกงตุงเด่
เพราะน้องชายไม่ยอมก้มหัวนฤเบศจึงจับหัวมันเงยขึ้นแล้วดึงกางในมาปิดไว้
เราเดินไปหลังห้องน้ำพยายามให้ห้องน้ำบังกลัวครูมองเห็น แต่ส่วนใหญ่ไม่มีครูออกมาจากห้องพักในเวลาเที่ยงหรอก
เดินไป 20 เมตรก็สุดเขตโรงเรียนที่ล้อมรั้วด้วยลวดหนามแล้วก็จะเป็นป่าสาธารณะที่พวก
เราลอดรั้วผ่านเข้าออกได้
นฤเบศเดินลำบากมากเพราะหัวน้องชายที่ตั้งขึ้นเสียดสีกับเนื้อผ้ากางเกงในมัน
เสียวแป๊บ ๆ จนรู้สึกว่าบางทีก็เจ็บนิด ๆ ต้องคอยซี้ดปากไปตลอดทางจนพ้นแนวเขตรั้ว
จึงตามทันเพื่อนที่รออยู่ “เป็นไรวะ เดินโคตรช้าเลยนะมึง”
ได้ต็อกถาม
“เอ่อ อืมม์ ป่าว”
นฤเบศบอกพร้อมกับพยามยามเดินนำหน้า
แต่ก็ไม่พ้นคำถามอยากรู้ของพวกมันอยู่ดี
“ป่าวอะไรของมึง
ก็ดูท่ามึงเดินดิ” ไอ้กานต์พูด สงสัยนฤเบศคงเดินผิดปรกติจริง
ๆ
“เป็นอะไรบอกมาพวกกูจะได้รู้”
ไอ้ต็อกซัก สงสัยว่าจะจนมุมจริง ๆ แล้วหล่ะสินฤเบศ
“คืองี้” นฤเบศเริ่มแบบไม่เต็มเสียงนัก พร้อมกับก้มหน้าหลบสายตาพวกมัน
“คือ
เจี้ยวกูแข็งหว่ะ แล้ว เอ่อ แล้วก็ มันเอาหัวลงไม่ได้ กูก็เลยจับพาดขึ้น แล้วดึงกางเกงในขึ้นมาปิดไว้
แต่พอเดิน ๆ ไปหัวเจี้ยวกูเสียดสีกับกางเกงในกูก็เลยเดินลำบาก เพราะมันเจ็บ ๆ
และก็เสียว ๆ ที่หัวเจี้ยวหว่ะ” พอพูดจบพวกมันก็ขำก๊ากกันยกใหญ่
ส่วนนฤเบศก็อายจนไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว
“เจี้ยวมึงแข็งตั้งแต่ตอนเยี่ยวแล้ว
ยังไม่หายเหรอ” ไอ้ต็อกถาม
อ้าวไอ้นี่แสดงว่ามึงก็สังเกตเห็นว่าเจี้ยวกูแข็งอะดิตอนฉี่ นฤเบศนึกในใจ
“อื่อ” นฤเบศรับ
“กูก็พยายามให้มันหายแล้วนะ
แต่มันไม่ยอมหายเลยหว่ะ ทำไงดีวะ” นฤเบศกังวล
เพราะขืนปล่อยให้มันเสียดสีอย่างนี้มีหวังนฤเบศก้าวขาไม่ออกแน่
“อยากให้มันหายมันต้องมีวิธี”
ไอ้ย้งพูดขึ้น พร้อมกับยิ้มนิด ๆ
“ต้องทำอย่างไงวะ”
นฤเบศถามทันที “เอา ไว้ไปถึงฐานแล้วจะบอก”
มันพูด พร้อมกับเดินนำหน้าต่อไป ไม่นานก็มาถึงฐานของเรา
เป็นซุ้มไม้เถาที่เรานำปลีกไม้มาวางเรียงกันปูพื้นส่วนหลังคาและด้านข้างจะ
คลุมด้วยเคลือเถาว์วัล เนื้อที่ไม่กว้างนักแต่พวกเราก็มุดเข้าไปนั่งเล่นนอนเล่นได้สบาย
“บอกได้ ยังวะ
ย้ง ต้องทำไงถึงจะหาย” นฤเบศถามทันทีที่มุดเข้าไปได้
น้องชายยังแข็งอยู่จนเริ่มปวดแล้วไอ้ย้งเป็นคนที่พูดตรง ๆ ประเภทขวานผ่าซาก
“มึงก็ชักว่าวสิวะ”
มันพูดหน้าตาเฉยมาก
“ฮะ อะไรนะย้ง
แล้วมันเกี่ยวอะไรกันวะ เจี้ยวแข็งกับชักว่าว” นฤเบศไม่รู้จริง
ๆ ว่ามันหมายถึงอะไร ที่นฤเบศเข้าใจคือชักว่าวคือวิ่งว่าว
“เออ
นั่นดิเจี้ยวแข็งชักว่าวแล้วมันจะหายเหรอวะ” ไอ้กานต์พลอยสงสัยไปด้วย
“มันไม่ใช่ว่าวอย่างนั้น”
ไอ้ย้งพูดด้วยเสียงแหบ ๆ ของมัน
“ที่กูพูดหน่ะ
กูหมายถึงว่า เวลาที่ตวยมึงแข็งมึงก็กำตวยมึงแล้วขยับมือขึ้นลง
ที่เขาเรียกกันว่าชักว่าวไง” มันพูดตรงมากตวยเป็นตวย “มึงก็ชักไปเรื่อย ๆ จนน้ำมึงแตก แล้วตวยก็จะหายแข็งเอง” มันอธิบายต่อ เราสามคนคงปากอ้าตาค้างอยู่นานทีเดียวก่อนไอ้ย้งจะถามขึ้น
“นี่พวกมึงไม่เคยได้ยิน
พวกผู้ใหญ่เขาพูดกันเหรอ” มันถาม
“หื่อ ไม่เคย”
นฤเบศพูดพร้อมส่ายหัวยืนยัน ก็บ้านนฤเบศไม่มีผู้ชายนี่นา
“กูเคย
แต่กูไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร ทำยังไง” ไอ้ต็อกพูด
“เอางี้ย้ง
มึงเคยป่าววะ” นฤเบศถาม
“เคย” ไอ้ย้งตอบพร้อมกับหน้าแดงจนเห็นได้ชัดทีเดียว
“เฮ่ย
จริงเหรอย้ง เมื่อไหร่วะ แล้วมันทำยังไงวะ แล้วมึงมีน้ำแล้วเหรอย้ง” ไอ้กานต์ถามยาวพรืดเดียว
“น้ำที่ว่านี่
คือ อสุจิใช่ไหมย้ง” ไอ้ต็อกถาม
“อืมม์” ไอ้ย้งพูดน้อยเหมือนเดิม
“ย้ง
มึงทำให้พวกกูดูได้ป่าววะ กูอยากรู้ว่ามันทำอย่างไร” นฤเบศรุกทันที
“เฮ่ย
มึงไม่คิดว่ากูจะอายพวกมึงเหรอวะ จะให้กูชักว่าวให้พวกมึงดู” มันแย้ง
“อ้าว
มึงจะอายทำไม มึงเพื่อนกูไม่สอนกูแล้วจะสอนใครวะ” ไอ้กานต์ท้วง
“เอางี้ย้ง
มึงสาธิตวิธีให้พวกกูดู แล้วพวกกูจะทำตามมึง แล้วพวกมึงว่าไงวะ ต็อก กานต์”
นฤเบศเสนอและหาแนวร่วม
“เอาดิ ว่าไง
ว่าตามกัน” สองคนรับเงื่อนไข
“เอ้าพร้อมยัง
ลำดับแรก ถอดเสื้อกางเกง กางเกงในออกให้หมดเลย” ไอ้ย้งพูดด้วยเสียงแหบ
ๆ พร้อมกับเริ่มถอดชุด
“ทำไมต้องถอดหมดด้วยวะ”
ไอ้กานต์สงสัยแต่ก็ลงมือทำตาม
“เวลาที่น้ำมึงแตก
มันจะได้ไม่เลอะเสื้อกับกางเกงมึงไง มึงรู้ป่าวน้ำอสุจิ กลิ่นโคตรฉุนเลยนะมึง”
ไอ้ย้งอธิบาย พร้อมกับรูดกางเกงในแอปเปิ้ลออกจากปลายเท้า ตวยขนาดเขื่องสีค่อนข้างคล้ำทั้งใหญ่และยาวงอโค้งก็แกว่งไปมา
มันใหญ่กว่าของนฤเบศ แถมหนังหุ้มปลายก็ร่นเปิดจนถึงกลางส่วนหัว
เผยให้เห็นหัวที่ค่อนข้างใหญ่สีออกชมพูจาง ๆ ตอน
นี้พวกเราทั้งสี่อยู่สภาพชีเปลือยถ้วนหน้า ถ้าวัดกันจากกระเจี้ยวแล้ว
เราสามคนคือนฤเบศ ไอ้ต็อก ไอ้กานต์ ขนาดไล่เลี่ยกัน
ส่วนของไอ้ย้งกินขาดเรื่องขนาดใหญ่และยาว
แล้วตรงรอบโคนยังสังเกตเห็นเส้นหมอยขึ้นหรอมแหรม ของไอ้กานต์มีไรขนแดง ๆ ขึ้นบาง
ๆพอสังเกตเห็นได้ เช่นเดียวกับไอ้ต็อก แต่ของนฤเบศยังไม่มีเลย
“โห ไอ้ย้งเจี๊ยว
แม่งโคตรใหญ่เลยหว่ะ” ไอ้กานต์ทัก ไอ้ย้งหน้าแดง
ไม่รู้ว่าเพราะคำชมหรืออาย
“เออ
มีหมอยขึ้นแล้วหว่ะ” ไอ้ต็อกเสริม
“แถมหัวยังเปิดตั้งครึ่งแล้วด้วย”
ไอ้ต็อกพูดอย่างตื่นเต้น นฤเบศ นั่งแข็งทื่อ กลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น
รู้สึกใจเต้นรัวแรงผิดปรกติ กระเจี้ยวแข็งโด่ ผงกหงึก ๆ จนปวดหนึบแล้ว
ไอ้ย้งเอามมือกุมกระเจี้ยว มันโผล่พ้นกำมือออกมาเกือบนิ้ว
มันเริ่มรูดมือเข้าออกเบา ๆที่ท่อนลำ
เพียงไม่กี่ครั้งท่อนลำของมันก็แข็งโด่ขึ้นอย่างรวดเร็วยาวเพิ่มขึ้นอีกน่า จะสองนิ้ว
นฤเบศจ้องตะลึงในความใหญ่และยาวที่ขยายขึ้น จนลืมทำตามที่มันสาธิต
ไอ้กานต์กับไอ้ต็อกก็ไม่ต่างกัน
“อ้าว ชักตวยสิวะ
พวกมึง” มันบอก เมื่อเห็นพวกนฤเบศยังตะลึงอยู่ ไม่
ต้องให้บอกซ้ำพวกเรามองไอ้ย้งและทำตาม
มันเริ่มเร่งมือขึ้นเมื่อเจี้ยวมันแข็งเต็มที่ พวกเราก็เร่งมือตามมันเหมือนกัน
จนรู้สึกตึงที่หนังหุ้มปลาย ยิ่งชักยิ่งตื่นเต้น ยิ่งเสียว ไอ้ย้งรูดตวยมันเข้าออกสุดลำ
จนเผยให้เห็นหัวตวยสีชมพูอมแดงของมัน นฤเบศตื่นเต้นจนอดใจไม่ไหว
เพราะเป็นครั้งแรกที่เห็นหัวตวยที่ไม่มีหนังหุ้มปลายปกปิด “เดี๋ยวก่อนย้ง”
นฤเบศบอกมันเสียงสั่นนิด ๆ
“มีอะไรวะ”
มันถาม “กูขอดูหัวเจี้ยวมึงชัด ๆ หน่อยสิวะ”
นฤเบศเอ่ยปาก แทนคำตอบไอ้ย้งดึงรั้งหนังหุ้มตวยลง จนหัวตวยที่เริ่มมีสีแดงก่ำไม่มีหนังปกปิด
กระดกหงึก ๆ ไปมา พวกเราตาค้างจ้องอย่างตะลึง
“หัวตวยมันเป็นอย่างนี้หรือวะ
แม่งสุดยอดหว่ะ” ไอ้กานต์พูดอย่างตื่นเต้น
“เมื่อไหร่ของกูจะเปิดได้หมดอย่างนี้วะ”
ไอ้ต็อกพูดขณะที่ดึงรั้งหนังหุ้มปลายของมันลง แต่ก็ลงได้เกือบครึ่ง
“มึงก็ชักว่าว
บ่อย ๆ สิวะ” ไอ้ย้งตอบ
“กูขอจับได้ไหมวะย้ง”
นฤเบศพูดขึ้น เพราะทนไม่ไหวจริง ๆ
“ได้สิ แต่เบา ๆ
นะเว้ย” มันพูด นอกจากขวานผ่าซากแล้ว
มันยังเป็นคนจริงคนหนึ่ง นฤเบศเอื้อมมือไปจับที่หัวตวยแดงก่ำที่ผงกหงึก ๆ เบา ๆ
รู้สึกอุ่นที่นิ้ว นฤเบศลูบเบา ๆ สังเกตเห็นตรงรูเยี่ยวมีน้ำใส ๆ ปริ่มออกมา
“ซี๊ด อา
เสียวโว๊ย พอแล้ว” ไอ้ย้งบอกเสียงติด ๆ ขัด ๆ
“เอ้า
ชักต่อได้แล้ว” มันพูดพร้อมกับเริ่มชักมือเข้าออก
“ย้ง
แล้วเราจะรู้ได้ไงว่า เมื่อไรน้ำจะแตก” ไอ้ต็อกถาม
“เดี๋ยวมึงก็รู้เอง
ตอนที่มึงเสียวมาก ๆ จนกลั้นไม่ไหวนั่นแหละ” มันตอบขณะสาวมือช้า
ๆ
“แล้วอย่างกูนี่
จะมีน้ำยังวะ” ไอ้กานต์สงสัย
“ตวยโตขนาดนี้แล้ว
มันต้องมีสิวะ ไม่ใช่ตวยเด็ก ๆ แล้วนะของมึง” ไอ้ย้งตอบ
ไอ้กานต์ยิ้มกว้างดูท่าคงภูมิใจในชมของเพื่อน แล้วเสียงพูดคุยก็เงียบลง
ต่างคนต่างชักท่อนลำตัวเองเข้าออกจากช้า ๆ เริ่มเร็วขึ้น ๆ
แล้วเสียงหายใจฟืดฟาดก็ตามมา พร้อมเสียงซู๊ดปาก เสียงเป่าลมออกปาก ผ่านไปเกือบ 5
นาทีหลังจากที่ทุกคนคร่ำเคร่งชักท่อนลำเข้าออก
“ซี๊ด อาวว์
โคตรมันเลยหว่ะ” ไอ้กานต์ทำลายความเงียบทั้งเป่าปากแรง ๆ
หน้าแดงก่ำ
“อย่าหยุดนะเว้ย “
ไอ้ย้งบอก
“จ้างให้
กูก็ไม่หยุด เพราะกูโคตรเสียวเลย โอ๊ว” ไอ้กานต์บอก
พร้อมชักมือเร็ว ๆ รัว ๆ
“โอ้ย
โคตรเสียวเลยหว่ะ กูจะทนไม่ไหวแล้วเว้ย เหมือนเยี่ยวจะแตกแล้วหว่ะ” ไอ้ต็อกพูดพร้อมกับหายใจยาว ๆ หนักหน่วง มือเร่งกระตุกรัว ๆ
ส่วนนฤเบศกัดฟันกรอด มือก็รัวชักท่อนลำตัวเองเช่นกัน
มันเสียวซ่านไปหมดทั่วทั้งร่างเลย จนต้องเผลอขมิบก้นเบา ๆ
“ไม่ไหวแล้ว ๆ จะออกแล้ว
ๆ น้ำกูจะออกแล้ว” ไอ้กานต์ร้องเสียงหลง
“กระเด้าด้วยสิ
มึงจะเสียวกว่านี้” ไอ้ย้งแนะ ไอ้
กานต์กระเด้าเอวได้แค่สามทีเท่านั้น มันก็ซี๊ดปากร้องออกมา
“น้ำกู น้ำกู แตก
แตกแล้ว” สิ้นเสียงน้ำขาวใส
ขุ่นข้นนิดหน่อยพุ่งทะลักออกมาแรงมาก กระเด็นไปเกือบสองเมตร นฤเบศตื่นเต้นจนระงับความเสียวไว้ไม่อยู่
“ออกแล้ว ออกแล้ว
น้ำกูจะออกแล้วหว่ะ” นฤเบศกระเด้งบั้นเอวสวนจังหวะการชักมือเข้าออกสามสี่ครั้งมันเสียวมาก
จนลืมว่าตวยตัวเองยังไม่เปิดรู้สึกเจ็บแปล๊บที่หนังหุ้มปลายแต่ความเสียวมัน
มีมากกว่า นฤเบศกระเด้าสวนอีกสองครั้งแล้วเกร็งตูดแน่นน้ำเหมือกขุ่นใสเหมือนของไอ้กานต์
ก็พุ่งทะลักออกมา มันกระเด็นไปไกลมาก นฤเบศบีบท่อนลำไว้แน่นพร้อมซี๊ดปากยาว
“เสียว หัวตวยโว๊ย
ไม่ไหวแล้วโว๊ย น้ำกูจะออกแล้ว หลบนะเว้ย หลบ ๆ
“ ไอ้ต็อกพูด พอจบคำน้ำตวยก็พรุ่งพรวดออกมา
มันแหงนหน้าหลับตาปี๋หน้ามันแดงก่ำ เกร็งร่างอยู่เป็นนาน
“มึงยังไม่ใกล้แตกหรือวะย้ง”
ไอ้กานต์ถาม “ใกล้แล้วหว่ะ ซี๊ดส์ เสียว”
มันตอบพร้อมกับชักตวยเข้าออก มันเอาหัวแม่มือบี้ที่หัวตวยมันด้วย
“อา ว์ อาว์
แตกแล้ว แตกแล้ว” มันพูดพร้อมกับกระเด้งเอวสวนจังหวะการชักมือ
สี่ห้าทีแล้วมันก็เกร็งร่างนิ่ง น้ำตวยมันก็ทะลักออกมาสีขุ่นข้น
ไม่ใสเหมือนของพวกเรา เหงียบไปพักใหญ่ได้ยินแต่เสียงหอบหายใจของพวกเรา
“อืมม์
โคตรเสียวเลยหว่ะ ไม่คิดว่ามันส์ขนาดนี้” ไอ้กานต์พูดขึ้น
“ติดใจแล้วสิมึง”
ไอ้ย้งพูด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ขออนุญาดแอดมินนะครับ
ฝากซีรี่ เรื่องเสียวซีรีย์เกย์ รัก กามรมย์
http://www.tunwalai.com/story/238309
เล่าเรื่องเสียวเกย์ รัก กามรมย์
http://www.tunwalai.com/story/234926/
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น